به گزارش «تابناک»، اسماعیل کهرم در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، در حاشیه همایش هم اندیشی برای صیانت از شاهوار به میزبانی شاهرود بابیان اینکه شاهوار کوهی که باید تا نسل‌ها مردم شاهرود از مواهب آن استفاده کنند اما با بولدرز و مواد منفجره به جان او افتاده و چهره‌اش را خشمگین کردند، ابراز داشت: در پاسخ به این حرکت باید گفت چرا به اسم توسعه باید این چنین به داشته‌های طبیعی یک ملت تاخت؟
وی بابیان اینکه اگر جنگل ابر و شاهوار از بین رود اگر ظرفیت یک‌دهم جمعیت فعلی را داشته باشد همه را از دست می‌دهد، افزود: چه نفعی از بوکسیت به مردم ناحیه می‌رسد زمانی که صحبت از این تخریب‌ها می‌شود یاد زابل می‌افتم که اهالی منطقه با غرور می‌گفتند من حاشیه‌نشین هامون هستیم و روزی آن‌ها از همین دریاچه کسب می‌شد امروز با از بین رفتن هامون شهر زابل پژمرده شد که خدا نکند چنین بلایی سر شاهرود زیبا بیاید.
بوم شناس و فعال محیط‌زیست بابیان اینکه اگر شاهوار تخریب شود جایی برای زندگی حدود ۳۰۰ الی ۴۰۰ هزار شاهرودی به‌جا نمی‌ماند، ابراز داشت: این مواهب نظیر سلامتی که تا زمانی از بین نرفته اهمیت آن معلوم نمی‌شود. با بی تدبیری، دریاچه هامون با ۴۰۰ هزار هکتار خشک و به‌جای آب ریگ و خاک جایگزین شهر زابل شد.
کهرم با بیان اینکه کوهی نظیر دماوند تنها یک کوه نیست بلکه جنبه فرهنگی و تاریخی برای ما دارد، تصریح کرد: کوهی که روزگاری آرش کمانگیر ازآنجا تیر خود را رها و حدود مملکت را با آن تعیین کرد و به عناوین مختلف کوه را تقسیم‌بندی و اعلام کردند قسمتی از آن مالک خصوصی دارد قله دماوند به نماد یک اثر ملی - طبیعی به همه ملت ایران تعلق دارد و جنگل‌های هیرکانی شمال ایران با قدمت بیش از سی میلیون سال چگونه وقف می‌شود؟
وی بابیان اینکه در میدان ونک تهران یک خاور خاک جنگل‌های شمال را کیلویی پنج هزار تومان به فروش می‌رسانند، افزود: برای خاکی که صد سال هر یک سانتی متر آن طول می‌کشد تا ساخته شود مردم صف‌کشیده بودند، این خاک حاصلخیز جنگل را ایجاد کرده است حال بدون آن چگونه رشد کند؟
مشاور رئیس سازمان حفاظت از محیط‌زیست بابیان اینکه سنگ و صخره بر اثر فرسایش تبدیل به خاک شدند، ابراز داشت: ۴۰۰ سال طول تبدیل یک سانتی متر سنگ به خاک زمان نیاز است و همچنین تبدیل ۳۰ سانتی متر خاک کشاورزی ۱۲ هزار سال طول می‌کشد آیا زمان آن نرسیده که حرکت اجتماعی برای حفظ محیط‌زیست شکل گیرد؟
کهرم اضافه کرد: آیندگان چه طور به ما نگاه خواهند کرد و باید پرسید ما در قبال حفظ میراث طبیعی چه کردیم انفال یا پدیده‌هایی که صاحب به خصوصی ندارند را چرا وقف می‌کنیم؟ قطعاً به خاطر این حیف‌ومیل در محیط‌زیست آیندگان به ما خرده خواهند گرفت.
وی بابیان اینکه در حال گذراندن شرایط سختی برای حفظ محیط‌زیست هستیم، افزود: علیرغم این تفاسیر می‌توان با اتکا به تمدن و فرهنگ کسانی که در صدد تخریب منابع طبیعی هستند را با درایت پس بزنیم و آن‌ها را به عقب برانیم.
اگر برخی از صاحب منصبان هم غیرت شما را داشتند الان وضع منابع طبیعی اینطوری نبود