سومین روز چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر با نمایش فیلمهای «برف آخر» به کارگردانی امیرحسین عسگری و «لایههای دروغ» به کارگردانی رامین سهراب همراه بود؛ فیلمهای که نتوانست یخ جشنواره را بشکند و همواره تماشاگر در انتظار یک فیلم درخشان هستند.
به گزارش «تابناک»؛ چهلمین جشنواره فیلم فجر با نمایش 22 فیلم بلند سینمایی و حضور 10 فیلم کوتاه و 10 فیلم مستند از یازدهم بهمن تا بیست و دوم بهمن به میزان برج میلاد به عنوان کاخ جشنواره برگزار میشود. علاوه بر این آثار، ده فیلم مرمت شده در جشنواره چهلم به نمایش در میآید. در این دوره به روال دوران پیشاکرونا، شاهد نمایش فیلمها در شمار زیادی از سالنهای سینمای تهران و دیگر استانها هستیم.
برنامه اکران فیلمها در سالنهای سینمای مردمی را از اینجا میتوانید دانلود کنید
در سومین روز از این دوره جشنواره فیلمهای «برف آخر» به کارگردانی امیرحسین عسگری و «لایههای دروغ» به کارگردانی رامین سهراب به نمایش درآمد. نقطه قوت فیلم امیرحسین عسگری فضاسازی و استفاده از طبیعت و لانگشاتها بود و فیلم در روایت کند پیش میرفت و تیم خوبی نبود. امین حیایی نیز بازی قابل قبولی ارائه کرده بود و به پیشبرد فیلم کمک کرد. فیلمهای لایه دروغ نیز اینقدر ضعیف بود که اکثریت به اعتراض سالن را ترک کردند و به نظر میرسد اگر این فیلم تولید مشترک بنیاد فارابی و بنیاد فیلم فنلاند نبود، در جشنواره راه داده نمیشد. در مجموع دو فیلم نتوانستند یخ جشنواره را بشکنند.
برف آخر
تهیهکننده: حسن مصطفوی
کارگردان: امیرحسین عسگری
نویسنده: امیرحسین عسگری
فیلمبردار: آرمان فیاض
موسیقی متن: مسعود سخاوت دوست
تدوین: اسماعیل علیزاده
بازیگران: امین حیایی، لادن مستوفی، مجید صالحی، نوشین مسعودیان، صادق ملک، امیر مشهدی عباس، امیرعباس رودگر صفاری و مهدی مهربان
خلاصه داستان: روایتگر روزمرگی یک دامپزشک
لایههای دروغ
تهیهکننده: محسن صرافی، رامین سهراب
کارگردان: رامین سهراب
نویسنده: رامین سهراب، امیرحسین ماکویی، سامی لائولاجاینی و کریستوفر لارسن
فیلمبردار: مارک هابسون
موسیقی متن: گرگ دامبروکسی
تدوین: پیمان ایاناه
بازیگران: رامین سهراب، نادر فلاح، آرمان درویش، روشنک گرامی، آنتی رینی، آنو سینیسالو، کامران تفتی، ارسلان قاسمی، جسیکا ولف و سونیا فارلینگ
خلاصه داستان: یک آتش نشان سابق پس از یک غیبت ده ساله به کشوش ایران باز میگردد، فقط به این منظور که پولهای پس اندازه شده توسط دشمن دیرینهاش را سرقت کند ولی او اکنون که آمده، فقط به انتقام فکر میکند.
شبهه خبرگزاری دولتی درباره سیمرغ مردمی فجر امسال
خبرگزاری دولتی ایسنا گزارش کرد، سال گذشته پس از چند دورهای که رأیگیری فیلمها در سینماهای مردمی توسط خانه سینما انجام میشد، کار به سامانه سمفا واگذار شد و در روزهای آمار مخاطب و رایهای هر فیلم در این سامانه برای عموم قابل مشاهده بود، اما پس از چند روز صاحبان بعضی فیلمها نسبت به افزایش ناگهانی رأی برخی فیلمها و تفاوت میان تعداد رأیها و تماشاگرانی که در سالن حضور داشتند اعتراض کردند و اعتبار سیمرغ مردمی زیر سوال رفت. حتی برنده این جایزه یعنی تهیهکننده فیلم ابلق - محمدحسین قاسمی - چند روز قبل از اختتامیه اعلام کرده بود اعتبار سیمرغ بلورین بهترین فیلم مردمی با شیوهای که سمفا در سال گذشته پیش برد، خدشهدار شد.
حالا امسال یک روز پس از شروع نمایش فیلمها در سینماهای مردمی و با پیگیریهای انجام شده به نظر می رسد مشکلات سال قبل کم و بیش همچنان وجود دارد. طبق گزارشهای رسیده از تماشاگرانی که برای دیدن فیلمهای جشنواره بلیت خریداری کردهاند، مشخص شده که لینک ارسال شده برای آنها جهت دادن رای کارایی نداشته و عملاً تماشاگری که فیلم را دیده بود نتوانسته رأی مورد نظر خود را در سامانه سمفا ثبت کند. از سوی دیگر پیگیریها از چند تهیهکننده حاضر در بخش سودای سیمرغ نشان می دهد که هیچ صفحه مشخصی برای اطلاع آنها از تعداد رایها در اختیارشان قرار نگرفته و همانند گذشته نمایندهای از سوی هر فیلم نیست که نظارتی بر ماجرا داشته باشد.
مجید برزگر و علی سرتیپی تهیهکنندههای دو فیلم "بیرو" و "شهرک" از جمله کسانی هستند که نسبت به شیوه رأیگیری اظهار بیاطلاعی میکنند و تنها چیزی که میدانند این است که خانه سینما در این مسئله مشارکتی ندارد.
امین حیایی: شاید خدا برای «قاتل و وحشی» صبر خواسته
امین حیایی که با فیلم "برف آخر" در چهلمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد، در حاشیه نشست خبری این فیلم در برج میلاد و در سومین روز جشنواره درباره فیلم "قاتل و وحشی" به کارگردانی حمید نعمتالله که متقاضی شرکت در این رویداد بود، بیان کرد: فیلم فعلاً مشکل ممیزی و سانسور دارد. امسال امیدی داده شده بود ولی متاسفانه جلو فیلم را گرفتند.
او افزود: من احساس میکنم "قاتل و وحشی" در زمان خود اکران خواهد شد و حتما این موضوع زمان خود را دارد. لابد برای این فیلم خدا صبری خواسته تا در زمان خود اکران شود چون به هر حال فیلم ساخته شده است و مسلما نمایش آن اتفاق خواهد افتاد.
حیایی در نشست خبری فیلم "برف آخر" درباره سختی نقش خود نیز گفت: حدود پنج ماه پس از زمان صحبت درباره فیلم در دفتر احسان علیخانی فرصت بود تا زمان برای بلند شدن ریش و موی من بگذرد. در این فاصله موقعیتهای کاری دیگر را رد کردم چون هر بازیگری چنین فرصت سختی را دوست دارد.
او ادامه داد: فکر میکردم حداقل چهار، پنج ماه ساخت فیلم طول بکشد ولی خدا با ما یار بود و با همدلی گروه با تحمل سختی زیاد در مدت دو ماه فیلمبرداری کردیم.
در این نشست عنوان شد که قرار بوده احسان علیخانی تهیهکننده "برف آخر" باشد ولی به دلیل مشغله کاریاش این موضوع میسر نشده است.
نشست یک فیلم پر انتقاد جشنواره
نادر فلاح در ابتدای نشست بیان کرد: میدانم انتقادهای زیادی برای این فیلم خواهد بود ولی امیدوارم به یک تعریف مشترک از این اثر برسیم.
رامین سهراب در پاسخ به انتقاداتی درباره داستان فیلم، تاکید کرد: ژانر این فیلم اکشن است و مخاطب از سکانسهایی که طراحی شده است، لذت میبرد. بنابراین در فیلم اکشن نباید دنبال داستان بود.
کارگردان "لایههای دروغ" که به گفته خودش در ۵ سالگی در فیلم یاران با بازی جمشید هاشمپور حضور داشته، درباره ساخت فیلمش گفت: دوست دارم اکشن سینمای ایران را زنده کنم، چیزی که در زمان فیلمهای جمشید هاشور هم وجود داشت و میخواهم این کار را ادامه دهم تا دوباره اژدها وارد شود.
سهراب در پاسخ به اینکه چرا در فیلم بادیگاردها انگلیسی صحبت میکردند، گفت: به دلیل آنکه میخواستیم فیلم به صورت بینالمللی پخش شود باید درصدی از فیلم به زبان انگلیسی میبود، با این وجود بیش از ۷۰درصد فیلم به زبان فارسی است.
او درباره بازگشت سرمایه این فیلم توضیح داد: ترسی از فروش آن ندارم زیرا فیلم بینالمللی است و فروش آن با دلار و یورو خواهد بود و البته که من دوست داشتم فیلم اکشن بسازم و این ریسک را کردم چون کاری بود که به انجام آن علاقه داشتم.
این کارگردان در پاسخ به انتقاداتی درباره داستان فیلم، تاکید کرد: ژانر اکشن را با درام قاطی نکنید، این فیلم داستان نیست بلکه ژانر اکشن است و مخاطب از سکانسهایی که طراحی شده، لذت میبرد. اگر مد نظرتان دیالوگ است اینجا پر از فیلمهای دیالوگ محور است. دوست دارم ژانر کمدی و اکشن را با هم ادغام کنم چون میدانم فیلم کمدی در ایران طرفدار بیشتری دارد.
محسن صرافی تهیه کننده این فیلم نیز با تاکید بر اینکه "از سال ۹۰ برای ساخت این فیلم تلاش شد" در دفاع از انتقاداتی که به فیلم میشد بیان کرد: ای کاش میدیدید بچههای اکشن در اقصی نقاط ایران چه زحمتی میکشد و چقدر اکشن را دوست دارند بنابراین، چنین طعنههایی شایسته آنها نیست.
او ادامه داد: این تلاشی بوده برای ژانر اکشن و به نظر من تلاش سازندای بوده و تاکید میکنم که ۱۰ سال عمر بچهها صرف این کار شده است و تجربهای صورت گرفته برای ساخت فیلم اکشن و امیدوارم در تجربههای بعدی پیشرفت حاصل شود. ما خواستیم یک تجربه نو اتفاق بیفتد و بنا داریم تا در شهرستانها هم فیلم به نمایش گذاشته شود.
این تهیه کننده درباره بازگشت سرمایه فیلم گفت: این اثر تولید مشترک است و سرمایه بخش کوچکی است و لازم بود هماهنگیهایی در سطح سفرا و بالاتر هم انجام شود و بنیاد سینمایی فارابی هم به تمامی همراه ما بودند نه فقط مالی بلکه مشکلات ما را هم تسهیل کرد.
وی در بخش دیگری از این نشست در پاسخ به سوالی کنایه آمیز برای انتخاب این فیلم و حضورش در جشنواره گفت: هیئت انتخاب جسارت به خرج دادند برای انتخاب فیلم ما. اما بدانیم که نزدیک به دو دهه است فیلم اکشن در جشنواره حضور پیدا نکرده است و حتما هیئت انتخاب هم جسارت به خرج دادند تا این فیلم را انتخاب کنند.
نادر فلاح نیز که در این فیلم نقش آفرینی کرده است، گفت: من کارگر سینمای ایران هستم و تصورم این است که سینما مجموعهای از ژانرها است. قرار نیست در سینما تمام فیلمها عالی باشد، باید بگذاریم سینما قد بکشد و اینکه همه در حاشیه امن بایستیم درست نیست. من خودم منتقد این فیلم هستم اما از آن دفاع میکنم، زیرا حاصل تلاش جوانان این کشور است و برای آن زحمت کشیدهاند.
رامین سهراب (بازیگر، کارگردان)، محسن صرافی (تهیهکننده)، شیوا اکبری (طراحصحنه)، تینا سهیلی (طراحلباس)، مهیاد میمی (طراح گریم)، علی کیان ارثی و بابک اردلان (صدابرداران)، جسیکا ولف، مجید سعیدی، علیرضا خارکن، ونوس کاملی، نادر فلاح و علی میرعلمزاده (بازیگران) از جمله عوامل حاضر در نشست بودند.
آرزوی اسکورسیزی در برابر عباس کیارستمی
در سومین روز از برگزاری جشنواره فیلم فجر، نشست آثار گنجینه با عنوان «شیوه روایی در سینمای کیارستمی» با حضور سیف الله صمدیان (فیلمساز و عکاس) و اکبر نبوی (مجری) در کاخ رسانه برگزار شد.
نبوی که اجرای این نشست را برعهده داشت، در ابتدا بیان کرد: عباس کیارستمی انسانی بود که در سینمای ایران و جهان تاثیر گذاشت. نوع فیلمسازی او آنقدر دلنشین بود که خیلیها دوست داشتند راه او را بروند. یکی از معرفان رئالیسم ایرانی عباس کیارستمی بود.
سپس سیف الله صمدیان درباره عباس کیارستمی گفت: عباس کیارستمی را نمیتوان عکاس، سینماگر، شاعر و... عنوان کرد چرا که تعریف دقیقی نداریم و فقط میتوانیم بگوییم انسانی چندوجهی و اسیر دنیای هنر بود. او هیچ وقت از هنر رها نبود و شبیه کسی هم نبود و خیلی خاص زندگی میکرد. او حتی شبیه خودش نبود و هر لحظه تغییر میکرد. این تغییر به دلیل تطبیق دادن خودش نسبت به اطرافش بود.
این عکاس در ادامه بیان کرد: دوستان مشترکی مانند محمود کلاری داشتیم اما او را از روزی به عنوان یک همراه و دوست صمیمی شناختم، که میل به کشف و تغییر را در او دیدم. این آمادگی برای تغییر را هر کسی ندارد. فیلم هایی که او ساخته مسیر غریبی دارد. جنون زیبایی داشت که شاید دیگر تکرار نمیشود. او برای ساخت فیلمها راههایی که از قبل طی شده بود را نمیرفت. اکتشاف موضوعات و حالات جدید را در او میشد به وفور دید.
همچنین نبوی با اشاره به اینکه " او هیچ گاه از تغییر و تجربه کردن نمیترسید" بیان کرد: کیارستمی زمانی که دوربینهای دیجیتال آمد، هیچ گاردی نداشت و آماده تغییر بود.
صمدیان در ادامه صحبتهای خود به فیلم "خانه دوست کجاست" اشاره کرد و گفت: این که چرا او با کودکان کارش را شروع کرد، هم نکته جالبی است. او نگاهش به جهان اینگونه بود که به سمت جهان ساده میرفت و کاشف کودکان بود. او جهان را از دید بچهها میدید. مسیرهایی که کودک شخصیت اصلی طی میکند، یک نوع جهان شناسی است.
سیف الله صمدیان با بیان اینکه "او پیش از این که عکاس خوبی باشد گرافیست خوبی بود" تاکید کرد: انسجام بصری که عباس کیارستمی داشت در کنار هنر عکاسیش نمود پیدا میکرد. برخی پلانهایش شبیه عکسی بود که به حرکت در میآید. فیلمها و انتخاب خلاصه اشعار بزرگان کلاسیک و حتی نیمایی، از سادگی درونیش که پیچیدگیهای خاص خودش را داشت، نشأت میگرفت.
صمدیان ادامه داد: باور پذیری برای او خیلی اهمیت داشت. عباس معتقد بود سینمای آمریکا مخاطب را با ترفندهایی گروگان میگیرد. این فیلمها بعد از پایان فیلم تمام میشود. او معتقد بود که باید فیلم پس از پایانش با مخاطب باشد. به نظر من کیارستمی هیچگاه از سینما به عنوان منبع درآمد استفاده نمیکرد. برخی اوقات او عکسهایی میگرفت که عکاسهای حرفهای نمیگرفتند. چرا که امضای او پای عکسهایش بود و جدیدترین عکسهایش در ادامه تجربههای گذشته او بود.
وی افزود: عباس کیارستمی با دیجیتال به آدمی رسید که دیگر نیاز نبود به گروههای تولید برسد. یک روز آمد و گفت میخواهم عواملی مانند کارگردان را حذف کنم و مزاحمتهای تولید یک اثر را از بین ببرم. برخی اوقات دوربین را میکاشت و فقط به توجیه بازیگران میپرداخت.
صمدیان ضمن بیان خاطراتی درباره روحیه فیلمسازی عباس کیارستمی بیان کرد: فیلمبردارها و آهنگسازان بزرگ با عباس به مشکل میخوردند و حتی با او کار نمیکردند. او با گروهی کار میکرد که مانند خودش دلی کار میکردند. کیارستمی با موزیسینهایی که دنبال کارهای رایج بودند و میخواستند روی فیلمها موسیقی متداولی بسازند کار نمیکرد و برخی اوقات از موسیقیهای کلاسیک در کارهایش استفاده میکرد. او حتی برای ساخت «ABCآفریقا» المانهایی را که مدنظر داشت را کنار میزد و مبتنی بر اتفاقات صحنه و آن لوکیشن تصمیمات جدید میگرفت.
سیف الله صمدیان ادامه داد: اسکورسیزی زمانی که کنار کیارستمی بود صحبت جالبی به او گفت، بعدا متوجه شدم که اسکورسیزی به عباس گفته بود، من آرزو به دل ماندم در سینمای هالیوود لذتی که تو از سینما بردی را ببرم. ما یک قاب را با سختی فراوان و چندین برداشت میگیریم تا یک صحنه باورپذیر تحویل بدهیم. در این مستند دوربین شما ۳۶۰ درجه حرکت میکرد و خود شما هم بعضی اوقات ناخواسته در کادر میرفتید.
صمدیان در بخش دیگری از صحبتهای خود درباره نگاه کیارستمی به مرگ گفت: چیزی که باعث شد که کیارستمی چهار فیلم درباره مرگ بسازد زندگی بود. در انتهای ساخت این فیلمها، زندگی بود. هر چه تلاش میکرد به مرگ جدی فکر کند، به زندگی میچسبید. در لحظات آخر عمرش وقتی پرسیدند دوست داری چه از تو بماند، گفت خودم. او عاشق زندگی بود.