عدم اکران فیلم «لانتوری» در سینماهای حوزه هنری، همچنان حاشیه‌ساز است و اکنون سیصد تن از تهیه کنندگان سینما در نامه‌ای از اکران فیلم «لانتوری» حمایت کردند و انتقاد کم‌سابقه از عدم اکران این فیلم در حوزه هنری داشتند؛ اتفاقی که در نوع خود جالب توجه است و مناسبات در سینمای ایران را شفاف‌تر می‌سازد.
به گزارش «تابناک»، فیلم سینمایی «لانتوری»، سومین فیلم بلند رضا درمیشیان؛ «لانتوری» داستانی عاشقانه است که در آن باران کوثری، نوید محمدزاده، مهدی کوشکی و بهرام افشاری نقش اعضای گروه «لانتوری» را ایفا کرده‌اند؛ گروهی خلافکار که در نهایت یکی از آنها اسیدپاشی انجام می دهد و روایتی، شبیه به یکی از اسیدپاشی‌های معروف کشور رقم می‌خورد. درمیشیان کوشیده تا به زعم خود در اثر تازه‌اش همه عناصر جذاب برای تماشاگر را به همراه بیاورد و فیلمش علاوه بر جلب توجه در جشنواره‌ها در گیشه نیز بفروشد.
همزمان با اکران «لانتوری»، سومین فیلم بلند رضا درمیشیان، در تبلیغات این فیلم، به تماشاگران «توصیه» شد تا با اشخاص زیر 16 سال به تماشای این فیلم نروند که به نظر می‌رسید جنبه تبلیغی دارد. در مقابل، حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی، رویکرد دیگری پیش گرفت و در سینماهایش اجازه اکران فیلم تازه درمیشیان را نداد؛ موضوعی که به گفته ایوبی به واسطه پر بردن ظرفیت اکران حوزه هنری است، ولی تهیه کننده این فیلم تأکید دارد، حوزه هنری فیلمش را تحریم کرده است.
حوزه هنری سوابق گسترده‌ای در تحریم فیلم‌های سینمایی دارد و مورد «لانتوری» اولین نمونه این اتفاق نیست؛ اما با توجه به آنکه هیچ‌گاه رسماً عدم اکران فیلم‌ها در سینماهای حوزه هنری اعلام نمی‌شود، این اتفاق پس از عدم نمایش فیلم‌ها در سینماهای پرشمار حوزه هنری علنی می‌شود. در این میان تصور می‌شد، انتقادهایی از این اتفاق رخ دهد، ولی این بار در واکنشی کم سابقه کل تهیه کنندگان سینمای ایران بسیج شدند.
پس از جلسه شورای عالی تهیه کنندگان که ریاستش را غلامرضا موسوی در اختیار دارد، بیانیه‌ای صادر شد که عمدتاً در انتقاد از حوزه هنری بود؛ بیانیه‌ای که صدورش همچون بسیاری از وقایع صنفی اخیر در حوزه اکران، به نظر می آید، برگرفته از تسری نظر غلامرضا موسوی باشد.
در متن این بیانیه چنین آمده است؛
«مردم دلیر و فهیم ایران بدانند، بخشی از اموالشان که در ابتدای انقلاب در اختیار نهادی به نام حوزه‌ی هنری سازمان تبلیغات اسلامی قرار گرفت، تا در خدمت آرمان‌های اسلامی و انقلابی باشد، امروز در جهت سلایق عده‌ای محدود به کار گرفته می‌شود!
از مصادیق این مصادره‌ی سلیقه‌ای و گروهی، تحریم فیلم‌های اجتماعی سینمای شریف ایران است که اغلب تحسین جهانی را برانگیخته است. سؤال بزرگ افکار عمومی از معدود مدیران حوزه‌ی هنری پس از قریب به سی و هشت سال از انقلاب اسلامی این است که اگر سالن‌های آن نهاد انقلابی جایی برای فیلم‌های ارزشمندی چون «لانتوری» ندارد، پس اصولاً حوزه‌ی هنری برای چه ادامه‌ی فعالیت می‌دهد؟
آیا بهتر نیست که مدیران آن حوزه مروری دوباره بر دلایل تأسیس آن نهاد محترم کنند؟ از نظر شورای‌عالی تهیه‌کنندگان سینمای ایران، هر فیلمی که مراحل قانونی را در تولید و نمایش طی می‌کند، استحقاق نمایش را در تمامی سالن‌های سینمایی خصوصاً آنها که به نحوی متعلق به بخش عمومی و تبعاً مردم ایران است، دارد.
بنابراین آن تعداد محدود مدیران حوزه‌ی هنری که بر خلاف خواست عمومی مردم حرکت می‌کنند، اگر توانایی خاصی در خود احساس می‌کنند، به جای سد راه فیلمسازان فکور و متعهد، راهی برای تولید آثار ارزنده پیدا کنند؛ راهی که سال هاست آن را گم کرده‌اند».
هرچند تهیه کنندگان با صدور این بیانیه اعلام موضع کرده‌اند، در عمل اتفاق خاصی نیفتاده و هیچ گاردی درباره اکران فیلم‌هایشان در سینماهای حوزه هنری و یا اقدامات تنبیهی در نظر نگرفته‌اند و به نظر می‌رسید، در صورت ادامه مشی حوزه هنری نیز تهیه کنندگان حداکثر اقدامشان برگزاری نشست خبری و اعتراض رسانه‌ای خواهد بود.
