پس از مواضع اصولی و جدی تیم مذاکره کننده، دور از انتظار نیست که در کنار کوشش برای افزایش فشار اقتصادی بر ایران، شاهد فعال سازی دوباره و گسترده مجموعه تحرکاتی برای ضربه به کشور به ویژه آسیب جدی به برنامه هسته‌ای ایران باشیم؛ دغدغه‌ای که ضرورت تسریع در پاکسازی نهاد‌های حساس را یادآور میشود و انتظار می‌رود با در نظر گرفتن احتمال چنین تحرکات خصمانه‌ای، چنین پاکسازی با سرعت به اجرا درآید.
به گزارش «تابناک»؛ تحرکات دشمن به خصوص در یک دهه اخیر و همزمان با تشدید اقدامات خصمانه علیه ایران در حوزه امنیتی تشدید شده و در موارد متعددی آثار این تحرکات مشهود بوده است. نوک این تحرکات جاسوسی که منجر به مجموعه عملیات‌هایی شده که بعضاً به سرانجام رسیده، متوجه برنامه هسته‌ای ایران بوده است. سرقت اطلاعات و اسناد هسته‌ای، ترور دانشمندان هسته‌ای، تخریب تاسیسات هسته‌ای از طریق انفجار و بدافزار‌ها و بخش‌های مرتبط و ارعاب دانشمندان و متخصصین هسته‌ای به قصد ترک شغل و ترغیب ایشان به مهاجرت از ایران با ارائه فرصت‌های شغلی در دیگر کشورها، از جمله اقدامات بوده است.
هرچند سی‌آی‌ای و موساد نقش اصلی را در این تحرکات داشته‌اند، نشانه‌های واضحی از همکاری بین سرویس‌های اطلاعاتی به ویژه برخی سرویس‌های اطلاعاتی اروپایی و ردپای سرویس‌های اطلاعاتی بعضی کشورهای همسایه در این حوزه مشهود است؛ بنابراین، ما شاهد بهره برداری ظرفیت‌ها و منابع سرویس‌های اطلاعاتی این کشورها علیه برنامه هسته‌ای ایران هستیم که سال‌ها برای سفیدسازی این منابع توسط این سرویس‌ها هزینه شده است. در واقع ما با یک ابرپروژه اطلاعاتی فراتر از قدرت صرف اطلاعاتی اسرائیل و آمریکا مواجه هستیم.
اینکه تصور کرد پس از هر اقدام اطلاعاتی، کل مجموعه جاسوسی درگیر در پروژه از ایران خارج شده، دقیقاً تصویرسازی مورد علاقه این سرویس‌های اطلاعاتی است و بدون شک گروه بزرگی از عناصر این سرویس‌ها، احتمالاً در قالب سلول‌های منفرد و بدون اتصال افقی و ارتباط با یکدیگر در ایران فعال هستند که با توجه به اهمیت کیس‌های اطلاعاتی مورد نظر این سرویس‌ها، در موعد مدنظر هزینه میشوند. این شبکه نیز قطعاً به تاسیسات اساسی یا نهاد‌های امنیتی خلاصه نمی‌شوند و در گستره نهاد‌های اقتصادی که اطلاعاتی از دور زدن تحریم‌ها دارند تا مجموعه‌های تصمیم‌ساز حیاتی حضور دارند.
این گروه صرفاً «جاسوس» نیز نیستند و ممکن است برخی از این عناصر مصداق «نفوذی» و حتی «جریان» شکل داده باشند. تفاوت جاسوس با نفوذی در نوع عملکرد است. جاسوس وظیفه مستقیم اطلاعاتی و عملیاتی دارد، اما نفوذی یک سطح بالاتر عمل می‌کند و می‌کوشد با ارائه اطلاعات و تحلیل غلط، منجر به تصمیم گیری ها در سطح کلان شود که کشور را درگیر بحران‌های ملی و بین‌المللی کند و حتی اگر جریان نفوذ خط لازم را بگیرد، مسیر تصمیم‌سازی را رقم بزند که کشور را درگیر یک تقابل حتی نظامی بدون دستاورد کند.
دکتر محسن رضایی در فروردین ۱۴۰۰ در همین زمینه با اشاره به تحرکات دشمن در حوزه هسته‌ای تاکید کرده بود: «باید یکی از برنامه‌های مهم دولت آینده باشد که آن را در تمام رده‌ها، وزارتخانه‌ها و جا‌های حساس انجام دهد و این موارد مشکوکی که وجود دارد و منابع نفوذی احتمالی را پاکسازی کند. معمولا در دنیا هم چنین قاعده‌ای وجود دارد که هر ده سال، بیست سال کل سیستم را پاکسازی امنیتی میکنند و نوعی سالم‌سازی امنیتی را به وجود می‌آورند. ما مدت‌هاست این کار را نکرده‌ایم و شاید سی سال گذشته و این سالم‌سازی امنیتی به وجود نیامده است.»
با توجه به موضع محکم تیم مذاکره کننده ایران و مواضع اصولی ایران در مذاکرات با ۴+۱ و تحرکات دشمنان ایران به ویژه رژیم صهیونیستی، دور از انتظار نیست که شاهد موج تازه‌ای از اقدامات مخرب باشیم. با این رویکرد باید بدون نادیده گرفتن توانایی‌های داخلی، از اطمینان کاذب پرهیز کرد و پیش از ضربات دشمن به نقاط حساس کشور، پاکسازی گسترده امنیتی تسریع شود. این پاکسازی حتی باید در سطح کارشناسی بخش‌های حساس رخ دهد و تغییر ترکیب این مجموعه‌ها را منوط به اثبات نکرد، بلکه با رویکرد احتیاط، این تغییرات را سریع اجرایی نمود.
بی‌شک پی بردن دشمن نسبت به این تغییرات، ممکن است آخرین استفاده از برخی از این عناصر قبل از جابجایی عملیاتی شود؛ بنابراین، باید در طول دوره زمانی جابجایی‌ها نیز بسیار هشیار بود. در عین حال با توجه به اینکه ممکن است گروهی از اشخاص نه با اتهام قطعی بلکه صرفاً برای کاهش ریسک جابجا شوند، باید شان این گروه به ویژه مجموعه کارشناسان هسته‌ای که برخی‌شان از خبرگان کشور هستند، حفظ شود و از آن‌ها در سایر فضا‌ها یا به شکل ایزوله از محیط پرخطر استفاده ویژه کرد و اگر ظرفیت ارزشمندی وجود دارد، به کل از دسترس کشور خارج نکرد.
یک تجربه شخصی دارم در این زمینه. واقعا افرادی را در یکی از صنایع دفاعی دیدم که از لحاظ امور ظاهری کاملا موجه بودند ولی عملکردشان به خصوص در حوزه جذب و دفع نیروهای قابل، بزرگترین ضربات را به صنایع دفاعی میزد. نمیتوان گفت ناآگاهانه عمل میکردند. نفوذ از راه رانت و وابستگی های فامیلی در اینجور مراکز انجام میشود و اگر آقایان همچنان از این مسائل چشم پوشی کنند، ضربات سهمگین تری خواهند خورد. 
اتفاقا بزرگترین اشتیاه راهبردی آنست که گمان کنیم خطر و تهدید امنیتی فقط از خارج متوجه نظام مقدس ماست، بلکه بزرگترین خطری که همینک کشور و نظام ما را تهدید می کند ناکارآمدی و کارنابلدی برخی مدیران در مراکز حساسی مثل وزارتخارجه است که ارتباط مستقیمی با رشد و توسعه اقتصادی کشور دارد.... 
