به گزارش «تابناک» به نقل از خبرآنلاین، دانشمندان برای اولین بار بقایای یک خانواده نئاندرتال را در غاری در روسیه پیدا کردند؛ آنها گمان می‌کنند که این خانواده حدود 54000 سال پیش بر اثر گرسنگی یا یک طوفان عظیم در کوه‌های جنوب سیبری از بین رفتند.
به گفته کارشناسان، فسیل‌های یافت‌شده در غارهای روسیه از اولین خانواده‌های شناخته‌شده نئاندرتال‌هاست که شامل فسیل یک پدر و دختر و سایر اقوام نزدیکی است که در یک قبیله زندگی می‌کردند.
این تحقیق در مجله Nature منتشر شده است.
محققان در حال حفاری غاری در کوه‌های سیبری هستند. (منبع عکس: AP)
برخلاف بسیاری از مکان‌های باستان‌شناسی که حاوی فسیل‌هایی هستند که در دوره‌های طولانی ساخته شده‌اند، مطالعات ژنتیکی بر روی ۱۱ نئاندرتال که در غار چاگیرسکایا (Chagyrskaya) در کوه‌های آلتای (Altai Mountains)، نزدیک مرز روسیه با قزاقستان، مغولستان و چین یافت شده‌اند، نشان می‌دهد که بسیاری از آنها بستگان نزدیکی بوده‌اند و همگی در یک دوره زندگی می‌کردند.
بر اساس تحقیقات منتشرشده در مجله نِیچر، بقایای این یافته‌ها در دو مکان، غارهای چاگیرسکایا و اوکلادنیکوف (Okladnikov)، واقع در کوه‌های آلتای در جنوب سیبری پیدا شد.
غار چاگیرسکایا، در کوه‌های آلتای در جنوب سیبری، جایی که دانشمندان بقایای نئاندرتال را در آن یافتند. (منبع عکس: رویترز)
دانشمندان از DNA نمونه‌برداری‌شده از فسیل‌های یافت‌شده در غار چاگیرسکایا و دو نئاندرتال دیگر که در غار مجاور پیدا شده بودند، برای ترسیم روابط بین افراد و جستجوی سرنخ‌هایی در رابطه با نحوه زندگی آنها استفاده کردند.
روابط؛ هر دایره/مربع نمایانگر یک فرد است (آبی مربوط به چاگیرسکایا، نارنجی مربوط به اوکلادنیکوف). مربع‌ها نشان می‌دهد که فرد مذکر است و دایره‌ها نشان می‌دهد که فرد مؤنث است.
ریچارد جی رابرتز، محقق دانشگاه ولونگونگ در استرالیا و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت که غار چاگیرسکایا در دامنه تپه‌ای قرار دارد و مشرف به دشت سیلابی است که احتمالاً زمانی گله‌های گاومیش کوهان‌دار و سایر حیوانات در آنجا می‌چریدند.
محققان در طی این بررسی‌ها، ابزارهای سنگی و استخوان‌های گاومیش کوهان‌دار را که در کنار بقایای این غار مدفون شده بودند، پیدا کردند.
نئاندرتال‌ها حدود ۵۴۰۰۰ سال پیش غارهای چاگیرسکایا و اوکلادنیکوف را برای مدت کوتاهی اشغال کردند و صد‌ها هزار ابزار سنگی و استخوان حیوانات از خود به جای گذاشتند.
رابرتز گفت: داده‌های ژنتیکی به دست‌آمده از دندان‌ها و قطعات استخوانی نشان داد که فسیل‌ها مربوط به یک پدر و دخترش به همراه یک جفت از بستگان درجه دو (احتمالاً یک خاله یا عمو) و یک خواهرزاده یا برادرزاده بودند.
بقایای دندان از غار چاگیرسکایا نیز در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفت.
او اظهار داشت: DNA میتوکندری پدر (مجموعه‌ای از ژن‌ها که از مادران به فرزندانشان منتقل می‌شود) نیز مشابه دو مرد دیگر در غار بود که نشان می‌دهد آنها احتمالاً جد مادری مشترکی داشتند.
ریچارد گفت: «این داده‌ها به قدری با هم مرتبط هستند که به نظر می‌رسد واقعاً یک قبیله‌ی فامیلی در این غار زندگی می‌کردند».
هرچند این کشف، بینش جدیدی در مورد حیات اجتماعی نئاندرتال‌ها ارائه می‌دهد، اما نویسندگان این مطالعه می‌گویند این بررسی در سطحی کوچک و جزئی انجام شده و نمی‌تواند به خوبی نشان‌دهنده زندگی اجتماعی کل جمعیت نئاندرتال‌ها باشد.
رابرتز می‌گوید: «اگر می‌توانستیم چنین مطالعه‌ای را در چند مکان دیگر بازتولید کنیم، آن‌وقت واقعاً درک درستی از نحوه زندگی نئاندرتال‌ها داشتیم و شاید نشانه‌ای از این که چرا آنها منقرض شدند و ما منقرض نشدیم، می‌یافتیم!»
این محقق استرالیایی در ادامه گفت: «ما و نئاندرتال‌ها خیلی شبیه هم هستیم، سؤالی که ذهنم را مشغول کرده این است که چرا ما تنها کسانی هستیم که در این سیاره باقی مانده‌ایم؟»
