«تابناک» در ایام نوروز به بررسی هفت فیلم برتر سال 2015 و 2016 در قالب
بخش «سکانس تابناک» می‌پردازد و در چهارمین قسمت از این مجموعه، «افسانه / Legend» اثر برايان هِلگِلَند، نويسنده و کارگردان آمریکایی است؛ کارگردانی که تلاش کرد با عینک مارتین اسکورسیزی، اثری درباره مافیا و گروه‌های جنایتکار لندن بسازد و اگرچه حتی نتوانست اسکورسیزی را تکرار کند اما اثری قابل توجه ارائه کرد که تماشاچی را تا انتها در سالن نگه می‌دارد.
به گزارش «تابناک»؛ «افسانه / Legend» ساخته 25 میلیون دلاری برايان هِلگِلَند محصول مشترک سینمای انگلیس و فرانسه با بازی قابل توجه تام هاردی است که نقاط ضعف فیلم را به خوبی پوشش میدهد و تماشاگر را به پیگیری ادامه ماجرا ترغیب می‌سازد. فيلم
از داستان حکومت زيرزمينی دو برادر دوقلو به نام های رجی و رانی کری (با
بازی تام هاردی) الهام گرفته است.
در اواخر دهه ۱۹۵۰ و در طول بيشتر
سال های ۱۹۶۰ آن ها قدرت زيرزمينی لندن را در دست داشتند- نه فقط به عنوان
يکی ازنيروهایی که بايد در نظر گرفته می شدند بلکه به عنوان تنها نيرویی که
بايد در نظر گرفته می شدند. وقتی که مافيای آمريکا به نمايندگی دون آنجلو
برونو از فيلادلفيا (چاز پالمينتری) به بريتانيا می آيند تا موقعيتی برای
خود دست و پا کنند مستقيم سراغ برادران کری می روند. اين دو برادر
تسخيرناپذير بودند چون هم در دولت و هم در احزاب سياسی اصلی کشور آدم
داشتند.
داستان توسط همسر رجی، فرانسيس (اميلی برونينگ)، نقل می شود که به ما اجازه می دهد تا از ابتدا بدانيم که اين رابطه، بدون توجه به اين که چگونه شکل گرفته است، پايان خوشی ندارد. ساير شخصيت های اسير در مدار کری ها عبارتند از يک مامور پليس، نيپر ريد (کريستوفر اکلستون)، که مصمم است اين دو برادر را به دست قانون بسپارد، و يک حسابدار/تاجر، لزلی پاين (ديويد توليس)، که مورد اعتماد رجی و نه رانی است.
جیمز براردینلی منتقد مشهور درباره این فیلم می‌نویسد: «افسانه» بيننده را در يک حالت بی حسی عميق رها می کند. هيچ حسی به
کری ها، قربانيانشان، يا مردان قانونی که به دنبال شان هستند نداريم. وقتی
که يکی از شخصيت های اصلی می‌ميرد، همدردی با آن فرد يا بازمانده هايش کار
سختی است.
يک فيلم ساز مجبور نيست که سبک زندگی گنگسترها را مانند فرانسيس
فورد کاپولا در «پدرخوانده / The Godfather» پر زرق و برق نشان دهد،
ترسيم های وحشيانه اسکورسيزی در اين ژانر نيز به همان اندازه متقاعد کننده
بودند. هلگلند نمی تواند به اندازه کافی از المان های ضروری که به تخيل
بيننده درباره جانيانی مانند کری ها دامن می زنند استفاده کند.
به
سختی می توان اشتباهات فيلم را به پای تام هاردی، که بازی قابل قبولی
دارد، نوشت. عليرغم شباهت های ظاهری شان، رجی و رانی (دوقلوی همسان بودند)
انسان های بسيار متفاوتی هستند. رجی سرد و حسابگر است- برادری که مي تواند
در کمال خونسردی يک شرايط را ارزيابی کند و بهترين نتيجه را از آن بگيرد.
از سوی ديگر، رانی خشن و غيرقابل پيش بينی است (که اين تا حدی به دليل
بيماری شيزوفرنی پارانوييدش است).
هاردی خيلی خوب از پس هر دو شخصيت برآمده
است و آنها را به صورت افراد منحصر به فردی با شباهت های کافی ترسيم کرده
است که بيننده می تواند بپذيرد که اين دو برادر هستند. متاسفانه، بازی های
هاردی بهتر از ماتريالی هستند که آن را بازی می کند. برداشت
«افسانه» به برداشت ارائه شده در کتاب «حرفه خشونتِ / The Profession of
Violence» جان پيرسون نزديک است، هر چند کار او همراه با جرح و تعديل هایی
است که برای اين که بتوان داستان کری ها را در قالب يک فيلم دو ساعته نمايش
داد لازم هستند... .
سکانس‌هایی از این فیلم را در چهارمین «سکانس تابناک» میبینید.
