محمدرضا نوری به مناسبت هجدهم شهريور؛ سالگرد فوت مرحوم «جلال آل احمد» در وبلاگ خود نوشت:
در شهريور سال 45 شاپور راسخ ـ از عناصر سرشناس بهائيت و معاون سازمان برنامه و بودجه در عصر هويدا ـ طي مقاله‌اي كه در مجله راهنماي كتاب نوشت، به تبليغ ضمني بهائيت پرداخت و نوشت: «اخيرا نيز دو جنبش مهم مذهبي ايراني، جهانگير شده...» است.
زنده ياد جلال آل‌احمد در نامه‌اي تند و كوبنده به مدير مسوول آن مجله در اعتراض به اين امر ضمن هجو «معجزات اين تخم دو زرده» (يعني بهائيت) خطاب به مدير مسوول نوشت:
«... كلمه مسوول را كه آن بالاي مجله نوشته‌اي به رخت مي‌كشم و به يادت مي‌آورم كه وقتي دارند مذهب رسمي مملكت را مي‌كوبند و غالب مشاغل كليدي در دست بهائي‌ها است... از سركار قبيح است كه زير بال اين اباطيل را بگيريد و اين بنده خداي «راسخ» كه يك عمر جان كنده تا جامعه‌شناس شناخته شود؛ اين جوري خودش را لو مي‌دهد.
آخر اين حضرت چطور جرات مي‌كند در دنيايي كه هنوز سوسياليسم و كمونيسم را با آن كبكبه و دبدبه (از روس و اروپاي شرقي تا چين و ماچين...) نمي‌‌توان مذهب جهانگير دانست اين مذهب سازي بسيار خصوصي و بسيار دربسته و بسيار ترقي‌ساز و زداينده اصالت‌هاي بومي را «مذهب جهانگير» بنامند؟».
