بودجه بگیران غیرپاسخگو، ظهور گدا‌های بنزینی در پمپ بنزین‌های بین شهری، تحریم نظام بانکی ازداخل! پروژه بنی صدرسازی روحانی از کیهان تا پایداری، بانوان موتورسوار پشت چراغ زرد! مصوبه پایان شهرفروشی، پیامد‌های نپذیرفتن لوایح FATF، مقایسه بودجه بیست برنامه در سال ۹۹، احتمال کسری بودجه دولت برای تامین ارز کالا‌های اساسی و بوی نامطبوع تهران از مواردی است که موضوع گزارش‌های خبری و تحلیلی روزنامه‌های امروز شده است.
به گزارش «تابناک»؛ روزنامه‌های امروز دوشنبه ۲۵ آذرماه در حالی چاپ و منتشر شد که پیشنهاد استعفای روحانی و انتقاد‌ها از این ایده برای چندمین روز، یکی از برجسته ترین خطوط خبری تحلیلی روزنامه‌ها شده است. بوی بد تهران و آلودگی هوای کلانشهر‌ها در کنار تحلیل‌هایی درباره سفر روحانی به ژاپن و دستاورد‌های احتمالی آن در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.
در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم؛
چه کنیم با این بو؟
وطن امروز طی گزارشی در شماره امروز خود با عنوان چه کنیم با این بو؟ درباره بوی نامطبوع این روز‌های تهران نوشت: منشأ بوی نامطبوع تهران در دست بررسی است و کسی اظهارنظری قاطع در این‌باره نکرده است. ناتوانی مدیران شهری در کنار مسئولان سازمان محیط زیست و نهاد‌های مرتبط در حل مشکل بوی بد پایتخت تا جایی است که آنها برای شناسایی منبع این بو «کمیته بو» تشکیل داده‌اند. شهردار تهران علت انتشار بوی نامطبوع در تهران را وزش باد از جهت جنوب به شمال شهر و به علت وجود دامداری‌های پایین شهر عنوان کرده است که در زمان وارونگی هوا، چنین بویی احساس میشود. البته تاکنون هیچ‌کدام از مدیران شهری و مسئولان محیط‌زیست برای شناسایی منبع بوی بد در تهران نتیجه‌ای نگرفته‌اند.
ابوالفضل قناعتی، عضو سابق شورای شهر تهران درباره ناتوانی مدیران شهری در شناسایی بوی نامطبوع پایتخت به «وطن امروز» گفت: شورای شهر و شهرداری به جای حل مشکلات شهری اهداف سیاسی و حزبی خود را دنبال می‌کنند و نسبت به رفع مشکلات شهروندان بی‌تفاوتند. نمونه این بی‌تفاوتی‌ها و ناکارآمدی‌ها کشف نشدن منبع بوی بد در تهران است. روز شنبه ۲۳ آذر نیز همزمان با پدیده پایداری جوی در شهر تهران که موجب انباشت آلاینده‌ها در هوای شهر و کیفیت نامطلوب هوا به لحاظ آلاینده ۲/۵PM شد، شاهد انتشار بوی نامطبوع در هوای شهر بودیم. محسن روشنی، مدیر واحد پایش آلودگی هوا و صدای شرکت کنترل کیفیت هوای تهران در این‌باره گفت: با توجه به بررسی‌های انجام شده در غلظت آلاینده‌ها مشخص شد میزان غلظت آلاینده دی‌اکسید گوگرد در ایستگاه شهرری واقع در منطقه ۲۰ پیش از ظهر این روز، با افزایش قابل ملاحظه‌ای روبه‌رو شده است. آنگونه که روشنی گفته، این شرایط همزمان با برقراری جوی آرام و پایدار همراه با مه و غبار محلی و وزش باد از سوی جنوب به شمال (در زمان افزایش غلظت) رخ داده و در همین ساعات افزایش بوی نامطلوب در برخی مناطق شهر تهران نیز استشمام شده است. از حدود ساعت ۱۵ غلظت آلاینده دی‌اکسید گوگرد در ایستگاه‌های شهر تهران کاهش یافت و به روند طبیعی خود رسید.
مدیر واحد پایش آلودگی هوای شرکت کنترل کیفیت هوای تهران تصریح کرد: با توجه به اختلاف قابل ملاحظه غلظت در ایستگاه شهرری با سایر ایستگاه‌های شهر تهران و افزایش زودتر غلظت در این ایستگاه، به نظر می‌رسد منشأ تولید این آلاینده در حوالی ایستگاه شهرری در منطقه ۲۰ قرار داشته و به دلیل کم بودن سرعت باد در این زمان، افزایش غلظت با اختلاف یکی دو ساعت در ایستگاه‌های مجاور و با شدت کمتر استشمام شده و در بسیاری از مناطق شهر نیز محسوس نبوده است.
همچنین مقادیر به دست آمده از ایستگاه فرمانداری شهرری نیز در همین ساعات با افزایش شدید غلظت آلاینده مذکور روبه‌رو بود و این امر مؤید نزدیکی منبع بو به این منطقه است. نکته قابل توجه اینکه بنا بر آخرین گزارش‌های دریافتی از ایستگاه‌های شهرری و فرمانداری شهرری از حدود ساعت ۳ عصر دیروز یکشنبه ۲۴ آذرماه، غلظت آلاینده دی‌اکسید گوگرد با رشد و افزایش شدیدی روبه‌رو بود و شهروندان ساعاتی با بوی بسیار بدی مواجه بودند.
تقریبا همه مسؤولان متفق‌القول اعلام کرده‌اند جنوب تهران منشأ بوی نامطبوع پایتخت است و این بدان معناست که مردم جنوب تهران سال‌های سال است در وضعیت زیست‌محیطی نامطلوب به سر می‌برند. حتی دقیقه‌ای تحمل این بوی نامطبوع در تهران ممکن نیست و در این میان شهروندان جنوب تهران امیدوارند حداقل برای مردم شمال تهران هم که شده، مسؤولان به فکر ارتقای کیفیت مسائل زیست‌محیطی و رفع معضل چندین ساله بوی نامطبوع تهران بیفتند.
انتقاد تند کیهان از طرح ایده پایان کار پیش از موعد دولت
محمد ایمانی در بخشی از یادداشت روز روزنامه کیهان با عنوان عدالت و اشرافیت، جمهور و ضد نوشت: زیاده‌خواهی و امتیازطلبی، پاشنه آشیلی است که سیاستمداران را آماده سواری‌دادن و دوشیده شدن می‌کند. مرتکبان فتنه سال ۸۸ که علیه رای جمهوریت شوریدند، همان‌ها بودند که سال ۸۲ با گردن‌کلفتی و بیانیه‌پراکنی و تحصن و تهدید به استعفا در دولت و مجلس، خواستار تعطیلی انتخابات مجلس شدند، اما به سد سدید صیانت رهبر انقلاب از حق انتخاب مردم برخوردند. بار‌ها در چند دهه اخیر، با موج‌های ضدانتخابات یا ضدمنتخب مردم، از سوی طیف‌های گوناگون مواجه شده‌ایم. اما همواره این رهبری بوده که از حرمت رای مردم صیانت کرده؛ چه آن زمان که زمزمه دستکاری قانون اساسی برای ابقای رئیس دولت سازندگی مطرح شد، و چه ادواری که مخالفان خواستار پایان پیش از موعد دولت خاتمی یا احمدی‌نژاد و روحانی - با انگیزه‌های مختلف- بودند. نتیجه این خواسته هم در ظرف دشمنان ملت می‌ریخت.
اکنون جریانی خصمانه و ضدانتخابات را میشود رصد کرد که یک سر آن به آمریکا و انگلیس و اسرائیل و فسیل‌های سلطنت‌طلب، و سر دیگر آن به برخی اشرافیت‌زدگان منحرف از انقلاب برمی‌گردد. دشمن می‌خواهد مردم‌سالاری را از چشم‌ها بیندازد یا تبدیل به عزا کند. نقش‌آفرینی «جمهور» در منطقه‌ای که دست‌نشاندگان آمریکا نگذاشته‌اند مردم، انتخاب کردن را نوبر کنند، الهام‌بخش ملت‌ها و مصیبتی برای آمریکا است. اشرافیت متهم در فتنه ۸۸ هم که آدرس تحریم‌ها را به دشمن، و آدرس تسلیم در مقابل فشار تحریم را به دولتمردان داد و موجب نارضایتی مردم شد، ترجیح می‌دهد به‌جای پاسخگویی درباره سوءمدیریت، نارضایتی‌ها را بهانه‌ای برای معارضه با جمهوری اسلامی قرار دهد. همزمان با فشار اقتصادی و جنگ رسانه‌ای دشمن، طیف اشرافیت‌زده‌ای که تورم ۵۲ درصدی را سر سفره مردم آوردند، ابایی از بحران‌آفرینی ندارند.
به شهادت تاریخ، مواجهه با اشرافیتی که با تهدید و تطمیع، از عوام و خواص سرباز می‌گیرد و جبهه می‌سازد و انحراف و تحریف تدارک می‌کند، نبرد پیچیده‌ای است که به سادگی و سرعت یکسره نمی‌شود. باطن آن جنگ است و ظاهر آن، رنگ و لعاب کردن باطل و فروختن جای حق. حتما باید شجاعت به خرج داد و در مقابل جنجال‌ها میدان را خالی نکرد. اصلا در میانه میدان بودن و خالی نگذاشتن عرصه در برابر رعب‌افکنی و هتاکی اصحاب فتنه، یک ضرورت است. اما مهم‌ترین رکن این مصاف، روشن کردن حقایق و فرونشاندن گردوغباری است که تشخیص را برای مردم دشوار می‌کند. روشنگری صبورانه، شکننده طلسم و جادوی فتنه است. مردم، سرمایه نظام امت- امامت (جمهوری اسلامی) و ریشه استقرار و استواری آن هستند. دفاع و مقاومت و تهاجم به دشمن، از متن افکار عمومی آغاز میشود؛ همان که «بسیج» شد و کار‌های کارستان در متن انقلاب اسلامی کرد.
راهی بهتر از انتخابات زودرس!
جعفر گلابی در ستون سخن روز روزنامه آرمان ملی با عنوان راهی بهتر از انتخابات زودرس! موضوع استعفای روحانی و انتخابات زودرس را از دید خود تحلیل کرد و نوشت: پس از حــوادث آبان ماه بر ســر ســهمیه بندی بنزین حالا که گردوغبار آن بلوا رفته رفته می‌نشــیند تازه میزان خســارت ها، پیامدها، عیب‌ها و خصوصا شدت نابســامانی‌ها آشکار میشود و حالا باید کم کــم منتظر عوارض سیاســی آن رخداد بزرگ و تلخ باشــیم. دولت که اصلی‌ترین متولی شــئون اجرایی کشوراست از هر طرف خصوصا از ســوی افراطیون مورد حمله است و شوربختانه از درون هم آنچنان مســتحکم و آماده و با انگیزه و صاحب خط ومشی روشن نیست که با سرعت و دقت حملات را دفع کند و درعین حال از وظایف مهم، حساس و حیاتی خود باز نماند. اینکه گفته شده که برخی از وزرا هم به کنارهگیری دولت فکر کرده اند ضمن اینکه نگران کننده است خبر از عمق مشکلات می‌دهد و نوعی از قفل شدن امور را به ذهن متبادر می‌سازد. لابد آنها محاسبه کرده اند که با مجلس کنونی که اکثریت اسمی آن مدافع دولت هستند این همه مشکل داشته اند، با مجلسی که از هم اکنون ترکیب احتمالی دیگرگونه اش مشخص است، موانع و مشکلاتشان مضاعف خواهد شد و امکان کار یا به حداقل خواهد رسید یا در فضایی کاملا یک سویه رئیس جمهور استیضاح و در وضعی نامناسب کنار گذاشته میشود. اکنون این سوال مطرح است که با همه سختی‌هایی که همه دولت‌ها با آن روبه رو بوده اند (جز چند دولت ابتدای انقلاب که به واسطه شرایط خاص آن زمان عمری کوتاه داشته اند) همه آنها ظرفیت زمانی خود را پر کرده اند و نظام هم بر این معنا اصرار داشــته است تا از این ناحیه بحرانی ایجاد نشود اکنون چرا این موضوع در جامعه مطرح میشود و چرا استدلال موافقان انتخابات زودرس ریاست جمهوری خالی از قوت نیست؟
واقعیت آن اســت که شدت تحریم‌های آمریکا که اقتصاد کشور را در تنگنای کم سابقه‌ای فرو برده است از طرفی و ناکارآمدی‌ها و اوج گیری نابسامانی‌ها و مخالفت‌ها و مانع تراشی‌ها و اعتراض‌ها و برخی سهل انگار‌ها وعدم دریافت حمایت لازم و ضعف پایگاه اجتماعی وضع خاصــی را متوجه قوه اجرائیه کرده است و شاید تاکنون هیچ دولتی با این میزان از موانع و مشکلات روبه رو نبوده است. اکنون و پس از اعتراض‌های آبان ماه درشرایط خطیری که باید تصمیمات بزرگ و حساس اتخاذ شود عملا دولت امکان، توان و اختیار لازم برای اتخاذ سیاست‌های ضروری را دارا نیست و براثر هر تصمیمی ممکن است عواقب منفی ایجاد شود و بحرانی پدید آید. بی تصمیمی و انفعال هم خطر دیگری است که به انباشت خسارت‌ها منجر میشود و عنصر زمان از دست می‌رود، لذا کاملا روشن است که ادامه چنین وضعی خود مساله ساز است و هرچه سریعتر باید برای آن چاره‌ای اندیشیده شود. استعفای رئیس جمهور البته یک راه پر مخاطره و پرابهام اســت و معلوم نیســت چه عواقبی خواهد داشــت و چه عوارضی ایجاد کند؟
اگرهمه جناح‌های سیاسی التزام خود را به منافع ملی به اثبات برسانند و پیگیری اهداف خاص سیاسی را تا نقاط خطرخیز دنبال
نکنند یک راه آسانتر و معقول‌تر و مطمئن‌تر وجود دارد که دولت برخاسته از روند دمکراسی مورد حمایت جدی و واقعی قرار گیرد و حملات گسترده نسبت به او ریشــه‌ای و بنیان کن نباشد تا بار خود را به مقصد برساند و در فضادی همدلانه بتواند دستاورد‌های بزرگی هم حاصل کند. مســلما دولتی با این حجم از مشکلات به صرف حمایت‌های لفظی نمی‌تواند وظایف حســاس خود را به خوبی انجام دهد، حمایت‌هایی که دولت لازم دارد و میتواند از آن طریق کاری برای مردم انجام دهد حمایت‌های عملی و نافذ و موثر است. مثلا اگر دولت در زمینه رفع برخی از تحریم‌ها دارای اختیارات لازم شود و بتواند میانجیگری، چون ژاپنی را مثمرثمر سازد هم فضایی تازه متوجه اقتصاد کشور میشود و هم مجموعه قوه اجرائیه انگیزه بسیار بیشتری برای کار و تلاش خواهد یافت وهم مردم دلگرمی جدید پیدا می‌کنند. نرمش قهرمانانه برای عبوراز گردنه‌های سخت و نفسگیر یک استراتژی است، نه یک توصیه صرف و تاکتیک مقطعی.
چی انتقاد میکنی .م یدانی که این نمایندگان یک رای هم نخواهند اورد .بهتر است خودشان استفعای دهند .................تا کمی حرمتشان حفظ شود 