اتفاقات
نمایشگاه کتاب برای برخی روزنامه‌های اصولگرا یاداور دوره وزارت مهاجرانی است.
مذاکرات هسته‌ای و مخالفت راس مجلس با طرح‌های فوریتی برخی نمایندگان همراه با
روابط آمریکا و کشورهای عربی منطقه در بیشتر روزنامه‌ها مورد توجه قرار گرفته است.
تب افشاگری روزنامه‌ها، بعد از احمدی‌نژاد این بار گریبان فیدل کاسترو را گرفته
است. روابط روحانی با اصلاحطلبان نیز از چند زاویه بررسی شده است.
در
ادامه می‌توانید روایت تابناک از مهم‌ترین مطالب روزنامه‌های سه‌شنبه بیست و دوم
اردیبهشت را بخوانید.
جوان
در مطلبی با عنوان «مهاجرت به دوره مهاجرانی» مدعی شده است که به رغم برخي مخفي‌كاري‌هاي
زباني وزارت ارشاد با چينش مهره‌ها عالمانه و عامدانه از انقلاب زاويه مي‌گيرد.
جوان در ابتدای این مطلب نوشته: جريان فرهنگي در دولت يازدهم از آنجايي بروز و ظهور
عملي يافت كه وزير فرهنگ دولت خود را پيرو مكتبي عنوان كرد كه رئيس دولت ششم پايه‌گذار
آن بود. عقبگرد به دوره‌اي دين‌گريز به منظور نشان دادن وفاداري به آنچه در ميانه دهه
70 رخ داد و از دل آن حادثه كوي دانشگاه و كنفرانس برلين بيرون آمد.
جوان
سپس، بازگشت به سال 76 را آرزوي محال دانسته و نوشته: آيا جنتي قرار است شرايط فرهنگي
را به سال‌هاي آغازين فعاليت دولت ششم بازگرداند؟ ابراز ارادت جنتي به خاتمي و بزرگداشت‌هاي
غيررسمي از وي در برنامه‌هاي شبه‌دولتي نشان مي‌دهد كه شخص وزير و مجموعه وي تمايل
جدي دارند تا حضور خاتمي را حتي در حد نام هم پررنگ كنند. در كنار آن نيز مديران فرهنگي
دولت در حيطه عمل خود به نحو چشمگيري دايره تساهل و تسامح مورد علاقه عطاءالله مهاجراني
را پيگيري مي‌كنند. ولي به نظر مي‌رسد شرايط فرهنگي كشور به‌خصوص بعد از 88 بسيار تغيير
كرده است. آرزوي بازگشت به دوران خاتمي در فرهنگ و هنر محال‌تر از آن است كه دولتي‌ها
بخواهند وقت و انرژي خود را صرف آن كنند.
توجه افكار
عمومي به مسائلي چون پرونده هسته‌اي و تحريم‌ها، پوشش خوبي شده است تا در هياهوي سياسي
بازي‌ها مقوله فرهنگ فرصت بروز و ظهور چنداني پيدا نكند. در اينجاست كه مي‌توان مديراني
را كه حتي با اصل نظام زاويه دارند در مناصب فرهنگي گماشت و نتيجه آن را در اقدامات
آنها مشاهده كرد. وادادگي فرهنگي در مقابل جريان شبه‌روشنفكري و تلاش براي زنده نگه
داشتن اين جريان مذموم را به خوبي در رفتار وزير ارشاد و برخي از معاونانش مي‌توان ديد. حتي مديريت فرهنگي
اين كشور نمي‌خواهد دلجويي كردن از يك فتنه‌گر را پنهان كند. معاون فرهنگي وزير ارشاد
در اقدامي بي‌سابقه به سراغ محكوم فتنه مي‌رود و قول جبران مافات به وي مي‌دهد.
جوان
نرفتن چهار پادشاه کشورهای عربی به دیدار با اوباما را در مطلبی با عنوان «عشوه عربي
شيوخ براي اوباما» بررسی کرده که در ابتدای آن امده: با نزديك شدن به نشست «كمپ ديويد»
خبرها حاكي از آن است كه سران چهار كشور عربي حاشيه خليج فارس از جمله عربستان سعودي
به اين نشست نخواهند رفت. غيبت سلطان‌هاي عربي به اين تعبير شده كه عرب‌هاي خاورميانه
از امتيازهايي كه در قبال توافق احتمالي با ايران به آنها مي‌دهد، راضي نيستند.
محمدجواد
اخوان نیز در یادداشتی با عنوان «اين دفتر از منافع ايران حفاظت نخواهد كرد!» اگر چه پذیرفته از جزئیات چرایی مذاکره
بر سر مقر دفتر حافظ منافع ایران و آمریکا اطلاع ندارد، این کار را نادرست توصیف
کرده و در پایان پرسیده اگر نگاه گسترش روابط خصوصاً در حوزه سياسي مقصود است، بايد
توضيح دهند با اجازه كدام مرجع تصميم گير عالي به چنين اقدامي دست‌زده‌اند؟
شرق
در مطلبی با عنوان «کینه عربی» به نرفتن شاهان عرب به آمریکا پرداخته است. داود
هرمیداس باوند نیز در پایان سرمقاله شرق با عنوان «انفعال اعراب به سود ایران»
نوشته: در منطقه نیز برخی رفتارهای لجوجانه سعودی‌ها و خطاهایی که در موضوعاتی چون
داعش و گروه‌های منشعب از القاعده داشته‌اند، اطمینان غرب به آنان را کاهش داده است. آمریکا
درعین‌حال تلاش کرده با حمایت اطلاعاتی و لجستیکی از حمله عربستان به یمن و در موضع
ائتلاف علیه داعش- که بی‌نتیجه خاتمه یافت- نوعی دلجویی از این کشور را صورت دهد. حتی
اخیرا شایعه استقرار سیستم دفاع موشکی آمریکا در خلیج‌فارس مطرح شده است، ناوگان پنجم
دریایی ایالات‌متحده در یمن به‌سر می‌برد و در عمان و کویت پایگاه هوایی این کشور،
فعال است، اما اعراب همچنان منفعل و ناراضی رفتار می‌کنند. مشخص است که عدم حضور چهار
پادشاه در اقامتگاه رئیس‌جمهور آمریکا، از اثرگذاری نشست خواهد کاست و کم‌رمق‌شدن روابط
میان اعراب با ایالات‌متحده را تشدید خواهد کرد.
شبنم رحمتی
دبیرگروه جامعه در مطلبی با عنوان «عمق بحران را به مردم اطلاع دهید» وضعیت آب را مورد توجه قرار داده است. شرق
با توجه به سخنان دیروز وزیر کشور از «شناسایی افراد و دستگاه‌های متخلف در حمله
به مطهری» خبر داده است. کامبیز نوروزی نیز در مطلبی با عنوان «روزنامه‌نگار
ایرانی، وزیر خارجه ایرانی» به حواشی برنامه تلویزیونی اخیر ظریف پرداخته و در
جایی از این مطلب گفته: « مگر عرصه روابط بین‌الملل، صحن مسجد و کلیسا و معبد است و جولانگاه مقدسین و پاکان
دهر؟ مگر همه راست می‌گویند.»
شرق
در روی جلد خود طرحی از فیدل کاسترو کشیده و در مطلبی در باره افشاگری یار دیرینه
فیدل کاسترو با عنوان «رفیق ناباب» از جمله نوشته: «خوان رینالدو سانچز»، بادیگارد
شخصی کاسترو، در کتابی به شرح تصویری متفاوت از رهبر سابق کوبا پرداخته است. او می‌گوید
١٧ سال از یاران نزدیک کاسترو بوده تا اینکه با «درک دورویی او» به آمریکا می‌گریزد.
روزنامه «دیلی‌میل» در گزارشی در این مورد نوشته است: «کاسترو خود را مردی نشان می‌داد
که چشمی به ثروت و مال‌اندوزی ندارد و در دام این چیزها نخواهد افتاد، اما واقعیت کمی
متفاوت است. فیدل کاسترو، رهبر کمونیست کوبا، زندگی مجلل و میلیون‌ها دلار سرمایه داشت».
بادیگاردش می‌گوید فیدل خیلی پول‌دار بود و حتی یک جزیره خصوصی به نامش بود.
از
خانواده هاشمی، امروز محسن هاشمی در گفت و گویی با عنوان «دانشگاه آزاد نفتی نیست»
به صفحه اول روزنامه آرمان آمده است. شمس‌الدین خارقانی، فیاض زاهد و علی بیگدلی
در یادداشت‌های به مذاکرات هسته‌ای و رابطه اعراب و آمریکا پرداخته‌اند.
تیتر
اصلی آرمان «عبور‌از روحانی!» است و با این فرض که اشتباه سال 84 برای اصلاحطلبان در حال
تکرار شدن است. در ابتدای این مطلب آمده: پس از انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم، اصلاحطلبان
اعلام كردند برای انتخابات مجلس دهم با اعتدالگرایان ائتلاف خواهند كرد. اما رسول منتجب‌نیا
گفته است كه شورای مسیری انحرافی طی می‌کند. این شبیه به همان تز سال 81 یعنی عبور
از رئیس دولت اصلاحات است كه در نتیجه حزب اعتمادملی در انتخابات‌های دهه 80 كاندیداهای
جداگانه‌ای معرفی می‌كرد. این تز كه بارها به شكست اصلاحطلبان منجر شده اگر این بار
با شعار عبور از روحانی مطرح شود بی‌گمان «شكست بزرگ» سال 84 را بازسازی خواهد كرد.
وطن
امروز بخش زیادی از صفحه اول خود را به وضعیت بورس اختصاص داده است. در ابتدای یکی
از این مطالب با عنوان «اعتراض حافظ» امده: دیروز سهامداران بورسی با تجمع مقابل تالار حافظ نسبت به افت
بازار اعتراض کردند. سیر نزولی بازار سرمایه بالاخره صدای سهامداران را در آورد. ساعت
۱۱ دیروز سهامداران مقابل ساختمان تالار بورس اوراق بهادار در خیابان حافظ جمع شده
و نسبت به ضررهای دامنه‌دار در پی روند منفی شاخص‌ها و عدم حمایت دولت از بازار سرمایه
اعتراض کردند.
سرمقاله
وطن امروز را سید عابدین نورالدینی با عنوان «با مصوبه سنا کباده
می‌کشید؟» نوشته که در پایان ان آمده: قایان در مذاکرات هسته‌ای عملا ریش و قیچی را
به آمریکایی‌ها داده‌اند و خود در داخل برای منتقدان خط و نشان می‌کشند! مصوبه سنا
رسما آب پاکی را درباره لغو تحریم‌ها روی دست ایران ریخت اما آقایان نه‌تنها خیالشان
نیست، بلکه راه می‌افتند در کشور کباده می‌کشند! اکنون این سوال به صورت جدی باید در
جامعه مطرح شود و تیم مذاکره‌کننده نیز پای میز کشانده شوند که وقتی صراحتا اعلام می‌شود
در توافق هسته‌ای، خبری از لغو تحریم‌ها نیست و هزاران بهانه برای بازگرداندن بخشی
از تحریم‌ها که قرار است معلق شود، ایجاد شده؛ آقایان برای چه مذاکره می‌کنند؟!
جمهوری
اسلامی که تیتر اول خود را به آغاز دور جدید مذاکرات هسته‌ای اختصاص داده، سرمقاله
امروز خود را هم با عنوان «آیا آل‌سعود فکر این را هم کرده بود؟» نوشته که در پایان
آن آمده: آتش بس اخیر، حاصل سرخوردگی و انفعال ریاض است که از یکطرف همراهی نشده و
از طرف مقابل نیز نه تنها هیچ یک از اهدافش برآورده نشده بلکه باعث همبستگی مردم یمن
با نیروهای مقاومت گردیده و برای اولین بار در طول یک قرن گذشته، قبایل یمن به عمق
خاک عربستان دست یافته‌اند و از نظامیان ارشد سعودی اسیر گرفته‌اند. ریاض تصور نکند
که می‌تواند یمن را زیر و رو کند و بگریزد. قبائل شرافتمند و پرنفوذ یمنی به سادگی
آل سعود را رها نخواهند کرد و با تعقیب متجاوزین، انتقام خونهای بناحق ریخته را خواهند
گرفت. آیا آل سعود، فکر این را هم کرده بود؟
تیتر اول
کیهان به گزارشی با عنوان «نجات ریاض از باتلاق با طناب پوسیده کمپ‌دیوید» اختصاص دارد.
به عقیده کیهان، نشست کمپ دیوید در حالی پایان هفته جاری در آمریکا با حضور برخی سران
مرتجع کشورهای عربی برگزار می‌شود که نجات ریاض از باتلاق یمن و دریوزگی آمریکا برای
مقابله با قدرت روزافزون جمهوری اسلامی، دو محور عمده این اجلاس است.
سرمقاله
کیهان را حسین شمسیان با عنوان «چه تغییری در راه است؟» در باره شایعات در باره تغییر
در دولت نوشته که در پایان آن امده: تجربه ایام گذشته از دولت یازدهم نشان داده بدنه
مدیریتی دولت به شدت ضعیف است تا آن حد ضعیف که
صدای بسیاری از حامیان پر و پا قرص دولت را هم در آورده است! اما همین بدنه
ضعیف اتفاقا گلوگاه‌ها و محور‌های اصلی دولت هستند و هریک به مناسبتی و دلیلی ،صاحب
سهمی عمده در این مجموعه قلمداد می‌شوند و تغییر آنها دور از ذهن است اما در هر روی، تغییر افراد ضعیف و رویکردهای غلط را باید به فال نیک گرفت و مشتاقانه
منتظر آن بود.
نگاه ابتکار
به تغییرات در دولت متفاوت است. این روزنامه در پایان گزارشی با عنوان «پایان توازن
جناحی، آغاز تعادل سیاسی» نوشته: به نظر می‌رسد دولت در زمینه انتخاب مدیرانش با شعار
تعادل به توازن عمل می‌کند. در واقع دولت سعی دارد از هر دو جناح سیاسی چهره‌هایی را
در برای پست‌های مختلف انتخاب کند تا هر دو طرف راضی باشند و به این شکل میان چهره‌های
راست و چپ در دولت توازن ایجاد شود. هر چند تلاش شده است چهره‌های انتخاب شده از هر
دو جناح، از طیف معتدل‌تر راست و چپ باشند، اما باز هم نوع نگاه گروه‌های سیاسی به
این مدیران، نگاه به همراه یا رقیب است. حال این که دولت اگر در واقع می‌خواهد به شعار
اعتدالی‌اش عمل کند، باید به دنبال چهره‌هایی باشد که به معنای واقعی «معتدل» هستند.
البته این دلیل برای دولتی‌ها موجه است که گفتمان اعتدال، گفتمان جدیدی در فضای سیاسی
کشور محسوب می‌شود و تربیت مدیرانی با درک دقیق و عملکرد اعتدالی مدتی زمان می‌برد؛
با این حال نباید از خاطر دور داشت که دولت در انتخاب‌هایش باید بر وجهه اعتدالی مدیرانش
تاکید بیشتری داشته باشد تا رویکرد تعادلی واقعی جایگزینی رویکرد توازنی فعلی شود.
محسن غرویان
در سرمقاله ابتکار با
عنوان «اختیار یا مسئولیت دولت در تغییر برخی مدیران؟»، تغییر برخی مدیران را نه تنها اختیار بلکه وظیفه مقامات دولتی دانسته
و نوشته: نکته قابل توجه این است که انتخابات مجلس شورای اسلامی از یک سو و انتخابات
مجلس خبرگان رهبری از سوی دیگر اهمیت سیاسی امسال را دو چندان کرده است. طبیعی است
که در این شرایط متشتت بودن وضعیت مدیریت انتخابات در شهرستان‌ها و استان ها بدون وجود
انسجام لازم در این باره، قطعا به برگزاری سالم انتخابات لطمه می زند. دولت در این
باره باید با قاطعیت و با شفافیت لازم، سعی کند تا هرگونه شایبه دخل و تصرف در انتخابات
از سوی افراد دولت و به ویژه افراد غیرهمسو با روش اعتدالی اداره کشور را ناکارآمد
کند. در واقع دولت در این باره بیش از این که مختار باشد، مسئول است. زیرا مردم توقع
دارند در فضایی شفاف و قابل بررسی، هر گونه امکان اعمال سلیقه گروه های تندرو در انتخابات
آینده از سوی مجری اعتدال طلب انتخابات برچیده شود تا شاهد دو رویداد انتخاباتی کم
حاشیه و سالم باشیم. این مقدمات با اجرای درست و کسب نتیجه مطلوب می تواند زمینه ساز
تحقق منویات رهبر انقلاب اسلامی درباره لزوم رعایت انتخاب مردم به عنوان حق الناس شود.
در غیر این صورت دولت باید پاسخگوی اعمال سلیقه های شخصی برخی افراد خودسر در برگزاری
انتخابات باشد.
دیگر مطلب
قابل توجه ابتکار، گزارشی با عنوان «جمشیدیه، لاله، لویزان، پردیسان، ... و حالا اوین»
به قلم فواد شمس در باره تغییر کاربری مشهورترین بازداشت‌گاه کشور است.
اميرحسين
يزدان پناه در بخشی از سرمقاله خراسان با عنوان «استراتژي همه جانبه در مقابل استراتژي
«ضاحيه»عربستان» با مقایسه حملات سعودی‌ها با حملات رژیم اسرائیل به ضاحیه جنوبی بیروت،
نوشته: نگاهي به قراردادهاي نظامي اين کشورها که عمدتا از متحدان نزديک آل سعود هستند،
با آمريکا، فرانسه و انگليس، گوياي اين واقعيت است که عربستان سعودي براي آينده در
حال ترسيم استراتژي خود است. موضوعي که باعث خواهد شد، اين کشور بازهم در مسير ماجرا
جويي هاي جديد گام بردارد.عربستان مي خواهد عنصر اصلي باشد نه جزو عنصرهاي اصلي.
نویسنده
پس از تاکید بر ضرورت هوشیاری در برابر سعودی‌ها نوشته: نکته مهمي که نبايد از ياد
برد، مراقبت از افتادن در دام تفرقه مذهبي است . سياست ايجاد نزاع شيعه و سني به طور
جدي تري از سوي حاکمان جديد رياض با هدف يارگيري دنبال مي شود. موضوعي که هم مردم مخاطب
آن هستند و هم دولتمردان. مردم بايد با هوشياري مراقب شگردهاي ايجاد تفرقه باشند و
مسئولان نيز بايد براساس همان عقلانيت راهبردي که اشاره شد، در نوع گفتار و مواضع خود
مراقب باشند تا سوژه رسانه هاي سعودي براي ترويج
تفرقه مذهبي نشوند.
قانون
دو گفت و گو با نمایندگان مجلس دارد. حداد عادل به قانون گفته «به جنگ با اصلاحطلبان
دل نبسته‌ایم» و منصوری آرانی از عدم مخالفت مجلس با بازگشایی سفارت انگلیس خبر داده
است.
قانون
تیتر اصلی خود را به «اوقات تلخی مقابل بورس» اختصاص داده و تلاش کرده است به این پرسش
پاسخ دهد که «چه کسانی از رکود بازار سرمایه نفع می‌برند؟»
قانون
یکی از چند روزنامه‌ای است که در مطلبی با عنوان «شاگرد جلال و دوستدار ايران» به سفر
رئیس‌جمهور عراق به ایران پرداخته است.
روزنامه
دولتی ایران هم یک صفحه از مطالب خود را با عنوان «فواد معصوم از کلاس فلسفه تا عرصه
سیاست» به گفت و گو با رئیس‌جمهور عراق اختصاص داده است.
سرمقاله
امروز ایران را هم کاظم جلالی نماینده شاهرود با عنوان «مجلس جای طرح‌های شتابزده
نیست» نوشته که در پایان آن امده: در جمهوری اسلامی ایران از آنجا که گفت‌و‌گوهای هسته‌ای
در چارچوب اصولی نظام و بر اساس دستورات و ارشادات رهبر معظم انقلاب در جریان است،
همه حامی و پشتیبان مذاکرات و مذاکره‌کنندگان هستند و در این رهگذر طرح برخی مسائل
نسنجیده و غیر کارشناسی عملا حرکت در مسیر سناریوهای بدخواهان خواهد بود. البته به نظر می‌رسد آنها نقاط تحریک پذیر ما را
شناسایی کرده و لذا در راستای اهداف خود در بیان مواضع و اقدامات، دست بر روی همین
نقاط تحریک‌پذیر می‌گذارند. اما ما باید با حفظ چارچوب‌های ترسیم شده برای مذاکرات
و با استفاده از شیوه‌ها و مواضع منطقی و به‌دور از هیجان‌های کاذب و لجبازی‌ها صرفاً
به‌دنبال حقوق هسته‌ای خود باشیم. فارغ از برخی طرح‌ها و مواضع شخصی از سوی نمایندگان،
مجلس شورای اسلامی در اتخاذ مواضع و تصمیمات خود آنهم معطوف به مسائل کلان و ملی کشور
سنجیده و با درک صحیح شرایط داخلی و اوضاع منطقه‌ای و بین‌المللی حرکت می‌کند و در
این مسیر مجالی به برخی طرح‌ها یا مواضع شتابزده و غیرکارشناسی و خارج از عرف‌های دیپلماتیک
و مرسوم نمی‌دهد. مجلس در چارچوب تأمین منافع ملی و با توجه به اولویت‌های کشور و منویات
رهبری اقدامات لازم را در خصوص مذاکرات هسته‌ای انجام می‌دهد.
در پایان
این که، رابطه شجریان و هوشنگ ابتهاج، سفر فواد معصوم به تهران و پیش‌بینی از قطب‌بندی
انتخابات مجلس آینده مطالب مهم اعتماد هستند.
فیاض زاهد
نیز در شروع تحلیلی با عنوان «سد دولت در مقابل سياست هاي دولت» برای اعتماد نوشته:
آقاي روحاني مشغول گام نهادن در راهي است كه سال هاي دور دولت سلف او يعني دولت آقاي
هاشمي رفسنجاني از همان مسير گذشت: مسيري كه نتايج بعدي آن نشان داد چندان امن و مطمئن
نيست. آقاي هاشمي زماني در دوران رياست جمهوري خود گفته بود كه دولت من آمده تا كار
كند و بار تمام مسائل سياسي را خودم به تنهايي بر دوش خواهم كشيد. اين اتفاقي است كه
در دولت يازدهم هم تا اينجاي كار تكرار شده است. در حالي كه رييس جمهوري به تنهايي
به دل گرداب هاي سياسي مي زند، كابينه و مديران ارشد او عموما در حال لابي هاي پيدا
و پنهان با طيف منتقدان دولت هستند. بزرگ ترين مشكل دولت آقاي روحاني از روز اول اين
بود كه تمام توان و انرژي خود را بر سياست خارجي و حل مساله هسته اي متمركز كرد.
