بازخوانی پرونده سازمان مجاهدین خلق «منافقین» فراز و نشیب زیادی دارد، از روبه رویی شان با نظام در همان سال های نخستین پس از پیروزی انقلاب و ترورهای دهه 60 گرفته تا حمله به خاک ایران با پشتیبانی نیروهای عراقی که در آن زمان به عنوان دشمن جمهوری اسلامی به خاک ایران متعرض شده بود و ناپدید شدن «مسعود رجوی» پس از حمله آمریکا و... در این گزارش ماهیت و تحرکات تروریستی این گروه منافق را در 36 سال اخیر را مرور کرده ایم.
به گزارش «تابناک»؛ اواسط دهه 40 بود که «محمد حنیف‌نژاد، سعید محسن و علی‌اصغر بدیع‌زادگانم که از فعالان مسلمان جبهه ملی دوم ایران بودند «سازمان آزادی بخش ایران» که بعدها «سازمان مجاهدین خلق» نام گرفت را پایه گذاری کردند. مبارزات سیاسی و مسلحانه آنها تا پیروزی انقلاب ادامه داشت. جمعی مجاهد و مبارز بودند، جمعی در پی پیروزی ایدئولوژی‌های نوظهورشان و تصاحب قدرت؛ همین شد که در اواسط دهه 50 میان تئوریسن های آنان شکاف جدی ایجاد شد و دو دستگی مرزهای اعتقادی میانشان را وسیع و غیر قابل اغماض کرد. جمعی با کشور و مردم ماندند و جمعی خواهان قدرت و تصاحب آن رفتند.
انقلاب اسلامی که در بهمن ماه سال 1357 پیروز شد، مجاهدین خلق، پیروزی انقلاب اسلامی را به بنیانگذار جمهوری اسلامی و ملّت ایران تبریک گفتند و البته خمینی کبیر را «امام» نامیدند. «مسعود رجوی» که تنها یک ماه پیش از پیروزی انقلاب از زندان آزاد شده بود و ریاست سازمان مجاهدین را به عهده گرفته بود، به همراه «موسی خیابانی» به دیدار امام رفتند.
منافقین چطور دست به سلاح شدند؟!روزها می گذشت و تغییر رویه مجاهدین که دیگر رویه منافق گونه در پیش گرفته بود، دیدگاه‌ها و نگرش‌های سیاسی محسوس تر می شد. آنچنان که این گروه سیاسی پیش از انقلاب را گام به گام به سمت تنش و درگیری مسلحانه با حکومت اسلامی مستقر بعد از انقلاب پیش برد. درگیری ها و اختلافات این گروه که دیگر شکل فرقه ای به خود گرفته بود، با نظام سیاسی حاکم بر کشور شدت می گرفت و رحلت «آیت الله طالقانی»، باعث افزایش بروز تنش از سوی منافقین در سطح پایتخت شد. محبوبیت فراوان آیت الله میان مجاهدین و مقبولیتش در بین روحانیون سنتی و دیگر گروه‌های مذهبی، همواره کارگشا بود و جای خالی اش محل بروز اختلاف؛ به همین دلیل در جای خالی آیت الله گروه مجاهدین خلق (منافقین) کم کم از جاده سیاست جمهوری اسلامی خارج شد.
ماجرا از این قرار بود که در پی تعیین صلاحیت نامزدهای اولین انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۳۵۸، «مسعود رجوی» به عنوان کاندیدای سازمان مجاهدین، اعلام آمادگی کرد که مخالفت برخی گروه ها و صاحب نظران را برانگیخت. از جمله این گروه ها می توان به «جمعیت فدائیان اسلام» اشاره کرد. این گروه در نامه ای سرگشاده به شورای انقلاب، خواستار حذف برخی کاندیداها که منحرف نامیده بود، شد و عنوان کرد که در غیر این صورت، خود وارد عمل خواهد شد. پس از آن ۲۹ دی همان سال او از امام درباره انتخابات ریاست جمهوری و اعتقاد نامزدها به قانون اساسی، پرسشی شد و ایشان در پاسخ نوشت: «کسانی که به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران رأی مثبت نداده‌اند، صلاحیت ندارند، رئیس جمهور ایران شوند».
به این ترتیب با اعلام نظر بنیانگذار جمهوری اسلامی، رجوی از دور انتخابات کنار رفت و سازمان مجاهدین خلق تلویحاً وزارت کشور را در این امر مقصر قلمداد کرد .از آن روز به بعد، «منافقین» علنی به محکوم کردن حکم امام خمینی(ره) پرداختند و این بهانه ای شد برای آغاز تقابل رسمی آنها با نظام جمهوری اسلامی.
توقیف روزنامه مجاهدین و بازداشت برخی چهره های این جریان و مقامات دولتی از جمله اقدامات نظام برای کنترل اعتراضات آنها بود، این کشمکش ها و یارگیری‌های سیاسی نزدیک دو سال طول کشید تا اینکه در ۲۹ خرداد سال60 «مسعود رجوی» رسما پیام اعتراض خیابانی خطاب به هوادارنش را صادر کرد. شکل گیری این اعتراضات در مخالفت با سیاست های جمهوری اسلامی ایران باعث شد که همه به این مسأله واقف شوند که مجاهدین خلق (منافقین) دیگر ماهیت قبل از انقلابشان را از دست داده اند و حالا با توسل به اقدامات و رویکردهای منافقانه شهره محافل سیاسی و رسمی شده اند.
در نهایت این درگیری ها در بهمن ماه سال 60 و در حالی که تنها سه سال از عمر انقلاب اسلامی ایران می گذشت، باعث شد که نیروهای امنیتی کشور موفق به کشف محل اختفای اصلی رهبران منافقین در تهران شوند و پس از محاصره آن محل و چند ساعت درگیری مسلحانه آن را تصرف کنند. در این درگیری ۲۳ تن از جمله «موسی خیابانی» مرد شماره ۲ سازمان منافقین، «آذر رضایی» همسر خیابانی و «اشرف ربیعی»، همسر اول «مسعود رجوی»، به هلاکت رسیدند. این واقعه از سوی منافقین به «عاشورای مجاهدین» شهره شد.
رجوی در فرانسه بود و اعضای گروه به فرانسه و بیشتر به عراق پناه می بردند تا اینکه پنج سال بعد در بهار سال 65؛ کشور فرانسه منافقین را مجبور به ترک کشور کرد و رجوی به همراه جمعی از همراهانش به عراق کوچ کردند. آنها با حمایت امریکا در دیاله (شهری در شمال بغداد و 80 کیلومتری مرز ایران) پناهگاهی ساختند که به یاد «اشرف ربیعی»، همسر اول رجوی اردوگاه اشرف نام گرفت.
منافقین در هشت سال جنگ تحمیلی عراق علیه ایران دوشادوش نیروهای بعثی با ایران و هموطنانشان وارد جنگ شدند. برنامه ریزی برای ترور شخصیت ها، درگیری های مسلحانه در سطح شهرهای کشور، بمب گذاری و آشوب های خیابانی، همراهی با دشمنان جمهوری اسلامی از جمله سرویس های اطلاعاتی بیگانه و دادن اطلاعات از درون جمهوری اسلامی از دوران جنگ تاکنون از جمله اقدامات منافقین علیه جمهوری اسلامی از دهه 60 تا کنون است. بر اساس آمار ارایه شده در پی ترورها و اقدمات تروریستی منافقین تا کنون بیش از 17 هزار تن از هموطنانمان به شهادت رسیده اند.
سقوط صدام و پایان اردوگاه اشرفالبته اقدامات تروریستی منافقین محدود به ایران نبوده و نیست و آنها به واسطه وابستگی شان به عراق در زمان «صدام حسین» و حمایت غربی ها از آنها همواره وامدار آنان بوده اند و برای جبران این وامداری اقدامات غیر انسانی بسیاری را انجام داده اند. مثلا پس از جنگ خلیج‌فارس، منافقین در سرکوب قیام مردم جنوب عراق و نیز در سرکوب مردم کرد، شرکت فعال داشتند و مانند گارد خصوصی صدام عمل میکردند. در همین راستا هم بارها به «اردوگاه اشرف» حمله شد.
صدام که سقوط کرد، پایگاه اشرف به معضلی برای دولت های عراق و آمریکا تبدیل و بارها بین آمریکایی ها، عراقی ها، منافقین و سازمان ملل بر سر حفاظت از اشرف و خروج نیروهای منافقین از آن مذاکره شد. از زمان حمله امریکا به عراق «مسعود رجوی» هم یکباره ناپدید شد و برخی خبر از مرگ او می دادند و جمعی خبر از اختفایش می دهند و در چهارده ساله گذشته سرنوشت او در هاله ای از ابهام قرار دارد.
تا اواخر سال 87 حفاظت از پایگاه اشرف با نیروهای آمریکایی بود و در سال 88 کم کم به نیروهای عراقی سپرده شد. حکومت جدید عراق بارها سعی کرد تا اشرف را به کنترل خود درآورد. «نوری المالکی»، نخست وزیر وقت عراق در روز اولی که عراقی ها حفاظت از اشرف را بر عهده گرفتند، سازمان مجاهدین خلق (منافقین) را گروهی تروریستی اعلام کرد و فعالیت آن را در خاک عراق با قانون اساسی این کشور مغایر دانست. در پی اعتراضات مردم عراق بود که نزدیک به شش سال پیش- اوایل سال 90- دادگاه عراق طی حکمی بر حضور غیرقانونی گروهک تروریستی منافقین در عراق و اخراج منافقین از این کشور رأی داد.
خروج کامل منافقین ـ تخلیه دو اردوگاه اشرف و لیبرتی که محل استقرار منافقین بود ـ از عراق 5 سال طول کشید و در نهایت در شهریور 95 اعلام شد که همه منافقین از عراق خارج و به آلبانی منتقل شده اند.
ورود و خروج منافقین از فهرست های تروریستیدر این میان اما نکته قابل تأمل اینکه کشورها غربی در برخورد با ماهیت تروریستی منافقین همواره موضعی دوگانه داشته اند؛ گاه اسم آنها را در رده گروه های تروریستی قرار می دهند و گاه به حمایت از آنان می پردازند. این برخورد دوگانه امریکا و اتحادیه اروپا بر سر تروریستی خواندن گروهک منافقین همواره میان جمهوری اسلامی ایران و آنان محل بحث و مناقشه بوده است.
همان اوایل دهه 60 که سازمان منافقین مبارزه مسلحانه علیه جمهوری اسلامی ایران را آغاز کرد؛ این گروهک از سوی نهادهای بین المللی همچون اتحادیه اروپا و آمریکا در لیست سیاه گروه های تروریستی قرار گرفت، اما نزدیک هجده ماه پیش آمریکا و اتحادیه اروپا پس از تخلیه کامل اردوگاه اشرف و انتقال اعضای سازمان به آلبانی نام این گروه را از لیست تروریستی خارج کردند.
این در حالی است ایران سازمان مجاهدین خلق – منافقین - را یک گروه تروریستی می داند. تحرکات تروریستی این گروه سبب شده است که ایران همواره بر سر اثبات اقدامات تروریستی آنها با قدرت های غربی در حال رایزنی و مذاکره باشد؛ مسأله ای که نمی توان هیچ شک، و شبهه و خللی در آن ایجاد کرد، چون گروهی که علیه مردم کشورش دست به اسلحه شده و 17 هزار تن از آنان را به شهادت رسانده و به دشمن همکاری کرده است نام دیگری جز منافق و گروهک تروریستی نمی تواند داشته باشد.
در زیر خبرساز ترین اقدامات تروریستی منافقین را مرور کرده ایم.
خبر سازترین ترورهای منافقیننخستین ترور 7 تیر 60: در هفتم تیر ۱۳۶۰ در حالی که در دفتر حزب جمهوری اسلامی، اجلاسی از سران آن در حال برگزاری بود، بمبی منفجر شد و حدود از 72 تن از مقامات بلندپایه نظام از جمله، دبیرکل حزب و رئیس دیوان عالی کشور ایت الله بهشتی، چهار تن از وزرای کابینه دولت، ۲۳ نماینده مجلس و چندین تن از دیگر مقامات به شهادت رسیدند.
دومین ترور8 شهریور 60: دو ماه پس از حادثه بمب‌گذاری هفتم تیرماه، انفجار مهیب دیگری در دفتر ریاست جمهوری رجایی و باهنر (رئیس جمهور و نخست وزیر تازه برگزیده شده جمهوری اسلامی) توسط عوامل منافقین ترور و شهید شدند؛ هرچند هیچ گروهی مسئولیت بمب‌گذاری‌ها را برعهده نگرفت، اما در نهایت منابع اطلاعاتی منافقین را عامل این اقدامات دانستند.
استمرار ترور ها و ارعاب: از جمله ترورهایی که در فاصله چند ماه بعد از ترور شهید رجایی و باهنر اتفاق افتاد، می‌توان به ترور امام جمعه شهرهای تبریز، کرمان، شیراز، یزد و باختران، یک استاندار، سرپرست زندان اوین، چند تن از قضات دادگاههای انقلاب، نمایندگان مجلس، مقامات پایین رتبه دولتی و اعضای سازمان‌های انقلابی اشاره کرد.
درگیری مسلحانه با گروه های نظامی: شهریور سال 60 به پایان نرسیده بود که منافقین، هواداران جوان خود را برای اعتراض و درگیری مسلحانه با عوامل حکومتی به خیابان‌ها فرستادند. در تاریخ ۵ مهر ماه ۱۳۶۰ آنان از تیربار و نارنجک‌انداز، آر پی جی علیه نیروهای نظامی استفاده کردند و برخی از گروه‌های کوچکتر چپ‌گرا همچون چریک‌های فدایی، دست به اقدامات چریکی مشابهی زدند، جمهوری اسلامی نیز در آن برهه در پاسخ به اقدامات مسلحانه، نیروهای ضد اطلاعاتی سپاه را بسط داد و در ابعادی وسیع به دستگیری بسیاری از اعضای گروه و افراد مشکوک به همکاری با آنان شد.
عملیات آفتاب، سال 67: در جریان این عملیات بیش از ۴۱۷ تن از نیروهای ارتش (لشکر ۷۷ خراسان) و ژاندارمری به اسارت درآمده و به پشت جبهه منتقل شدند و همچنین ۳۵۰۰ تن از نیروهای نظامی شهید شدند و مقدار زیادی تجهیزات جنگی به غنیمت آنان درآمد.
عملیات چلچراغ، سال 68: سه ماه پس از عملیات آفتاب که منافقین را در موقعیّت سیاسی و تبلیغاتی مناسبی قرار گرفته بود در ۲۸ خرداد ۱۳۶۷، سازمان عملیات چلچراغ را اجرا کرد. هدف از این عملیات تصرف شهر مهران بودکه محقّق مهم شد. در این عملیات جمعی از هم وطنانمان به شهادت رسیدند و تعدادی هم اسیر شدند.
عملیات فروغ جاویدان: یک هفته پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل از سوی ایران، سازمان منافقین در سوم مرداد ۶۷، عملیاتی با نام «فروغ جاویدان» را در تجاوز به مرزهای ایران آغازکرد. در این عملیات که چهار هزار تن از نیروهای سازمان در آن شرکت داشتند، نیروهای منافقین با استفاده از تسلیحات اهدایی صدام و دیگر کشورهای عربی، از سر پل ذهاب و اسلام آباد غرب آغاز کردند. نیروهای این گروهک تروریستی به زعم خود قصد داشند در ۳۳ ساعت و در ۵ مرحله، خود را به تهران برسانند، ولی با مقاومت نیروهای نظامی داخل کشور اعم از بسیج و سپاه و... روبروشدند. نیروهای نظامی، طی عملیات مرصاد، منافقین را در مناطق مرزی متوقف ساخته و بسیاری از نفرات سازمان را به هلاکت رساندند. شکست عملیات فروغ جاویدان، پایان بخش عملیات نظامی «ارتش آزادیبخش» وابسته به مجاهدین خلق (منافقین) بود. در واقع با اجرای آتش بس میان ایران و عراق با نظارت سازمان ملل متحد از ۲۹ مرداد ۱۳۶۷، امکان استفاده آنان از خاک عراق برای حمله به ایران به طور کلی منتفی شد.
ترورهای دهه هفتاد: در سال 77 موج جدیدی از تخریب و ترور به دستور صدام توسط منافقین در کشور کلید خورد. در اول شهریور همان سال «اسدالله لاجوردی» دادستان اسبق دادگاههای انقلاب و رییس سابق سازمان زندان‌ها توسط دو تروریست اعزامی سازمان مجاهدین خلق (منافقین) به شهادت رسید. قریب به 7 ماه بعد هم در یک اقدام تروریستی دیگر، سرلشکر صیاد شیرازی توسط منافقین به شکل ناجوانمردانه ای به شهادت رسید.
مروری بر اقدامات منافقین و بازی کشورهای غربی با نام این گروهک تروریستی که در برخی مواقع از آن با عنوان یک گروه تروریستی یاد کرده و در برخی برهه ها هم نام آن را از فهرسست گروه های تروریستی خارج کرده اند، نشان می دهد که منافقین پس از آنکه شاهد عدم پذیرش و موفقیت ایده ها و نظرات شان در داخل کشور بودند، دست به اقدام مسلحانه علیه حاکمیت و مردم کشورشان زدند و در این راه هم از هیچ جنایتی فروگذار نبودند. همین رویه آنها هم باعث شد که سرویس ها و دستگاه های اطلاعاتی غربی از این گروهک به عنوان ابزاری برای دستیابی به اطلاعات دلخواه شان درباره جمهوری اسلامی استفاده کنند.
با توجه به اینکه سن و سال اعضای گروهک تروریستی منافقین به اندازه ای رسیده که توان عملیاتی این گروه را به کمترین حد ممکن رسانده است، آنچه امروز از ته مانده منافقین آواره این کشور و آن کشور توسط سرویس های اطلاعاتی کشورهایی مثل عربستان، اسرائیل، آمریکا و ... مورد بهره برداری قرار می گیرد، صرفا داده ها و اطلاعاتی است که بعضا توسط عوامل این گروهک از شرایط ایران به آنها منتقل می شود.
