چند سالی هست حوضه آبریز زاینده رود و به صورت مشخص رود زاینده رود، تحت تأثیر عوامل مختلف با بحران کم آبی شدید رو به رو شده و این مهم طراوت و شادابی را از شهر و استان اصفهان گرفته است؛ مشکلی بزرگ و ناراحت کننده که به رغم فرا استانی بودن عوامل شکل گیری، مدیران ارشد استان اصفهان بنا دارند آن را در محدوده مرزهای استان اصفهان حل و فصل کنند.
به گزارش «تابناک»؛ بیش از یک دهه است که سایه خشک سالی و بحران شدید آب در حوزه آبریز زاینده رود برای شهروندان استان اصفهان از بالادست زاینده رود تا پایین دست مشکلات فراوانی را رقم زده و حتی در آمار جذب گردشگر داخلی و خارجی نیز تأثیر منفی آن قابل مشاهده است.
کاهش بارندگی در سال های اخیر در کنار افزایش مصرف در حوزه کشاورزی از جمله دلایل اصلی بروز خشکسالی در زاینده رود است و جدا از این دو عامل مهم، مجموعه عومل دیگری مثل بهره برداری بی رویه آب در حوزه صنعت، برداشت غیرقانونی آب در بالادست و الگوی کشت ناصحیح از دلایل دیگر این مشکل است.
در شرایطی که در سال های گذشته تلاش های فراوانی برای احیای رود زاینده رود و بازگرداندن طراوت و شادابی به مناطق حاشیه ای آن صورت گرفت، نتایج برآمده از این موضوع امیدوار کننده نبود و روز به روز به شرایط بحرانی این حوضه آبریز افزوده شد.
اکنون که خسارات برآمده از بحران آب در حوضه آبریز زاینده رود به اوج خود رسیده و در برخی موارد به اختلاف های بین استانی و محلی نیز دامن زده است، تلاش برای احیای این رود آن هم از مسیر صحیح، کارشناسی شده و علمی بیش از پیش ضروری به نظر می رسد.
محسن مهر علیزاده، استاندار جدید اصفهان در رابطه با بحران آب زاینده رود و تلاش هایی که باید برای احیای این رود صورت بگیرد، ایده و طرح های جدیدی را مطرح کرده که اگر نگوییم عجیب است، قطعاً و بنا به دلایل مختلف باید آن را طرحی از پیش شکست خورده و خسارت بار معرفی کنیم.
مهرعلیزاده در گفتوگوی زنده تلویزیونی با شبکه اصفهان که پنجشنبه شب روی آنتن رفت، با اشاره به اینکه پیش بینی شده بیشتر از آنچه آورد زایندهرود به اصفهان است، به این رود آب آورده شود، افزود: ستاد ویژهای برای احیای زایندهرود تشکیل میشود تا بین دستگاههای مرتبط با موضوع آب هماهنگی ایجاد و شبانهروزی موضوع آب را پیگیری کند.
مهر علیزاده در حالی در قامت یک مقام ارشد استانی می خواهد برای احیای زاینده رود، ستاد احیاء تشکیل دهد که رود زاینده رود و حوضه آبریز مربوط به آن را باید پدیده های فراستانی و ملی تعریف کرد؛ نکته مهمی که خود گویای این حقیقت است که برای حل مشکلات مربوط به این رود نمی توان در سطح یک استان تصمیم گرفت.
مروری بر نقشه های جغرافیایی مربوط به حوضه آبریز زاینده رود و مسیر جریان زاینده رود به خوبی نشان می دهد که سه استان چهارمحال و بختیاری، اصفهان و یزد مستقیم با این حوضه درگیر هستند و نیز به دلیل طرح های انتقال آبی که تا کنون تحت عنوان تونل کوهرنگ 1 و 2 و چشمه لنگان از حوضه آبریز کارون برای احیای آن نهایی شده است، استان های کهگیلویه و بویراحمد و خوزستان را نیز باید به این بحران افزود.
تطبیق نقشه حوضه آبریز زاینده رود با مرزهای استانی و درگیری مستقیم و غیر مستقیم حداقل 5 استان با مشکلات موجود در این حوضه، به خوبی گویای این حقیقت است که هر نسخه ای که در سطح استانی برای حل مشکل تجویز شود، نه تنها به نتیجه مثبت منجر نخواهد شد، بلکه حساسیت های فراوانی را نیز به بار خواهد آورد.
منظور از حساسیت، گمان و نگرانی شهروندان و مدیران سایر استان ها در پیگیری مشکلات موجود در حاشیه رود زاینده رود بدون توجه به منافع آنها در سطح ملی و ارائه راهکارهای تک بعدی برای حل آن است.
بنا بر آنچه آمد، پرداختن به راهکارهای احیای سد زاینده رود و تلاش های استاندار جدید استان اصفهان برای تشکیل ستاد استانی برای این بحران را باید طرحی از پیش شکست خورده دانست که نه تنها به دلیل مستقل بودن به نتیجه مثبت منجر نخواهد شد، بلکه به افزایش نگرانی ها دامن خواهد زد و تنها عایدی چنین طرحی، تلف شدن زمان و صرف میلیاردها تومان بودجه برای اجرای طرح و مطالعاتی نمایشی است که ناکامی آن از هم اکنون به روشنی مشخص است.
در این شرایط به نظر ضروری است تا مدیران ارشد استان اصفهان، اگر دغدغه حل ریشه ای مشکل و بازگرداندن حیات و طراوت به این رود ملی را دارند، مسأله را در سطح کلان پیگیری کنند و اجازه دهند این بحران خطرناک و خسارت بار با یک رویکرد ملی و هم افزایی تمام نهادهای ملی و محلی به سرانجام مشخص خود برسد.