به گزارش «تابناک»، روزنامه‌های امروز شنبه ۲۶ بهمن ماه در حالی چاپ و منتشر شد که رونمایی از لیست‌های انتخاباتی با تیترهایی همچون جدال لیست‌ها در نبرد نابرابر، در مسیر بهارستان، لیست‌های پاره پاره در مسیر بهارستان، آغاز تبلیغات انتخاباتی برای مجلس یازدهم، جایگاه قالیباف در میدان رقابت اصولگرایان، شطرنج نابرابر، مصاف لیست‌ها در تهران، جدال زودهنگام بر سر یک صندلی و رقابت تودرتو و داغ لیست‌های جناحی در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده اند.
در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم:؛
مدیرمسئول جوان: رای سلبی ندهیم
عبدالله گنجی، مدیرمسئول روزنامه جوان در بخشی از سرمقاله امروز این روزنامه با عنوان بلوغ انتخاب نوشت: مگر نه این است که اگر مشارکت پایین باشد، بخش مذهبی‌تر جامعه رأی می‌دهند؟ و مگرنه این است که رأی این جماعت به نیرو‌های مذهبی و انقلابی تعلق می‌گیرد؟ چرا رهبری مشارکتی را طلب میکنند که ممکن است به پیروزی نزدیک‌ترین یاران انقلاب اسلامی منجر نشود؟ اینجاست که باید معنای انتخابات را فراتر از انتخاب افراد و ورود فلان جریان به قدرت دانست.
رأی ملت ایران در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۷۲ حدود پانزده و نیم میلیون بود، اما وقتی در خرداد ۱۳۷۶ یعنی چهار سال بعد به ۲۸ میلیون نفر رسید، مقام معظم رهبری فرمودند: این حماسه بزرگ یک تهدید بزرگ نظامی را از کشور دور کرد. پس رأی و امنیت پیوندی مشخص و ملموس با هم دارند. این رأی قطعاً ارزشی بیش از شلیک موشک به پایگاه دشمن دارد. این رأی شلیک به قلب و محاسبات دشمن است.
نکته دومی که باید از بلوغ و تجربه چهل‌ساله رأی دادن به‌دست آوریم، چگونگی رأی دادن است. نگارنده بر این باور است که بین رأی و نیاز مردم ما معمولاً ارتباط و همبستگی ملموسی وجود ندارد. وقتی به چرایی رأی دادن ورود می‌کنیم و دلایل را در شهرستان‌ها و از مردم بومی محل می‌پرسیم، معمولاً پاسخ‌ها نگران‌کننده است. در پاسخ به این که چرا به فلانی رأی می‌دهید؟ دلایل واقعاً نگران‌کننده است. به فلانی رأی می‌دهم، چون همشهری هستیم. نباید فلانی (کاندیدای شهرستان دیگر که در همین حوزه انتخابیه است) رأی بیاورد. دیگری میگوید، چون هم‌قوم هستیم. دیگری میگوید همسایه پدرم هستند. نفر بعدی میگوید یک آشنایی دور فامیلی داریم و...، اما هیچ‌کس نمی‌گوید، چون ایشان در حوزه مشکلات ما صاحب‌نظر و صاحب‌ایده است و می‌تواند گره‌گشا باشد.
طبیعتاً با چنین دلایلی به مجلس کارآمد نخواهیم رسید و فردای انتخابات همین رأی‌دهندگان می‌پرسند مجلس برای ما چه کار کرد که در انتخابات‌های بعدی شرکت کنیم؟
نکته سوم رأی سلبی است. باید از رأی به شعار‌های تند و نفی‌کننده دیگران خودداری کنیم. مردم باید با کسانی که یکپارچه حمله به دیگران هستند برخورد مناسب کنند. حتی اگر سخنان سلبی طرف از منطق و حقانیت برخوردار باشد، نیمی از مسئله را حل می‌کند، نیم دیگر آن اثبات عرضه و کارآمدی خود فرد است. فرض کنید کاندیدایی وارد یک مسجد یا جلسه برای سخنرانی شده است. دولت را نقد کرد، مجلس را نقد کرد، رقیب را نقد و تخریب کرد. باید به او گفت: گیریم همه حرف‌های شما درست و همه آنان که گفتی بسیار بد و ناکارآمد هستند. حالا برنامه شما چیست؟ برای حل مسائل ما چه میکنید؟ باید به این بلوغ رسیده باشیم که به تند حرف زدن، حمله به این و آن رأی ندهیم و جنبه‌های اثباتی و ایجابی طلب‌کنندگان رأی را نیز مورد توجه قرار دهیم.
شاخص‌ها و ملاک‌ها را می‌توان لیست کرد، اما سه شاخصه اصلی شاید کافی باشد؛ کارآمدی، سلامت اقتصادی و تدین، اصل و اساس برای انتخاب نماینده تراز مجلس در نظام جمهوری اسلامی است. اگر از گذشته تجربه نیاموزیم، در فردای ناکارآمدی‌ها چه کسی را باید سرزنش کنیم؟ قطعاً می‌توان از بین بیش از ۷ هزار نفر ۲۹۰ نفر نماینده سالم، کارآمد و متدین انتخاب کرد.
سوال من از رئیس جمهور چیست؟
عبدالله ناصری در سرمقاله امروز روزنامه آرمان ملی با عنوان سوال من از رئیس جمهور چیست، نوشت: نشسـت خبری رئیس جمهور روحانی روز یکشـنبه با حضور بسیاری از رسـانه‌های داخلـی و بین المللی برگزار خواهد شـد. طـی ماه‌های اخیر اتفاقاتـی در کشـور رخ داده اسـت کـه موضع گیری هـای رئیس جمهور پیرامـون آن موضوعات تـوام با ابهـام بـوده و گمانه زنی‌های زیـادی را در جامعه ایجاد کرده اسـت. برگزاری نشسـت خبری فرصتی اسـت که طی آن منتخب ملـت، از رسـانه‌ها به عنوان نماینـده افکار عمومی مشکلات جامعه را بشنود و پاسخگوی سوالات و ابهامات آنها باشد. در همین راستا خوب اسـت که هـم رئیس جمهور از کلـی گویی و ایـراد سـخنان مبهم دسـت برداشته و هم رسـانه‌ها در پرسـیدن سوالات خود صراحت لهجه داشـته باشـند. به شـخصه بعید میدانم طـی مدت زمـان باقی مانـده از دولـت، رئیس جمهور بتوانـد کار خاصـی از پیش بـرده یا گـره خاصی را بگشـاید؛ نه اینکه طرف مقابـل یعنی مخالفـان دولت خیلـی قدرتمند یا متکی بـه مردم باشـند بلکـه آقـای روحانی نشـان داده اسـت که دسـت کـم طـی دوره دوم انگیزه کافـی بـرای پیگیری مشکلات جدی نـدارد.
امیـدوارم طـی نشسـت خبـری از رئیس جمهور پرسـیده شـود کـه آیا می‌تواند این لایحه اصلاح نظارت بر انتخابـات را که با درخواسـت حزب اتحاد ملت از سـوی معاونت حقوقی ریاسـت جمهوری در دسـت تدوین اسـت به نتیجه برسـاند یـا خیـر. اگر ایـن لایحه را به سـرانجام برسـاند و مجلـس نیـز کار خـود را انجـام دهـد، گشایشـی در امور کشـور حاصل خواهـد شـد. اگـر به عنـوان خبرنـگار در نشسـت خبـری رئیس جمهور حاضر میشـدم، از ایشـان می‌پرسـیدم که شـما به عنـوان دومیـن مقام کشـور و کسـی که مدام از لـزوم برگزاری رفرانـدوم سـخن میگوید، چرا نتوانسـتید از موقعیتی که طـی سـال ۹۶ و رأی ۲۴ میلیونی مـردم ایجاد شـد، بهره بجوییـد و گامی جـدی در راسـتای مطالبـات مـردم بردارید؟
در انتخابـات ریاسـت جمهـوری سـال ۹۶ به نوعی یـک رفراندوم شـکل گرفت و موجـی از امید در جامعه بـه وجود آمد. مع الاسف رئیس جمهور نتوانسـت از ایـن فرصـت پدید آمـده اسـتفاده مطلـوب را ببـرد و تحولی جدی در راسـتای خواسـت مردم شـکل نگرفت. بایـد موانع بـرای مردم گفته شـود تا مردم با مشکلات اصلی کشور آشـنا شـوند و بدانند شرایط واقعی جامعه چیسـت. بـدون صداقت داشـتن با مـردم امکان بازگشـت سـرمایه اجتماعی و اعتمـاد عمومی هـم وجود نـدارد و اگر ایـن دو عامل تأثیر گذار همـراه دولت نباشـد، دولت در دسـتیابی به اهـداف و پیگیری مطالبات ناکام خواهـد ماند. بر رسـانه‌ها و رئیس جمهور واجب اسـت که صادقانه سـؤال بپرسـند و صادقانه پاسـخ دهند تا این نشسـت دستکم یـک گام به جلو محسـوب شـود.
روز‌های سخت اروپا و کنفرانس امنیتی مونیخ
محمود فاضلی طی یادداشتی در روزنامه اعتماد با عنوان روز‌های سخت اروپا و کنفرانس امنیتی مونیخ نوشت: از روز ۲۵ بهمن ماه پنجاه و ششمین کنفرانس امنیتی مونیخ با مشارکت حدود ۴۰ رییس دولت و کشور و نزدیک به یکصد وزیر توسط فرانک والتر اشتاین‌مایر رییس‌جمهور آلمان افتتاح شد. این کنفرانس یکی از مهم‌ترین مکان‌های ملاقات بین کارشناسان سیاست‌های امنیتی در جهان مبدل شده است. ولفگانگ ایشینگر، سرپرست این کنفرانس سه روزه در کنفرانس مطبوعاتی که در برلین برگزار شد، اعلام کرده بود سه روزی که برای برگزاری این کنفرانس در نظر گرفته شده، به هیچ‌وجه برای مطرح کردن کلیه تنش‌های جاری در جهان کافی نیست و ما با چنان بحران‌های ناگوار در جهان مواجهیم که در تصورمان هم نمی‌گنجد. در تداوم بحران سوریه و جنگ داخلی لیبی درماندگی جامعه بین‌المللی مشهود است. در مدت ۹ ساله جنگ در سوریه هیچ گونه تلاشی برای آوردن طرف‌های درگیر بر سر میز مذاکرات و آغاز روند صلح انجام نشده است. این نشانه عدم مسوولیت کشور‌های تراز اول در اتحادیه اروپا و همه اعضای آن است. جامعه بین‌المللی به ویژه اتحادیه اروپا در بسیاری مناطق در یافتن راه‌حل‌هایی برای صلح شکست خورده است. مونیخ فرصتی خواهد بود تا از جمله واکنش‌های بین‌المللی به طرح موسوم به معامله قرن ترامپ مورد بررسی قرار گیرد.
مرکل، صدراعظم آلمان امسال در کنفرانس امنیتی مونیخ شرکت نخواهد کرد. مرکل در کنفرانس سال گذشته، در سخنرانی خود از جمله درباره اختلافات با امریکا صحبت کرده بود. ماکرون رییس‌جمهور فرانسه برای نخستین بار در این کنفرانس شرکت می‌کند. ماکرون تلاش می‌کند که اروپا از شدت وابستگی خود به ابرقدرت امریکا بکاهد. ماکرون قبل از حضورش در کنفرانس مونیخ، با ۳۰ نفر از نمایندگان اقتصاد و سیاست آلمان گفتگو خواهد کرد. از امریکا مایک پمپئو وزیر خارجه، مارک اسپر وزیر دفاع و دن برویلت وزیر انرژی شرکت خواهند داشت. نانسی پلوسی، سخنگوی مجلس نمایندگان امریکا هم که از سرسخت‌ترین مخالفان ترامپ محسوب می‌شود و میت‌رمنی، تنها سناتور امریکایی از حزب جمهوری‌خواه که به استیضاح ترامپ رای مثبت داد، از میهمانان این کنفرانس محسوب می‌شوند. وزرای خارجه چین، روسیه و ایران (وانگ ای، لاوروف و ظریف) نیز به مونیخ می‌آیند. کیم سون گیونگ، معاون وزیر خارجه کره شمالی که برای نخستین بار به مونیخ دعوت شده بود، از شرکت در کنفرانس خودداری کرد. علاوه بر بحث‌های معمول درباره نظم جهانی انتظار می‌رود که وضعیت بحران لیبی و سوریه همچنین برنامه هسته‌ای ایران از موضوعات محوری کنفرانس مونیخ باشند. از دیگر موضوعات رویکرد و موضعی است که اتحادیه اروپا ناچار است در رقابت روزافزون میان چین و امریکا اتخاذ کند.
کارنامه دولت و مجلس میزان مشارکت در انتخابات را تعیین می کند 
دولت و مجلس تشیفاتی نیازمند رای دادن نیستند 