۵۸۸ جان باخته در یک شبانه روز؛ اگر این فاجعه در اثر ریزش یک ساختمان یا تصادف زنجیره‌ای خودرو‌ها یا سقوط هواپیما و حتی رویدادی مهیب مانند سیلاب هم رخ داده بود، ممکن بود آثار بلند مدتی به دنبال داشته باشد و به طرح تحقیق و تفحص یا بازخواست و عتاب و خطابی منجر شود، اما وقتی پای کرونا در میان است، ظاهرا اوضاع فرق می‌کند.
به گزارش «تابناک»؛ در یک سال و نیم اخیر و بر اساس آمار‌های رسمی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشورمان، بالغ بر ۹۴ هزار تن بر اثر ابتلا به بیماری کووید ۱۹ جان باخته اند؛ عددی بسیار درشت که میشود با آمار مرگ و میر جاده‌ای در کشورمان قیاسش کرد که موجب شده کشورمان در زمره صدرنشینان این آمار تلخ باشد.
فاجعه‌ای بس بزرگ و مهیب که برخی برای نشان دادنش سراغ جنگ تحمیلی هشت ساله عراق به کشورمان می‌روند و نتیجه می‌گیرند که کرونا از صدام و ارتش تا بن دندان مسلحش هم مرگبارتر بوده و هست؛ مرگی که ظاهرا به آن عادت کرده ایم، آنقدر که عجیب نیست اگر ببینیم پروفایل کسی در شبکه‌های اجتماعی برایش سیاه پوش نمیشود.
اما آیا واقعا این وضعیت پذیرفتنی است؟ آیا پذیرفتنی است که تنها در هفته گذشته (از شنبه ۹ مرداد لغایت جمعه، ۱۶ مرداد) سه هزار و یکصد و بیست و نه تن از هموطنانمان را بر اثر ابتلا به این بیماری از دست بدهیم و انگار نه انگار که چنین مصیبتی در کشورمان رقم خورده است؟ مرگ و میری که سهم میانگین هر استان کشورمان از آن بالغ بر ۱۰۰ فوتی است؟
اگر بدانیم این تعداد جان باخته کرونایی در یک هفته، از مجموع جان باختگان این بیماری در بیش از ۱۲۰ کشور عضور سازمان ملل متحد بیشتر است، چه؟ اگر بدانیم رتبه کشورمان در تعداد فوتی‌های کرونایی در جهان، سیزدهم است، چطور؟ آیا بحرانی با اینچنین ابعاد وسیع قابل کنار آمدن است؟ مگر نه اینکه این داغ‌ها تا ابد با بیش از ۹۴ هزار خانواده ایرانی خواهد ماند و برای بسیاری اصلا سرد شدنی نیست؟
البته که در بروز این وضعیت فوق بحرانی همه سهیم هستیم؛ از مسئولانی که در کنترل بیماری و واکسیناسیون سریع و وسیع ناتوان بوده اند تا مایی که بیماری را جدی نگرفته ایم، برخی مان ماسک هم نمی‌زنیم و حتی بعضی هایمان منتظر و مترصد فرصت برای دورهمی و میهمانی و مسافرت هستیم. مجموعه‌ای از اشتباهات که موجب شده به چنین وضعیت وخیمی برسیم.
اما راه خلاصی از این وضعیت وخیم و فوق بحرانی چیست؟ تعطیل کردن وسیع کشور، مطابق آنچه چند نوبت در چندین کشور اجرایی شده است؟ برخورد و مجازات سنگین خاطیان و قانون شکنان یا تدابیر دیگری مانند واردات وسیع واکسن و الزام به واکسیناسیون افراد؟ اما آیا چنین راهکار‌هایی در کشورمان قابل اجرا هستند یا برای اتخاذشان باید از کمک دیگر نهاد‌ها و حتی نهاد‌های نظامی و انتظامی بهره گرفت؟
درباره نکات جانبی اعمال چنین تدابیری چه می‌اندیشید؟ آیا میشود در شرایط معیشتی دشوار این روز‌ها مانع از فعالیت بسیاری از کسب و کار‌ها شد و روی آسیب‌های وارد آمده به ایشان بر اثر شیوع ویروس کرونا و بیماری ناشی از آن چشم پوشید؟ نسخه حمایتی شما برای آن‌هایی که با تعطیلات ممکن است آسیب جدی تری ببینند چیست؟ برای امثال کارگران روزمزد یا دستفروشان چه؟
اصلا اگر عنان امور را به دست شما بدهند، برای مقابله با کرونا چه خواهید کرد و راهکار کوتاه مدت تان برای کنترل اوضاع فعلی بحران و تدابیر میان مدت و بلندمدت تان برای این امر و شکست کرونا چیست؟ این مطلب با دیدگاه‌ها و نظریات شما کامل خواهد شد.
یک ماه قرنطینه کامل نه تعطیلی نصفه ونیمه 
تعطیلی تصویب نشد دلتون رو صابون نزنین 
