نمایش فیلم رستاخیز پس از ماه‌ها برنامه‌ریزی برای اکران و با وجود فتاوای برخی مراجع عظام به تعویق افتاد؛ اتفاق غیرمنتظره‌ای که نشان داد، ورود به عرصه فیلمسازی مذهبی تا چه میزان دشوار و ریسک سرمایه‌گذاری در این عرصه تا چه حد بالاتر از دیگر ژانرهای سینمایی است.
به گزارش «تابناک»، پروانه نمایش فیلم سینمایی «رستاخیز» ساخته احمدرضا درویش شهریور سال 1393 صادر شد تا این فیلم به رغم حذف بخش‌هایی از تصاویر اصحاب امام حسین (ع)، همچنان با سکانس‌هایی که چهره حضرت عباس (ع) در آن‌ها کاملاً مشخص است و حذفشان ناممکن بوده، اکران شود؛ رخدادی که بعید به نظر می‌رسید تحقق یابد، ولی فتوای برخی مراجع عظام و علمای ارشد کشورمان ـ که درویش در اختیار دارد اما به دلایلی منتشر نکرده ـ این مسیر را هموار ساخت.
حوزه هنری سازمان تبلیغات به عنوان دارنده بزرگ‌ترین و وسیع‌ترین مجموعه سالن‌های سینمای کشور، ایده‌آل‌ترین گزینه برای اکران «رستاخیز» در ایران بود و همین اتفاق نیز رخ داد تا گران‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران که رنگ اکران را می‌بیند، بتواند از بیشترین وسعت دسترسی برای مخاطبانش بهره ببرد و بر گستره تماشاچیان این اثر افزوده شود و در همین راستا، قرار بود یکی از منسجم ترین اکران‌های سال‌های اخیر برای رستاخیز ثبت شود.
در همین راستا، قرار بود فیلم رستاخیز پس از اصلاحات نهایی، همزمان با عید فطر در سینماهای کشور به نمایش درآید؛ اما مجدداً نقدهای تازه‌ای مطرح و منجر به صدور اطلاعیه سازمان سینمایی و توقف اکران این اثر بلند سینمایی شد که این موضوع نیز واکنش تند احمدرضا درویش را در پی داشت و فرجام این فیلم سینمایی را پیچیده‌تر از پیش ساخت.
احمدرضا درویش این اثر ارزشمند و تاریخی را نخست با زمانی حدود ۱۸۰ دقیقه در جشنواره سی و دوم رونمایی کرد، ولی حال برای اکران، فیلم کوتاه‌تر شده و به زمان ۱۶۰ دقیقه رسیده؛ هرچند این احتمال می‌رود زمان رستاخیز در زمان اکران داخلی تا ۱۳۰ تا ۱۴۰ دقیقه کاهش یابد تا مخاطب داخلی که مشتاق ریتم تندتری است، بیش از پیش با این اثر مهم ارتباط برقرار کند، ولی در حقیقت تنها بخش کوچکی از سهم فروش این فیلم برای اکران داخلی در نظر گرفته شده است.
دیروز در آخرین حاشیه رستاخیز اکران خصوصی فیلم با جنجال های فروانی انجام شد
با توجه به آنکه «رستاخیز» نخستین پروژه کاملاً خصوصی است که به چنین مضمون ارزشمند و ماندگاری پرداخته و حتی نگاتیوهای تصویربرداری این اثر از سهمیه دولتی نبوده و مجزا به کشور وارد شده، همچون تمامی پروژه‌های بین‌المللی از مرحله پیش از تولید دارای «طرح تجاری / Business Plan» بوده و به همین دلیل به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده که جامعه هدف این اثر متشکل از ۳۰۰ میلیون شیعه جهان بتوانند به تماشای این اثر بنشینند تا بدین ترتیب، اعتمادی که به سینمای ایران و شخص رستاخیز به عنوان نماینده این سینما شده، با این نمایش وسیع بازگردد.
در این شرایط به نظر می‌رسد، همه نقشه‌ها نقش بر آب شده و «رستاخیز» که پس از فیلم «محمد (ص)» ساخته مجید مجیدی، دومین فیلم گران تاریخ سینمای ایران محسوب می‌شود، آنچنان عرصه را برای سرمایه گذاران در پروژه های مذهبی که اتفاقاً نگاه اعتقادی داشتند، پرخطر نماید که این پروژه پایان سرمایه گذاری خصوصی در چنین فضایی خواهد بود و فیلمسازی چون درویش که حدود 5 سال از عمر خود را وقف ساخت این فیلم کرده، از این مهلکه فاصله خواهد گرفت.
نگاه اعتقادی درویش و همکارانش آنجا قابل تشخیص است که به رغم تهدید این کارگردان به اسیدپاشی خانواده‌اش، بر اکران این فیلم اصرار ورزید و مسیر اکران را پی گرفت، تا آنجا که در نهایت شرایط کنونی پیش آمد؛ در این اوضاع به نظر می آید باید با تأمل بیشتری به قضاوت درباره این اثر پرداخت و همه جوانب امر از سوی طرفین در نظر گرفته شود تا خدای ناکرده از جانب انصاف فاصله گرفته نشود.
این فیلم تاریخی، مذهبی و حماسی که از مقطع تاریخی مرگ معاویه تا شهادت امام حسین (ع) در روز عاشورا را روایت می‌کند، از تصویربرداری شگفتی‌انگیزی برخوردار است که با ۲۵۰ جلسه فیلمبرداری دقت نظر کارگردان را نیز روایت می‌کند؛ علاوه بر این، از جلوه‌های ویژه بسیار باکیفیتی بهره برده و در تراز جهانی، یک اثر شاخص است که تدوین حساب شده‌اش توسط طارق انور تدوینگر فیلم‌هایی چون سخنرانی پادشاه و چوپان خوب انجام شده است.
تدوین فیلم سینمایی «رستاخیز» توسط «طریق انور» تدوینگر معروف و نامزد دریافت اسکار (برای فیلم سینمایی سخنرانی پادشاه) در لندن و موسیقی فیلم توسط «استیفن واربک / Stephen Warbeck» آهنگساز برجسته و برنده اسکار برای موسیقی فیلم «شکسپیر عاشق» انجام شده و همه مراحل فنی این فیلم در استودیو «مولینر» لندن انجام گرفته که از قضا، برای همین موسیقی در بخش بین‌الملل جشنواره، سیمرغ بلورین دریافت کرد.
در ماه‌های اخیر نیز اصلاحات این فیلم با حضور گروهی از نمایندگان برخی از مراجع عالی تقلید انجام شد اما در نهایت پس از اتفاقات روزهای اخیر، امکان نمایش این فیلم فراهم نشد تا نتوان درباره آینده این فیلم که مدت زمان طولانی از آن کاهش یافته، پیش بینی دقیقی داشت و توقف اکران را به منزله توقیف یا فرصتی برای فروکش کردن احساسات و گفت و گو با منتقدین تعبیر کرد.
