دبیرکل ستاد مبارزه با مواد مخدربا اشاره به تحقیقات صورت گرفته در حوزه اعتیاد دانش آموزی و استخراج علل روی آوری این قشر به مصرف مواد گفت: عدهای اولین علت مصرف را بی ضرر بودن مواد دانسته اند؛ دومین علت نیز اصرار همسالان ذکر شده بطوریکه افراد برای این که کم نیاورند وارد جمع میشدند. سومین علت نیز سرگرمی عنوان شده؛ آنهایی که میدانستند مواد مخدر مضر و اعتیاد آور است اما اینطور نمیاندیشیدند که با یک بار مصرف معتاد شوند اما باید بگوئیم این مسیری است که راه بازگشت از آن بسیار سخت است.
به گزارش ایسنا، اسکندر مومنی در مراسم امضای تفاهم نامهای بین این ستاد و آموزش و پرورش که امروز با حضور سیدجواد حسینی سرپرست وزارت آموزش و پرورش انجام شد، گفت: در ۴۰ سال گذشته در حوزه مقابله با مواد مخدر اقدامات خوبی صورت گرفته است. در حوزه مبارزه، درمان و پیشگیری چند انتظار در جامعه وجود دارد: یک انتظار آن است که مواد مخدر در دسترس نباشد و کسی آن را مصرف نکند؛ این رویکرد نگاه قالبش آن است که تمرکز بر مبارزه باشد، مواد مخدر وارد کشور نشود و در دسترس نباشد تا کسی آن را مصرف نکند.
وی ادامه داد: نگاه دیگر آن است که تلاش کنیم مبتلایان را درمان کنیم تا به جامعه بازگردند. این ۲ نگاه در ۴۰ سال گذشته بود و صحیح است، همه نیروهای باید تلاش کنند که با مواد مخدر در همه بخشها مقابله کنند این انتظار درست و به حقی است. نگاه دوم نیز درست است که آسیب دیدگان توانمند شوند و به آغوش جامعه بازگردند.
دبیرکل ستاد مبارزه با مواد مخدر با اشاره به نگاه سوم یعنی پیشگیری افزود: به اعتقاد ما در آسیب شناسی که در این ۴۰ سال صورت گرفت در حوزه پیشگیری ظرفیتهای زیادی در کشور وجود دارد که باید احیاء شود. این انتظار کاملا به حق است که مواد مخدر در دسترس نباشد و کسی آن را مصرف نکند اما آیا کافی هست؟ اگر اقدامات پیشگیرانه صیانت درونی و بازدارندگی درونی ایجاد نشود تنها باید مقابله کنیم و آسیب دیدگان را درمان کنیم؛ به عبارتی معتقدیم که رویکرد غالب و رویکرد برتر باید نگاه پیشگیرانه باشد و ایجاد بازدارندگی درونی که حتی اگر مواد مخدر در دسترس بود کسی به سمت آن نرود.
به گفته مومنی اگر رویکرد درمان مقابله و اقدامات پیشگیرانه با هم به صورت متوازن پیش نروند این یک چرخه معیوب است.
وی با بیان اینکه در کنار کشوری هستیم که بزرگترین تولید کننده مواد مخدر در جهان است، افزود: در سال ۲۰۰۱ میلادی تولید مواد مخدر در افغانستان حدود ۲۰۰ تن بود که در سال ۲۰۱۷ به بیش از ۹ هزار تن بر اساس آمار سازمان ملل رسید؛ این به ما اعلام می کند که در کنار اقدامات مقابلهای باید اقدامات پیشگیرانه و بازدارندگی درونی را در اولویت قرار دهیم. بر همین اساس برای این که بستری ایجاد شود، طرحی به نام یاری گران زندگی تدوین شد.
دبیرکل ستاد مبارزه با مواد مخدر ادامه داد: این طرح در جلسه ستاد مبارزه با مواد مخدر به ریاست رئیس جمهور به تصویب رسید. این طرح بستری است برای اقدامات فرهنگی و پیشگیرانه در جامعه و اولویت این طرح آموزش و پرورش است.
وی تاکید کرد: در این طرح آمده است که همه وزارتخانهها و گروههای مرجع در بستری قرار میگیرند تا اقدامات پیشگیرانه خود را آغاز کنند اما اولویت اصلی با آموزش و پرورش است.
دبیرکل ستاد مبارزه با مواد مخدر با اشاره به اینکه حدود ۱۵ میلیون دانش آموز و معلم در این وزارتخانه عظیم در حال فعالیت هستند، تصریح کرد: متاسفانه آنهایی که جامعه مارا هدف قرار دادند جامعه هدفشان نوجوانان و جوانان است. باید تلاش کنیم از خانواده بزرگ آموزش و پرورش استفاده کنیم و اقدامات پیشگیرانه را انجام دهیم. هر سازمانی که توانست به سهم خود از این دریا بهره ببرد، موفق خواهد بود.
وی با اشاره به بررسی و تحقیقاتی که در حوزه اعتیاد دانش آموزی صورت گرفته گفت: چند علت اصلی برای مصرف مواد مخدر توسط این قشر احصاء شده؛ عدهای اولین علت مصرف را بی ضرر بودن مواد دانسته اند؛ دومین علت نیز اصرار همسالان ذکر شده بطوریکه عده دیگر برای این که کم نیاورند وارد جمع میشدند و سومین علت نیز سرگرمی عنوان شده؛ آنهایی که میدانستند مواد مخدر مضر و اعتیاد آور است اما اینطور نمیاندیشیدند که با یک بار مصرف معتاد شوند اما باید بگوئیم این مسیری است که راه بازگشت از آن بسیار سخت است.
دبیرکل ستاد مبارزه با مواد مخدر افزود: بنابراین با توجه به یافتههای این پژوهشها میتوان در حوزه پیشگیری از مصرف مواد مخدر با همکاری و کمک آموزش و پرورش و اولیاء و خانواده ها وارد شد و به جامعه دانشآموزی آموزش داد که یکبار مصرف مواد میتواند انسان را به راه بی بازگشت بیندازد. همچنین با استفاده از این ظرفیت میتوانیم قدرت "نه گفتن" را به دانش آموزان آموزش دهیم.