عکس آرشیوی است.
به گزارش «تابناک» به نقل از روزنامه اعتماد، متهم که مردی جوان است از سه سال قبل درگیر این پرونده شد. آن زمان به پلیس رباط‌کریم خبر رسید درگیری خونینی در خیابان اتفاق افتاده است.
شاهدان به پلیس گزارش دادند جوانی به نام صادق در این درگیری جان خود را از دست داده است. با حضور پلیس و انتقال جسد به پزشکی قانونی تحقیقات آغاز شد. شاهدان به ماموران گفتند صادق توسط سه نفر مورد هجوم قرار گرفت و جانش را از دست داد. ضربات چاقو روی بدن صادق نشان می‌داد او با چند چاقو مورد حمله قرار گرفته است.
خانواده صادق شکایتی را مطرح کردند و خواستار مجازات متهمان شدند. تحقیقات ماموران نشان داد دو متهم از کشور خارج شده‌اند اما یکی از آنها هنوز در ایران است. به این ترتیب با دستگیری این متهم پرونده تکمیل و برای محاکمه به شعبه ۱۳ دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد.
اولیای دم در جلسه رسیدگی در جایگاه قرار گرفتند و خواستار قصاص شدند. پدر صادق گفت: پسر من از ناحیه گردن مورد اصابت ضربه چاقو قرار گرفته است و این یعنی می‌خواستند پسرم را بکشند. من هم برای متهم درخواست قصاص دارم.
وقتی متهم پرونده در جایگاه قرار گرفت، گفت: من نه به صادق حمله کردم و نه چاقو داشتم. او را نزدم. نمی‌دانم چه کسی این کار را کرده است. شاهدان هم با اطمینان نگفته‌اند که مرا دیده‌اند. اصلاً در زمان قتل در آن محل نبودم.
متهم گفت: چون دو متهم دیگر پرونده افغانستانی هستند و بعد از درگیری با صادق از کشور خارج شده‌اند من را بازداشت کردند، اما من در قتل نقشی نداشتم.
با توجه به اینکه به جز گفته‌های شاهدان مدرک دیگری که نشان دهد محسن در قتل نقش داشته، وجود ندارد دادگاه حکم بر برائت صادر کرد اما رأی صادره در دیوان عالی کشور شکست. بنابراین، شعبه ۱۳ دادگاه کیفری استان تهران تصمیم گرفت مراسم قسامه برگزار کند و به اولیای دم فرصت داد تا ۵۰ نفر از کسانی را که نسبت نسبی دارند، برای قسم خوردن معرفی کند. چون اولیای دم نتوانستند این کار را بکنند بنابراین دادگاه محسن را موظف به قسم خوردن برای اثبات بی‌گناهی‌اش کرد. به این ترتیب قضات بعد از برگزاری مراسم قسامه برای تصمیم‌گیری وارد شور می‌شوند.
من نمی فهمم فلسفه قسامه چیه. یعنی اگر 50 نفر از فامیل مقتول قسم بخورند که اون قاتله باید قصاص بشه؟ آخه مگر اونها اصلا موقع قتا اونجا بودند که الان بخواهند قسم بخورند؟!