به گزارش «تابناک»؛ روزنامههای امروز پنجشنبه سوم تیرماه در حالی چاپ و منتشر شد که دومین دیدار رئیس جمهور منتخب و حسن روحانی پس از انتخابات همراه با تیترهایی مثل انتقال آرام، انتقال قدرت و گزارش واقعیتها به دولت جدید در صفحات نخست روزنامههای امروز برجسته شده است.
جزئیات پیشروی گسترده طالبان در افغانستان، جان باختن دو خبرنگار محیط زیستی در سانحه واژگونی اتوبوس و سایه امیدواری بر بورس، از مواردی است که در روزنامههای امروز مورد توجه قرار گرفته است.
در ادامه تعدادی از یادداشتها و سرمقالههای منتشره در روزنامههای امروز را مرور می کنیم؛
حسین مظفر، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام طی یادداشتی در شماره امروز ایران نوشت: روز گذشـــــته آقـــــای سید ابراهیم رئیسی رئیــــــسجمهــــوری منتخب به دیدار آقای روحانی رئیسجمهوری فعلی رفت. پیش از این هم بعد از اعلام نتایج انتخابات شاهد بودیم که رئیس جمهوری در همان ساعات ابتدایی با آقای رئیسی دیدار داشت و پس از آن هم مقامات دولتی دیگری، چون آقای جهانگیری و ظریف به دیدار وی رفتند. این اقدامات نشانههای خوبی است و این دیدارها و هماهنگیها میتواند برای آینده کشور ثمرات مطلوبی داشته باشد. دوره انتقال قدرت در بازه زمانی بین برگزاری انتخابات تا استقرار دولت بعدی هر چند دورهای کوتاه و چند هفتهای است، اما از حساسیت و اهمیت ویژهای برخوردار است. اداره بهینه این دوره زمانی کوتاه میتواند آثاری درازمدت و طولانی برای کشور بههمراه داشته باشد. اهمیت این موضوع برای کشور ما در شرایط فعلی دو چندان است، چرا که ما هم اکنون درگیر موضوعی، چون مذاکرات وین هستیم که آثاری بسیار طولانی مدت برای کشور بههمراه خواهد داشت و نیازمند اتخاذ تصمیمات و در پیش گرفتن سیاستهایی است که ناظر به چندین سال آینده کشور خواهد بود.
بسیار روشن است که دولت سیزدهم گرایش و نگاهی به مراتب متفاوت از دولت مستقر خواهد داشت. اتفاقاً همین موضوع است که ضرورت ایجاد هماهنگیها و افزایش ارتباطات را در این دوره انتقالی دو چندان میکند. چه اینکه کشور احتمالاً بعد از استقرار دولت سیزدهم در حوزههایی با چرخش نگاه مدیریتی مواجه خواهد شد و اگر از هم اکنون این اتفاق بر پایه واقعیتهای موجود که از طریق اعضای دولت فعلی به مسئولان دولت بعد منتقل میشود، شکل بگیرد ما شاهد برخی اقدامات شتابزده و احتمالاً تنشآفرین نخواهیم بود. اساساً انتقال قدرت بین دو گروه که دارای گرایشهای مختلفی هستند و در گذشته نیز رقابت سیاسی بین خود تجربه کردهاند پتانسیل قابل توجهی برای ایجاد تنش و اصطکاک دارد. ایجاد رابطه، گفتگو و به اشتراک گذاشتن مستمر و صادقانه اطلاعات در دوره انتقال قدرت میتواند بخش زیادی از خطر تنش سیاسی را خنثی کند. طبیعی است که دولت مستقر بهدلیل طبیعت جایگاهی که در هشت سال داشته دارای بیشترین حد اشراف و تسلط بر اطلاعات و واقعیتهای موجود کشور است.
از سوی دیگر تیم دولت جدید نیز بر پایه برداشتی که از وضعیت کشور و ضرورتهای اداره آن دارند در این دوره به تعیین و انتخاب نیروها و وزرا خواهند پرداخت. وجود ارتباط مستمر و انتقال این واقعیتها به دولت بعدی قطعاً زمینهای روشنتر برای رئیسجمهوری منتخب جهت انتخاب همکارانش را فراهم میکند و باعث میگردد تا رئیس جمهوری بعدی با اشراف بهتری نسبت به مسائل، درباره اعضای کابینه خود تصمیم بگیرد.
موضوع مهم دیگر، اما این است که در چنین دوره مهمی، وجود ارتباط مؤثر و مستمر بین اعضای دولت مستقر با دولت بعدی احساسی مثبت و در راستای آرامش به جامعه منتقل خواهد کرد. بههمین جهت نه تنها اصل تکرار این جلسات دیدار و همفکری لازم است بلکه گزارش دقیق و جامع آن به افکار عمومی هم ضروری به نظر میرسد. این در واقع پیامی از سوی دو تیم دولت مستقر و دولت بعدی با دو گرایش متفاوت به جامعه خواهد بود مبنی بر اینکه یک عزم ملی برای گشایش در کارها و اداره بهتر کشور وجود دارد.
بر همین مبنا بهنظر میرسد دیدارهای آقایان روحانی و رئیسی در این بازه زمانی کمتر از یک ماه و نیم، به مراتب اهمیتی بیشتر نسبت به دیدارها و جلسات آن دو در مقام رؤسای قوای مجریه و قضائیه داشته باشد. ضمن اینکه مورد ضروری دیگر آن است که دیگر اعضای دولت هم به فراخور زمینه فعالیت و مسئولیت خود در این دوره با بخشهای مرتبط در تیم آقای رئیسی ارتباط بگیرند و اقدام به تبادل مستمر اطلاعات و گزارش واقعیتهای کشور بکنند. انجام این کار در حقیقت نمودی از وجود یک بلوغ سیاسی در بین اعضا و نزدیکان دولت مستقر و دولت بعدی است که میتواند تأثیری مطلوب هم بر کلیت فضای رقابتهای سیاسی کشور داشته باشد.
حسین شریعتمداری مدیرمشئول کیهان در بخشی از یادداشت روز امروز کیهان با عنوان آقای روحانی! این یکی دیگر فروشی نیست! ضمن انتقاد از روحانی نوشت: رئیسجمهور محترم در جلسه دیروز دولت فرمودهاند؛ «اگر بخواهند همین امروز ما میتوانیم تحریمها را تمام کنیم، نه فردا، همین امروز، همین امروز دوم تیر، برویم همین الان اختیارات را بدهیم به آقای دکتر عراقچی، پا شود برود وین در عرض چند روز توافق را نهایی کند و اعلام شود تحریمها برداشته شده است»!
باید از آقای روحانی پرسید: اولاً؛ مگر طی ۸ سال گذشته، همه نمیخواستند تحریمها لغو شود و نتوانستید؟! و ثانیاً قرار است به آقای عراقچی چه اختیاراتی بدهید که تاکنون و طی ۸ سال گذشته نداشته است؟! و این چه اختیاراتی است که اگر جناب دکتر عراقچی داشته باشد ظرف یک روز به تحریمها خاتمه میدهد و کاری که جنابعالی طی ۸ سال قادر به انجام آن نبودهاید را یک روزه به انجام میرساند؟! برای کشف این معما باید دید حریف از ما چه میخواهد که اگر به خواستهاش تن بدهیم همه تحریمها ظرف یکروز لغو خواهد شد؟!
بخوانید و تأسف بخورید!
آمریکا با صراحت و رسماً اعلام کرده است که خواستار توقف صنایع موشکی ایران و کنترل حضور کشورمان در منطقه است. «ند پرایس» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در نشست خبری - اول تیرماه- میگوید: توافق هستهای با ایران ضروری است، اما برای پرداختن به مسائلی مانند برنامه موشکی این کشور کافی نیست! «آنتونیبلینکن» وزیر خارجه آمریکا در نشستی با کمیته سنا - ۱۸ خرداد- اعلام میکند؛ حتی در صورت احیای توافق هستهای موسوم به برجام و بازگشت آمریکا و ایران به تعهدات هستهای خود، بازهم «صدها» تحریم ایالات متحده علیه ایران همچنان باقی خواهد ماند! بلینکن در اظهارات دیگری تاکید میکند که برای توافق با ایران، این کشور باید صنایع موشکی خود را متوقف کند و به حضورش در منطقه خاتمه بدهد و. دهها نمونه دیگر از این دست.
خُب به وضوح و بدون کمترین تردید میتوان فهمید که منظور آقای روحانی از اختیاراتی که میتواند ظرف یکروز به تحریمها خاتمه بدهد چیست؟! باید به همه خواستههای آمریکا بیکم و کاست تن بدهیم! صنایع موشکی و دفاعی خود را متوقف کنیم، از حضور در منطقه خودداری کنیم و به لقمه راحتی برای بلعیده شدن از سوی آمریکا تبدیل شویم. مردم مظلوم کشورمان را زیر پای تروریستهای تکفیری قربانی کنیم! زنان و دخترانمان را - نستجیر بالله به عنوان کنیز - که تصورش هم چندشآور و نشانه اوج بیغیرتی است، در اختیار داعشیها قرار بدهیم و ... غارت ثروتهای ملی و به بردگی کشاندن ملت و ... که بماند! آیا اختیارات مورد نظر ایشان که اگر داده شود همه تحریمها یکروزه لغو خواهد شد! غیر از این است؟! اگر این نیست، پس چیست؟! آمریکا به صراحت و رسماً و علناً اعلام کرده است که تنها در این صورت تحریمها را لغو میکند! باید گفت ملت غیور و جوانان جانبرکف این کشور نمردهاند که جنابعالی در لفافه نسخه فروش ایران و مردم شریف و پاکباخته این مرز و بوم را میپیچید! جناب آقای روحانی! این یکی دیگر فروشی نیست!
سیامک رحمانی در بخشی از یادداشت خود با تیتر چرا برگردند؟ شما بگویید آقای رییسی! در شماره امروز اعتماد نوشت: آقای رییسی! گفتهاید ایرانیها داراییشان را بردارند و به خانه برگردند، چون اینجا امنترین کشور دنیاست. لابد میدانید که در سالهای اخیر بسیاری از ایرانیها داشته و نداشتهشان را دلار کردهاند و دنبال پاسپورتی غیرایرانی و خانهای در فراسوی مرزها هستند. لابد میدانید که این سالها، رکورد خرید خانه در ترکیه دست هموطنان ما بوده. سرمایههایی که تبدیل به ارز میشوند و از ایران میروند تا ما در داخل فقیرتر و ضعیفتر شویم. آقای رییسی! آوردن سرمایه به داخل کشور سخت است. میخواهد سرمایهگذار ایرانی باشد یا خارجی. دیدید که حتی در ماه عسل برجام هم نتوانستیم سرمایهگذاران خارجی را جذب کنیم، چون تحریمهای سخت اقتصادی اجازه نمیداد و بانکهای بینالمللی اجازه نمیدادند، چون ریسک سرمایهگذاری در ایران بالا بود. اگر میخواهید سرمایهها بیایند به فکر این باشید که تحریمها برداشته شوند و بانکها با ما کار کنند و آوردن سرمایه به ایران اینقدر پرخطر نباشد. اینها هم با آشتی و زبان نرم و دنیافهم ممکن میشود. میگویند شما برخلاف ظاهر سختتان دنبال راهگشایی هستید و به عقلا تکیه میکنید و از آنها مشورت میگیرید.
اگر خودتان دنبال آن آرامش و توسعه و پیشرفتی هستید که میگویید، اگر واقعا راست است که دلتان میخواهد مردم رفاه داشته باشند، اینها راهش معلوم است و با شعارها و بددلیها و ستیزهجوییهای بعضی تندروها نمیشود. اگر همانطور که دوستانتان ادعا میکنند، به دنبال بستن باز هم بیشتر شبکههای ارتباطی باشید و اگر در سودای خودکفایی اقتصادی، چشم به بازمانده محیطزیست و آب کشور داشته باشید و اگر در هنر و فرهنگ همانی را دنبال میکنید که عوامل ستاد انتخاباتیتان آدرس میدادند، مقصد جای دیگری است. اینطوری کدام ایرانی حاضر میشود زندگیاش را در کشوری آرام و مرفه رها کند و برگردد. اما اگر میگویید همه آن رفاه و امید و عدالت برایتان مهم است، در اولین قدم ببینید ایرانیها، هموطنانتان به دنبال چه از وطن میروند. پای حرف دلشان بنشینید و برای حل مشکل چارهای بیندیشید. شاید این کار حتی بر بازگرداندن آنها که رفتهاند اولویت داشته باشد. آقای رییسی! همین حالا که اینها را میخوانید بسیاری در کلاسهای زبان و در دفاتر مشاوره حقوقی در رویای رفتناند. شما برایشان بگویید که چرا نباید بروند که اگر بمانند چه روزهایی انتظارشان را میکشد. شما از رویای ایران فردا برایشان بگویید. آقای رییسی! راهی که آمدهایم ما را به نقطه مطلوبی نرسانده. بارها دارند بسته میشوند. شما از نقطه مطلوب بگویید و زندگی را نشانمان بدهید. همه بارها را باز میکنند و آرام خواهند گرفت. بسیاری از رفتهها برخواهند گشت. کیست که زندگی و امید را پس بزند آقای رییسی. اما حالا شمایید که میتوانید سرنوشت خلقی را بنویسید. برای ما چه در چنته دارید آقای رییسی؟