من و آقای هوشنگ کامکار اصولاً با هم جلسات زیادی در شورای موسیقی خانه هنرمندان داریم و تا جایی که فرصت شود برای گپ و گفت‌های شخصی و کاری وقت می‌گذاریم. البته فرصت همکاری مستقیم در حوزه موسیقی به این دلیل که من مدت طولانی خارج از ایران بودم بین ما کمتر پیش آمده اما همیشه به ایشان ارادت و دوستی بسیار داشته و دارم. نکته‌ای که درباره او باید گفت و البته بی‌ارتباط با خانواده کامکارها نیست نقش و حضور او در این خانواده به عنوان کسی است که دیگر اعضای خانواده به عنوان زعیم قبولش دارند و برایش احترامی ویژه قائل هستند.
نکته اینجاست که در میان هنرمندان ما، در حوز‌ه‌های مختلف، همیشه نوعی رقابت وجود داشته و این رقابت‌ها باعث شده است که هنرمندان ما کمتر با دیگر هنرمندان همفکری و همکاری داشته باشند و به نوعی همیشه شکلی از تک‌روی در بین آنها شایع بوده است و این مسأله باعث شده موسیقی ما نتواند آن‌گونه که باید و شاید از این همفکری‌ها و تعاملات سود ببرد. با این حال، خانواده کامکارها در این زمینه بسیار شاخص هستند و می‌توان گفت آنها جزو معدود هنرمندانی هستند که نه تنها در خود، بلکه با جهان بیرون خود نیز به بهترین شکل تعامل، همفکری و همکاری دارند.
این شکل از تربیت را آنها به حتم از پدرشان استاد حسن کامکار به ارث برده‌اند و او این خانواده را به این شکل بزرگ کرد و به آنها یاد داد که کار جمعی می‌تواند باعث شود موفقیت در هر گروه و فردی تضمین شود. همین مسأله باعث شد که این دوستی‌ها و مراوده‌ها در خانواده کامکارها آنها را به شخصیتی شاخص در میان گروه‌های موسیقی تبدیل کند و خود آنها نیز البته به صورت فردی نیز افرادی با سواد و با بینش هستند که چه در عرصه موسیقی ملی، چه موسیقی نواحی و چه موسیقی کلاسیک از خود آثار قابل توجهی به یادگار بگذارند. در این میان نقش هوشنگ کامکار نقشی کاملاً بی‌بدیل و منحصر به فرد است و باید گفت او نیز راه پدرش را در این حوزه دنبال کرده و در این راه نیز بسیار موفق بوده است. هوشنگ کامکار تحصیلات عالیه در حوزه موسیقی دارد و این موضوع باعث شده تا او نسبت به آنچه خارج از ایران اتفاق می‌افتد بی‌خبر نباشد و کارهایش را با کیفیت و استانداردی مناسب بسازد و ارائه کند.
شاهد این حرف، استقبالی است که از کنسرت‌های این خانواده در خارج از ایران می‌شود. البته این مسأله هم باعث نشده تا آنها نسبت به آنچه ذائقه موسیقایی مردم کشور و منطقه خودشان هستند هم دور بمانند. در کار آنها همیشه نوعی خلاقیت و نوآوری موج می‌زند که باعث می‌شود هر آدمی که حتی تا حدودی با موسیقی آشنا باشد به علم و دانش آنها و مسیرراهی که دارند احترام بگذارد و آنها را دنبال کند. من تولد هوشنگ کامکار عزیز را در همین فرصت تبریک می‌گویم و امیدوارم او بتواند در ادامه هم، با اجرا و ساماندهی آثار با کیفیت و البته انتشارشان هنرمندان ایرانی را در عرصه بین‌المللی مطرح کند و نامی خوش همچون نام خودش از آنها به جوامع جهانی معرفی کند.
آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست