به گزارش تابناک، پزشکیان در کرمانشاه دقایقی به کردی سورانی سخن گفت و جلبلی نیز با لباس کردی در سنندج حاضر شد.
به نظر می رسد این مساله هم مانند دیگر مواضع اعلام شده در کارزارهای تبلیغاتی طرفین، از قسمی ناهمسنگی منطقی و نقائص گفتمانی رنج می برد.
در اینجا نیز از طریق "روی نمودار بردن انتخابات اخیر" و تطبیق آن با انتخابات تقریبا همزمان فرانسه می کوشم به ارزیابی ادعاهای آنان در این باره بپردازم.
در فرانسه سه بلوک سیاسی بزرگ با هم رقابت کردند.: اجتماع ملی راست افراطی، ائتلاف میانهروی امانوئل مکرون رئیسجمهور فرانسه، و ائتلاف جبهه مردمی جدید متشکل از نیروهای چپ میانه و سبز و چپ.
حزب «اجتماع ملی»، به رهبری مارین لوپن نمایندەی راست افراطی فرانسه است و سوابق نژادپرستانه و مواضع ضد مهاجرت و علیه اقلیت مسلمان این کشور دارد.
تاکید روی هویت مسیحی فرانسه، ضدیت با نگره های جهان وطن و اخم کردن به اتحادیه ی اروپا، دفاع از سیاست های اقتصادی درون گرا و مخاطب قرار دادن طبقات متوسط به پایین از طریق دفاع از بازتوزیع مجدد درآمدها از دیگر ویژگی های آست.
می توان جبهەی پایداری را همتای ایرانی آن قلمداد و سعید جلیلی را نیز همچون خانم مارین لوپن تصور کرد.
حال با این اوصاف تصور کنید خانم لوپن با برقع و نقاب به نشانەی همبستگی با مسلمانان فرانسه، در یک مرکز اسلامی حاضر و از چند فرهنگ گرایی و لزوم پاسداشت ارزش های فرهنگی مسلمانان دفاع کند.
روشن است که این کار محال و به اندازەی دیدن پشت گوش بدون آئینه غیر ممکن است.
آقای جلیلی اما به آسانی مشابه آن را انجام داده؛ چرا که ایران، فرانسه نیست و وی نه اکنون مجبور است ماهیت و جنبەهای گوناگون گفتمان سیاسی و فکری اش را روشن کند، و نه در آینده ناچار خواهد شد که دربارەی خلف وعدەهای احتمالی اش توضیحی دهد.
کما اینکه در جریان مناظرەی دیشب، بیش از صد بار واژەی مردم را بکار برد، بدون آن که یکبار توضیح دهید مرادش چه کسانی است!
آیا همەی مردم ایران فارغ از زبان، نژاد، مذهب و گرایش سیاسی ؟
یا به سیاق پوپولیست ها فقط هواداران خود و جناح متبوعش؟
آیا فرضا گروه های متنوع و متفاوت تشکیل دهندەی جامعەی مدنی را هم، مردم می داند یا صرفا از این مفهوم تودەای بی شکل و خمیر مانند را مستفاد می نماید؟!
تا پاسخ این سوالات به دقت و با ارائەی شواهد عینی معلوم نشود، نمی توان اعتباری برای سخنان و مواضع امروز قائل شد.
باز گردبم به روی نمودار انتحابات فرانسه بردن انتخابات خودمان!
کمپین تبلیغاتی اصلاح طلبان حول پزشکیان در مسالەی هویت، بیشتر از آن که با ائتلاف چپ میانەی جبهەی نوین مردمی متجانس باشد، با هم پیمانی میانە رو ماکرون مشابه است.
چپ ها و سبزهای فرانسه در پاسداشت مهاجران و مسلمانان تا جایی پیش می روند که از استقلال فرهنگی و هویت مستقل آنان دفاع می کنند و آنان را مانند پرولتاریای مقدس سابق در کنف حمایت خود می گیرند.
در حالی که امانوئل ماکرون بارها این نظرگاه را به عنوان تجزیه طلبی سرزنش کرده است.
در فرانسه، این اصطلاح طنین و معنایی جدا از ایران دارد. مقصود ماکرون نه تجزیەی سرزمینی بلکه انشقاق فرهنگی در اجتماع فرانسه است.
راست میانه نسبت به مسلمانان مداراگرتر است، اما با تاکید بر مطلقیت و اصالت ارزش های سکولار، تسلیم انگارەهای نسبی گرایانه و چند فرهنگ گرای چپها و لیبرال ها نمی شود.
این موضع به صورت خود بخود به زیان مسلمانان است. هم ارز قراردادن یهود ستیزی و اسلام هراسی به مغالطەای نابرابری ساز میان دو اقلیت مزبور می انجامد.
اولا راست افراطی، دیگری اش را از یهودیان به مسلمانان تغییر داده و دوما یهودیان با مسیحیان در میراث بردن از ارزش های مدرن و سکولار فرانسه همسانند.
این به معنای نوعی نابرابری ساختاری میان مسلمانان و یهودیان است و همسان قرار دادن آنان در راه حل های معطوف به حل مساله، به پیچیدگی و تداوم این نابرابری می انجامد.
شکی نیست که گفتمان اصلاح طلبان نزدیکی بیشتری با مساله و مطالبات کردها دارد.
سه زبانه بودن پزشکیان و تولد و بزرگ شدن در کردستان، وی را در موقعیتی منحصر بفرد و مغتنم قرار داده است.
این مساله اما از یک تعارض منافع جدی رنج می برد که ریشه در اردوگاه رنگانگ و بعضا متعارض هوادارنش دارد.
از این رو بهتر بود امروز علاوه بر کرمانشاه، در ارومیه هم مضاف بر چند کلمه کردی سخن گفتن عزمش را روشنتر برای برساختن برابری و گذار از ساختارهای نابرابری ساز کنونی به نمایش می گذارد و مخاطبانش را از احاطەی کامل بر تمامی ابعاد مساله مطمئن می ساخت.
صلاح الدین خدیو
