به گزارش «تابناک»؛ روزنامه‌های امروز دوشنبه ۲۸ فروردین ماه در حالی چاپ و منتشر شد که صحبت‌ها از استیضاح فاطمی امین در مجلس، ازدواج؛ به نام کودکان به کام خانواده، هشدار درباره واگذاری شتاب‌زده پرسپولیس و استقلال و بیانات رهبر انقلاب در دیدار با فرماندهان ارشد نظامی در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.
در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم:
تغییر برای تغییر یا تحول؟
هادی حق‌شناس اقتصاددان طی یادداشتی در شماره امروز آرمان ملی نوشت: تغییر فقط برای تغییر نیست بلکه تغییر برای تحقق رویکرد‌های جدید است وگرنه صرف اینکه مثلا در یک تیم ورزشی یک بازیکن جای خود را به یک بازیکن دیگر بدهد که آن بازیکن جدید نسبت به بازیکن قبلی نه تکنیک پذیر باشد و نه تاکتیک‌پذیر، طبیعی است که تاثیری در سرنوشت تیم نخواهد داشت. تیم اقتصادی دولت هم همین‌طور است. اگر اعضای جدید به لحاظ علمی و مهارت‌های مدیریتی و مرجع بودن در نظام اداری و نظام برنامه‌ریزی کشور مثل قبلی‌ها باشند، طبیعی است که نمی‌توان انتظاری در تغییر رویکرد‌ها داشت و تا زمانی که رویکرد‌های دولت مثل دو سال گذشته باشد، انتظار تغییری در روند مسائل جاری کشور نمی‌توان داشت. به هر حال حدود دو سال از دولت می‌گذرد یا عنقریب دو سال دولت هم خواهد رسید، ولی هنوز اتکای دولت به برنامه ششم است. در خوشبینانه‌ترین حالت هم اگر امسال برنامه را تصویب کنند و در مجلس هم مصوب بشود مبنای عملکرد آن برای سال آینده خواهد بود که سال آینده هم سال پایانی دولت است. آنچه تا حالا گذشته، در خوشبینانه‌ترین حالت این بوده که اولا برنامه‌ها را روزمره پیگیری کردند و دوم اینکه فقط نقد گذشته کردند درحالی که برنامه مدون جدیدی ارائه نشده است. مثلا ساخت یک میلیون مسکن در قالب مسکن مهر دولت‌های نهم و دهم یا مسکن اقدام ملی دولت‌های یازدهم و دوازدهم بوده و طرح جدیدی در مسکن اتفاق نیفتاده است. در خصوص اشتغال نیز برنامه جدیدی برای ایجاد اشتغال باشد که نسبت به برنامه‌های قبلی متمایز باشد، دیده نمی‌شود. درخصوص کاهش نرخ تورم که موفقیتی نداشته‌اند بلکه وقتی تورم نقطه به نقطه اسفند ۶۴ درصد بوده یا تورم ماهانه اسفند ۶/۶ درصد بوده نشان می‌دهد که برنامه جدید یا برنامه نو که منجر به بهبود شاخص‌های پولی باشد طی دو سال گذشته دیده نشده. اگر برنامه هفتم با همین نگاه دو سال گذشته باشد، نتیجه مشخص است. اینکه سازمان برنامه در راس شورای اقتصاد باشد نه به عنوان دبیر شورای اقتصاد یا اینکه رئیس سازمان برنامه مسئولیت‌های جدیدی داشته باشد یا رئیس کل بانک مرکزی اختیارات جدیدی از سران سه قوه بگیرد، مسأله کمبود مسئولیت‌ها نیست بلکه این است که همان مسئولیت‌هایی که طبق قانون مسئولین اقتصادی دارند را به درستی اجرا نکردند که منجر به وضعیت فعلی شده.
وضع فعلی محصول عملکرد عدم اجرای مسئولیت‌هاست. به عنوان یک مثال ساده؛ چگونه سازمان برنامه، بودجه‌ای را در مجلس مصوب کرده که ارقام بودجه کل کشور حدود ۴۰ درصد رشد داشته؟ چه اتفاقی در سال جاری قرار است بیفتد که منابع کشور ۴۰ درصد رشد کند؟ چه نفت و چه مالیات که عمدتا این دوتاست. دولت که فقط سازمان برنامه نیست و مجموعه دولت مصوب کردند که لایحه کل کشور ۴۰ درصد رشد کند و مجلس هم تقریبا همین ارقام را مصوب کرده؛ لذا به نظر می‌رسد دولت نیاز به یک رویکرد و نگاه نو دارد.
صرفا اینکه ما با کشورهای همسایه ارتباط برقرار کردیم، مشکلی درخصوص صادرات وجود ندارد، موانع تولید حذف شده یا مجوز‌ها در کوتاه‌ترین زمان ممکن صادر می‌شود، مهم است، ولی مهمتر این است که سهم اقتصاد ایران با اقتصاد جهان به پایین‌ترین سطح ممکن که کمتر از ۲۴/۰ درصد است رسیده و باید به دنبال این رفت که چرا سهم اقتصاد ایران آنقدر ناچیز شده است؟
وظیفه دفاع از پوشش
جواد شاملو طی یادداشتی در شماره امروز رسالت با عنوان وظیفه دفاع از پوشش نوشت: یکی از جلوه‌های بنیه درونی قوی و مستحکم ملت ایران که در سخنرانی نوروزی رهبر انقلاب مورداشاره ایشان بود، حیای اجتماعی است. گوهری که جلوی فساد و فروپاشی درونی جامعه را می‌گیرد و ساختار آن را محفوظ می‌دارد. از نمونه‌های این حیای اجتماعی، التزام مردم ایران به حجاب است. حجاب ازنظر شرعی حد مشخصی دارد، اما بسیاری از افرادی که به آن حد شرعی التزام سفت‌وسخت ندارند، از سر حیا و متانت و وقار درونی، به مقداری از آن التزام دارند. بعد از وقایع پاییز سال گذشته، برای برهه‌ای چند ماه حجاب در کشور خلاء قانونی داشت. اما همچنان شاهد بودیم که قاطبه بانوان حتی در تهران، دست از حجاب پیشین خود برنداشتند. آن حجاب در بسیاری مواقع منطبق با حد شرعی حجاب نبود، اما نمادی از اعتقادات و کشش درونی فرد به مفهوم انسانی و الهی حیا بود. همان روسری و شالی که مقداری از موی زن را می‌پوشاند ناشی از وقار و متانت و میل او به پوشیدگی بود. این چند ماه، فرصت خوبی بود تا واقعیت جامعه ایران عیان شود و همه ببینند که اصل حجاب در درون این ملت ریشه دارد؛ به‌طوری‌که حتی اگر هم قانونی نباشد اغلب افراد میل به حفظ حجاب خود دارند. در این میان تعداد زیادی هم بودند که کشف حجاب کردند. وضع قانون برای کنترل یک تخلف، به معنای ضدیت با این قشر از جامعه نیست.
زنان در جامعه ایران حقوق مشخصی دارند و عدم کشف حجاب هیچ خدشه‌ای به آزادی آنان وارد نمی‌سازد. امروز وظیفه حکومت دفاع از پوشش است و نه فقط حجاب. چراکه عریانی و برهنگی به‌عنوان یک دستورالعمل از سوی دشمن پیگیری می‌شود. دستورالعملی که نفی حجاب سر، بخش کوچکی از آن است و کلیت آن به دنبال ایجاد تن‌زدگی و تن‌محوری، برهنگی و اسلام‌زدایی است. گذشته از این رها کردن حجاب و میدان دادن به بی‌حجابی، مصداق امر به منکر است و نافرمانی حکم خداوند. پس از خلاء قانونی چندماهه در موضوع حجاب، معقول‌ترین طرحی که برای مقابله با بی‌حجابی مطرح شد، طرحی بود موسوم به «مقابله با بدحجابی و بی‌حجابی» که توسط نیروی انتظامی مطرح شد. این طرح ویژگی‌های مثبتی دارد که شاید مهم‌ترین آن‌ها، مشخص بودن حد تخلف است. طبق آنچه اعلام شده این طرح شامل کشف حجاب می‌شود و کشف حجاب حد قابل تمایز و مشخصی است. ویژگی خوب دیگر این طرح، نظام برخورد مرسوم و به‌دوراز بدعت آن است. بدعت‌هایی مثل ون‌های گشت ارشاد و کلاس‌های اجباری که چهره‌ای کریه و زننده داشت. بدون در نظر گرفتن امر بسیار مهم نحوه اجرا، این طرح در بادی امر قابل دفاع و حمایت است.
بورس و ابهامات
پیمان مولوی طی یادداشتی در شماره امروز اعتماد با عنوان بورس و ابهامات نوشت: همه افرادی که وارد بازار سرمایه می‌شوند باید بدانند که روی کسب و کار سرمایه‌گذاری میکنند.
هر زمان که بازار سهام کشور با رشدی نسبی همراه شود و نشانه‌های رشد و سود در این بازار نمایان می‌شود، زمزمه‌ای میان سرمایه‌گذاران و فعالان اقتصادی شکل می‌گیرد که «نکند بازار همان راهی را برود که سال ۹۹ پیمود.» در سال ۹۹ دولت با اعتماد به نفس کامل اعلام کرد که میزبان خوبی برای سرمایه‌های مردم خواهد بود و از ایرانیان خواست که نقدینگی خود را به سمت این بازار هدایت کنند تا تولید و اقتصاد کشور در مسیر رشد قرار بگیرد، اما در ادامه مشکلات فراوانی برای سرمایه‌های مردم شکل گرفت بدون اینکه کسی پاسخگوی مشکلات باشد. اتفاقی که در سال ۹۹ رخ داد به دلیل دعوت عام و گروهی توسط دولت بود. از سوی دیگر این بازار بدون ریسک نشان داده شد که این هم اشتباه بود. اما همه افرادی که قصد دارند وارد بازار سرمایه شوند باید بدانند که سهام نمی‌خرند بلکه روی کسب و کار سرمایه‌گذاری میکنند. بنابراین باید به داده‌های کلان شرکت‌های اقتصادی دقت کنند. اینکه فلان فرد چه گفته و بهمان مقام مسوول چه کرده را کنار بگذارند و به واقعیت‌های بنیادین بازار و اقتصاد توجه کنند. سرمایه‌گذارانی که سرمایه اضافی ندارند، بهتر است وارد بازار سرمایه نشوند، چراکه این بازار ریسک‌های خاص خود را دارد. مهمتر از همه این افراد در صورتی که به هر دلیلی تصمیم به ورود به بورس گرفتند از صندوق‌های سرمایه‌گذاری مجوز‌دار استفاده کنند. در وب‌سایت سازمان بورس، لیست این صندوق‌های مجوز‌دار درج شده است. درنهایت اگر فردی اولویت‌های مهم‌تری برای سرمایه‌گذاری دارد و قصد خرید خانه و... را دارد، بهتر است به جای بورس، اولویت‌های خود را دنبال کند. بازار سرمایه به نسبت بازار‌های دیگر در ۲ سال گذشته حرکت صعودی زیادی نداشته و با ۳۰ درصد نقدینگی می‌توان وارد این بازار شد و امیدوار بود. درنهایت در انتهای سال بازه دلاری بازار‌های موازی به شدت به هم نزدیک خواهد بود، اما پاسخ به این پرسش که دولت چه کاری نباید انجام دهد؟ می‌توان گفت که دولت کاری با بازار نداشته باشد.
نباید سرمایه‌گذاران را برای ورود به بازار تهییج کرد. در سال ۹۹ دولت روی پدال بورس فشار آورد و این روند باعث ایجاد سود بیش از ۶۵۰۰ درصدی برای تعداد معدودی از افراد و جریانات و زیان فراوان برای عده کثیری شد. مجموعه این عوامل باعث خواهد شد تا بورس به سمت یک رشد مستمر و پایدار حرکت کند. این روز‌ها برخی اعلام میکنند دلیل رشد بورس به خاطر همگرایی بازارهاست؛ عده دیگری به خروج سرمایه‌های مردم از بازار خودرو و گسیل شدن آن‌ها به بازار سرمایه اشاره میکنند. دلایل دیگری هم ممکن است عنوان شود، اما دلیل رشد بورس هر چه باشد، باید اجازه داده شود، بازار سهام کشور مسیر طبیعی خود را طی کند. دخالت در این بازار نه به نفع اقتصاد است نه به نفع دولت و نه به نفع سرمایه‌گذاران.
نافرمانی خداوند؟ این همه کشور های اسلامی که حجاب اختیاری دارند از خداوند نافرمانی می کنند؟ 
با اجازه شما بله،