کافه سینما نوشت: میز نقد این هفته‌ی برنامه‌ی هفت، در شرایطی برگزار شد که انتشار ویدیویی درباره‌ی تغییر نظر فراستی منتقد برنامه در طول چند ماه درباره‌ی یک فیلم (قصرشیرین)، با تاکید بر دوباره ندیدن آن و بدون اشاره به‌این تغییر نظر، و همچنین بازخوانی فراستی از یک متن از یک نویسنده ایرانی، به‌جای اثری از داستایفسکی در چند برنامه‌ی صداوسیما، کیفیت و سندیت این میز نقد را زیر سوال برده بود. جواد طوسی و محمدتقی فهیم، منتقدان همراه فراستی هم در این برنامه حاضر بودند.
به ماجرای تغییر نظر فراستی درباره‌ی این فیلم اشاره کرد و به‌عنوان استدلال گفت: «رابین وود هم در یک هفته سه‌بار نظرش را تغییر می‌داد»! خود فراستی هم به‌این نکته اشاره کرد که منتقد، زنده است و در طول زمان تغییر می‌کند و اشاره کرد که نقدی از منظر تازه از همشهری کین، از منتقدان بزرگ نخوانده است.
او در شرایطی این ایراد را به‌منتقدان بین‌المللی گرفت که حتی حاضر نشد به‌سوتی جابه‌جا خواندن متن آرین آرتا به‌جای داستایفکسی (که ادعای داستایفسکی‌شناسی هم دارد)، اشاره کند! او که در این سال‌ها از حمایت معمول سازمان صداوسیما و رسانه‌های اغلب اصولگرا بهره برده، اعلام کرد: «به من هر حمله‌ای بشود دفاع نمی‌کنم، چون حریف نیستند»!
او همچنین به‌دیگران نصیحت کرد که بت‌پرستی نکنند و نظرشان را بتوانند عوض کنند. (در این زمینه به‌تغییر نظرش درباره‌ی زندگی شگفت‌انگیزی است، بعد از دوباره تماشا کردن این شاهکار کاپرا، اشاره کرد.) اما هرگز به‌این دو شائبه پاسخ نداد که بت نپرستیدن، چه‌ربطی به‌تغییر نظر به‌فاصله‌ی چند ماه، آن هم با تاکید به‌دوباره ندیدن فیلم دارد!، و این که چرا در همان برنامه و قبل از انتشار ویدیوی مقایسه‌ی اظهارنظرها درباره‌ی فیلم، هیچ اشاره‌ای به‌بت‌نپرسیدن‌اش، زنده بودن منتقد، و این تغییر نظرش نکرد.
چه تضمینی وجود دارد که یک منتقد برنامه‌های صداوسیما، به‌این دلایل، بتواند نظرش درباره‌ی فیلم‌ها را هر لحظه تغییر دهد. آیا او از سرپرستی صداوسیما و رسانه‌های اصولگرا که همواره باتمام قوا به‌حمایت از او باتوجه به‌سابقه‌اش برخواسته‌اند، برخوردار نبود [آن‌گونه که پس از برخوردش با یک مجری تلویزیونی پیش آمد] و جایگاه‌اش را در هر شرایطی تضمین شده نمی‌دید، آیا باز هم می‌توانست بگوید پاسخ هیچ "حمله"ای را، حتی در برابر این شائبه‌ها و سوتی‌های آشکار نمی‌‌دهد؟
