هرچند مردم فرانسه با انتخاب خود، راهی جدید برای چیرگی بر مشکلات اقتصادی برگزیدهاند، بسیاری از کارشناسان درباره تغییرات اساسی در حوزه سیاست خارجی این کشور بدگمان هستند.
به گزارش «تابناک»، همان گونه که نظرسنجیهای انجام شده پیش از دور دوم رأیگیری انتخابات ریاست جمهوری فرانسه، از پیروزی «فرانسوا اولاند»ی سوسیالیست خبر میدادند، روز یکشنبه، مردم این کشور، وی را به جای نیکولا سارکوزی، راهی الیزه کردند تا برای درمان بیماری اقتصاد این کشور چارهای بیندیشد.
بنا بر این گزارش، بیشتر تحلیلگران بر این باورند که انتخاب اولاند به عنوان رئیس جمهور فرانسه، هرچند تغییراتی را در سیاستهای اقتصادی این کشور به دنبال خواهد داشت، ریاست خارجی فرانسه، دگرگونی چشمگیری را شاهد نخواهد بود. برای ایران نیز تغییر رئیس جمهور فرانسه به دلیل نقش این کشور در پرونده هستهای ایران و همچنین تحریمهای یکجانبه اعمال شده از سوی اتحادیه اروپا دارای اهمیت است.
این گزارش میافزاید، رئیس جمهور جدید فرانسه در کمپین انتخاباتی خود، درباره رویکرد سیاست خارجی این کشور در رابطه با ایران سخنی نگفته و تنها یک بار از تهدید ایران علیه اسرائیل ابراز نگرانی کرده است. البته شاید مهمترین علت این مسأله، ناآشنایی فرانسوا اولاند به محیط سیاست بینالملل باشد، چرا که مهمترین سمت وی در دستگاه اجرایی فرانسه، انتخابش به عنوان شهردار تول و پیش از برگزیدنش به عنوان رئیس جمهور نیز نماینده پارلمان فرانسه بوده است.
ناگفته نماند، فرانسه که یکی از شش کشور طرف گفتوگوی ایران در مذاکرات هستهای است، در دوران نیکولا سارکوزی، موضعی نزدیک به انگلیس و آمریکا داشت؛ سارکوزی حتی ایران را تهدید به حمله نظامی نیز کرده بود.
البته هماکنون نیز گویا این کشور به رغم داشتن سیاست خارجی مستقلتر نسبت به سالهای گذشته، همچنان درباره مسأله هستهای ایران در کنار دیگر کشورهای غربی باشد، به ویژه که در این زمینه، ابتکار عمل از سوی کشورهای اروپایی به نوعی در اختیار اتحادیه اروپا و «کاترین اشتون»، نماینده عالی این اتحادیه در امور خارجی و سیاست امنیتی است.
این گزارش در ادامه آورده است، افزایش بی سابقه تنش و درگیری لفظی میان ایران و رژیم صهیونیستی، موضوع دیگری است که بسیاری از رهبران سیاسی را وادار به نشان دادن واکنش کرده است. اما همان گونه که اشاره شد، اولاند در این زمینه، تنها به گفتن این که از تهدید ایران علیه اسرائیل نگران است، بسنده میکند!
اما با این حال، وی احتمالاً موضع سختگیرانهتری نسبت به تهاجم نظامی علیه ایران در پیش خواهد گرفت که البته باید دلیل آن را تأثیرات ناگوار آن بر اقتصاد بینالمللی دانست.
در پایان، انتظار میرود همان گونه که اولاند در دوران تبلیغات نشان داد، سامان بخشیدن به وضعیت اقتصادی فرانسه، مهمترین هدف دولت وی است، سیاستهای اقتصادی وی نیز مهمترین عنصر در تعیین موضع دولت فرانسه نسبت به ایران باشد، زیرا چنانچه اولاند تحریمهای اعمال شده علیه ایران، به ویژه تحریم نفتی را به حال اقتصاد فرانسه مضر ببیند، ممکن است از تعدیل آن و یا دستکم مخالفت با افزایش تحریمها حمایت کند.
همان گونه که گفته شد، بی تجربگی و ناآشنایی رئیس جمهور جدید فرانسه نسبت به مسائل بینالمللی، موجب شده است که وی موضعگیری روشنی در سیاست خارجی نشان ندهد؛ اما با توجه به اوضاع و احوال اقتصادی فرانسه و اتحادیه اروپا، میتوان انتظار داشت که فرانسه برای بیرون از آمدن از بحران اقتصادی با موضعی مستقلتر در همه زمینهها، میتواند در حوزه سیاست خارجی و نیز درباره ایران، راهی کمحاشیهتر از دولت سارکوزی در پیش گیرد.
البته برای پیشبینی چنین مسألهای، باید منتظر انتخاب اعضای کابینه وی نیز بود، چرا که بیگمان، وزیر امور خارجه دولت اولاند، قدرت و نفوذ بیشتری نسبت به همتایان پیشین خود خواهد داشت.