۵۸ روز از اقامت احسان حدادی در آلمان گذشته و هنوز خبری از تاریخ دقیق برگشت او به ایران نیست؛ سفری که 8 هزار دلار برای فدراسیون پزشکیورزشی آب خورد و چند هزار دلار نامعلوم هم برای کمیته ملی المپیک.
بهانه این سفر اما انجام عمل خار پاشنه بود. زائده‌ای که حدادی برای خلاصی از شرش به هیچ پزشک ایرانی اعتماد نکرد و دست آخر هم راهی فرنگ شد. آن‌هم در شرایطی که فدراسیون دوومیدانی هزینه این سفر را تقبل نکرد. درست در روزهایی که گفته می‌شد حدادی با بزرگ کردن این زائده بی‌اهمیت به دنبال فرار رو به جلو از نتایج احتمالی‌اش در المپیک توکیوست، فدراسیون پزشکیورزشی قبول کرد هزینه این حراجی را بپردازد. آن هم در اوج گرانی قیمت ارز در اقتصاد ضربه‌دیده ایران از تحریمهای پیاپی. اما چاره چه بود؟ مسئولان ورزش کشور راهی بجز ساکت کردن حدادی نداشتند تا مبادا فردا روزی، مدعی شود شانس کسب مدال المپیک بوده و به‌خاطر تامین نشدن خواسته‌اش برای انجام عمل جراحی در آلمان، نتوانسته آن‌چه در چنته داشته را در توکیو رو کند! همین مسئله هم باعث شد تا مسئولان فدراسیون پزشکیورزشی هزینه جراحی را تقبل کنند و مسئولان کمیته ملی المپیک هم بخشی از هزینه اقامت حدادی در آلمان را. این سفر در تاریخ 20 مهر انجام شد و10 روز بعد هم جراحی صورت گرفت. بعد از انجام عمل هم پرتابگر نقره‌ای ایران در المپیک لندن از سخت بودن عملش خبر داد و اینکه پزشکان آلمانی مجبور شده‌اند علاوه‌بر برداشتن خارپاشنه، استخوان‌های زائد پشت آشیل پایش را هم جراحی کنند. او درحالی به قول خودش یک جراحی سخت را پشت‌سر گذاشته بود که حتی این سختی هم نتوانست جلوی حرف‌های عجیب‌و غریبش را بگیرد تا حدادی این بار خود را بچه‌پروی ورزش ایران قلمداد کند؛ بچه‌پرویی که بی‌ادب نیست اما همه ضررها را به جان خریده. اینکه دقیقا منظور حدادی از گفتن این جمله که همه ضررها را به جان خریده چیست، چندان مشخص نیست. اما حدادی در آلمان هم دست از کنایه زدن برنداشت و تاکید کرد برخی فکر می‌کنند خارپاشنه همان زگیل است! او سپس عنوان کرد اگر پول‌های ورزش برای احسان حدادی خرج نشود، برای چه کسی خرج شود؟
درست است که حدادی با مدال تاریخ‌سازش در المپیک لندن، برای اولین بار دوومیدانی ایران را به جرگه مدال‌آوران المپیک پیوند داد و کاری بس بزرگ انجام داد. اما او نباید فراموش کند که دوومیدانی ایران تنها به حدادی ختم نمی‌شود و بودجه این فدراسیون متعلق به تمامی ملی‌پوشانی است که برای ارتقای جایگاه خود در آسیا، جهان و حتی عبور از دروازه‌های المپیک، تلاش می‌کنند. چه کسی بدش می‌آید تنها مدال‌آور تاریخ دوومیدانی ایران در المپیک، بار دیگر در توکیو روی سکو برود؟ کسی هم منکر هزینه کردن مسئولان ورزش کشور برای شانس‌های مدال در توکیو2020 نیست اما به‌شرطی که ورزشکاران هم جانب انصاف را رعایت کنند و بدانند بودجه صرف شده برای آن‌ها بیت‌المال است و باید در قبال دریافت آن، پاسخگو باشند. در‌حال حاضر حدادی به آن‌چه مدنظرش بود، رسید ولی نزدیک به یک ماه و نیم است که برای انجام یک جراحی کوچک به آلمان رفته و این‌طور که شنیده می‌شود مسئولان فدراسیون هم از کم‌و کیف کارهای او و علت طولانی شدن سفرش به آلمان اطلاع چندانی ندارند. هاشم صیامی رئیس جدید فدراسیون احتمال می‌دهد هفته آینده حدادی به ایران بر‌گردد. اما تاریخ دقیق را نمی‌داند! وقتی هم که از او پرسیده می‌شود چرا استخوان‌های زائد آشیل حدادی در بررسی پزشک‌های ایرانی مشخص نشد و به یکباره حدادی از عمل این زائده در آلمان رونمایی کرده هم فقط از حس‌اش در این‌خصوص سخن می‌‌گوید و از پاسخش مشخص است که هیچ اطلاعی در این‌خصوص ندارد: «در ایران گفته‌اند خارپاشنه دارد اما پزشک متخصص او در آلمان عمیق‌تر و مناسب‌تر معاینه کرده. حس می‌کنم دکتر لازم دانسته مواردی که احتمال دارد در آینده مشکل‌ساز باشد را هم عمل کند.» البته با شناختی که از حدادی داریم، شاید او لازم ندانسته مسئولان فدراسیون را در جریان جزییات پرونده درمانی‌اش در آلمان بگذارد! با این‌حال امیدواریم او حداقل اطلاعات لازم را در اختیار فدراسیون پزشکیورزشی و کمیته ملی المپیک گذاشته باشد.منبع:خراسان
تو کشورهای پیشرفته بهترین امکات رو برا یورزشکارانشون فراهم میکنن. یا بهتره بگم کشوری پیشرفت میکنه که به فکر بهترین امکانات برای مردمش باشه. نه اینکه به همه چیز به دیده حسادت نگاه کنیم.