«نگاه شما»: ﭘول زور ميزی!

بشیر فرهانیان از بینندگان «تابناک» در پیامی نوشته است:

هنگامی كه خبر رها ساختن دو بيمار در ارديبهشت ماه گذشته از بيمارستان امام خمينی (قدس ره) در بيابان های جنوب تهران روي خروجی سايت های خبری منتشر و رسانه ای شد، تفسيرات و تأويلاتی از اين موضوع از سوي مسئولين گوناگون انجام گرفت.

رئيس كميسيون بهداشت مجلس شورای اسلامی ادعا کرد كه اصلا از ماجرا بی اطلاع است و اگر هم درست باشد، جوسازی سياسی عليه وزارت بهداشت است، ولی آن ديگری كه رياست دانشگاه علوم ﭘزشكی تهران را بر عهده دارد، اين حادثه را تلنگری دانست برای توجه بيشتر به كرامت انساني و بيماران.

ولی آنچه در سال های اخير به مصيبتی براي مردم تبدیل شده و بخش اعظم جامعه را با خود درگیر کرده است و در جامعه ﭘزشكی، تقريبا همه گير شده و به تازگی به نحو خجولانه اي رسانه ای شده و ابدا كسي نمی تواند ادعا کند كه جوسازی عليه فلان و بهمان است، ﭘدیده زشت و غير انسانی ﭘول زيرميزی يا همان ﭘول زوری است كه برخی ﭘزشكان متخصص و جراحان، خارج از عرف هزينه بيمارستانی از بيماران مي گيرند.

زمانی كه يك متخصص در اتاق عمل جراحی ـ که با ظهور اين ﭘديده زشت به اتاق كار اجاره اي اين ﭘزشكان تبديل شده ـ به جای ﭘاسخ به سلام و دلداری و اميد بخشيدن به بيمار استرس زده، سراغ ﭘول را بگيرد و از وی بپرسد که: ﭘولت را آماده كرده ای يا نه؟ و عمل جراحي را مشروط به دريافت مبلغ معين يا همان ﭘول زور ميزی کند، تصورش را بكنيد در آن لحظه چه به حال بيمار می آيد و اين بيمار ناتوان از زندگی، از چه زاويه ای به زمين و زمان نگاه می اندازد؛ بماند نگاهش به اين پزشک و جامعه پزشکان.

پزشکی كه در دانشگاه پیش از دريافت دروس تخصصی رشته اش، باید چندین واحد درسی، مبنی بر این كه چگونه بيمار را دوست بدارد، در اين سال های اخير با يك تاجر قالی فروش همسان شده و گرفتن ﭘول زورميزی را شرط تقدیم خدمات انسانی اش كرده است. این سلوک منافی انسانیت، دست کم نباید دامن يك ﭘزشك مسلمان را بگيرد، چرا كه تعليمات دين مبين اسلام ـ كه جوهره آن همان انسانيت است و لاغير ـ اين نوع سلوک را به شدت نهي كرده است.

در تعاليم اسلامي آمده است كه احتياجات مردم به شما نعمت است، ﭘس آن را به نغمت مبدل نسازيد. ﭘس از چيست كه اين احتياجات در نزد برخی متخصصان و جراحان بسان گردنه اي تبديل شده كه در آن به راهزنی در روز روشن مي ﭘردازند و نیازهای مردم را به نغمتی براي خود تبديل كرده اند كه داد ضعيفان جامعه را به سوی آنها کشانده است؟!

پرسشی كه برای نگارنده و بسياري از ضعيفان جامعه، هنگام روبه رو شدن با اين موضوع مطرح مي شود، اينكه درآمد میليونی روزانه ﭘزشكان، صرف چه چيزی می شود كه ﭘزشك را وادار به گرفتن زورميزي می کند؟ باید گفت درآمد نصف روز يك جراح با حقوق سه ماه يك كارگر برابری مي كند ـ اگر بیش از این نباشد ـ ﭘس این همه حرص و طمع ﭘول از برای چيست؟ آيا اين رفتار، همان از کنار مردم و زمانه و جامعه خویش بی اعتنا گذر كردن نيست؟

 وانگهي بر فرض كه اين حادثه ساخته و ﭘرداخته رسانه ای خاص يا بنا بر تصريح رياست كميسيون بهداشت مجلس شورای اسلامی، جوسازی سياسی عليه واليان سلامت ملت باشد؛ آيا ﭘديده زشتی كه سالياني است متداول شده نيز از اين دستمايه جوسازی هاست؟
 
بله. عنوان نوشته، عنواني است بدبينانه و كاملا نااميدكننده و در نگاه اول سياه و سفيد قضاوت كردن به نظر می آید، ولي عزيزان، اين عين واقعيتي است كه در سرتاسر ايران زمين به امر متداولی در میان برخی ﭘزشكان متخصص و فوق تخصص و جراحان رواج گسترده اي ﭘيدا كرده است، به اندازه ای كه بيمار در صورت مواجه شدن با اين موضوع و درخواست ﭘزشك مربوطه، بيشتر از آنكه در مقام معترض ظاهر شود، به آماده كردن این مبلغ ﭘول می اندیشد و علت آن هم روشن است: ناچاری و ناچاری و ناچاری.

وزير محترم بهداشت دولت عدالت محور، خانم دكتر دستجردی، نخست اين قانون شكنی را كه به جان جامعه ﭘزشكی ايران افتاده است و وجود آن را تأييد نمی کرد، پس از يك هفته از نفی آن، در جمع خبرنگاران در تير ماه گذشته، مجبور به اعتراف شده و اعلام نمود كه تعدادي از پزشكان زيرميزي‌بگير اخراج شده‌اند و به فارس گفت: زيرميزي گرفتن پزشكان يك پديده زشت است كه حتما وزارت بهداشت با آن برخورد مي‌كند.

پس اين ﭘديده زشت هست و به ظاهر برخوردهایي نیز با آن شده است، ولی آيا یک ﭘيرمرد يا پيرزن يا آن بيماری كه بين زندگی و مرگ قرار گرفته است، فرصت آن را دارد تا ﭘيگير اين قانون شكنی زشت شود؟
بیشتر اين بيماران ﭘرداخت اين مبلغ زور را به عطای هر ﭘيگيری، می بخشند. اينجا بر وزارت بهداشت است که به عنوان والی حوزه سلامت کشور، مراقب هر ريز و درشت جامعه طبيبان و مراقب آنچه در آن می گذرد باشد؛ حضوری كامل و بی نقص و از آنچنان هيبتی برخوردار تا هيچ ﭘزشک يا جراحی، فكر انجام این عمل زشت به مخيله اش راه نيابد.

می توان گفت از زماني كه اين ﭘديده شوم بین برخی ﭘزشکان رواج يافته، آفتاب انسان دوستي و عواطف بشر دوستانه و عشق به بيمار كه از لازمه های حرفه انسانی ﭘزشكي است، در شرف غروب كردن است و آفتاب عشق به مال و منال در حال بالا و بالا رفتن؛ بالا رفتنی که به بهای تنزل دادن ارزش انسان و به قيمت زير گرفتن بيمار و زير ﭘای گذاشتن احساسات انسانی و بشر دوستانه شخص طبيب و به قيمت به ديوار كوبيدن سوگندنامه بقراط و به قيمت تقدس زندگی، حرفه و ﭘرهيزكاری، كه ﭘزشكان در ﭘايان دوره تحصيل در سوگند نامه بقراط به انها قسم ادا می كنند، است!

جا دارد در ﭘایان يادي كنيم از مرحوم بانوی ايران زمين خانم دکتر آذر اندامی؛ بانویی كه نام وی بر قسمتي از سياره زهره حک شده است. اين بانو واكسن وبا را براي مردم ضعيف دهه چهل توليد مي كرد و برای نجات آنان ﭘشتكار عجيبی داشت و اين انسان دوستي اش به اندازه اي وی را علو درجه بخشید كه نام وی را در كهكشان ها حك نمود.

در سال 1992 اتحاديه بين المللی ستاره شناسی، حفره ای به قطر 30 كيلومتر در طول جغرافيایی 26 درجه و 55 دقيقه و عرض جغرافيائي 17 درجه و 45 دقيقه با قله ای مركزی را در جنوب سياره زهره به نام بانو دكتر آذر اندامی نامگذاری كرد.

آیا امیدی هست تا آذر ديگری در جامعه پزشکان ايران ظهور نمايد و آه و ناله ضعيفان را دریابد؟

---