بین الملل تابناک: مسعود پزشکیان در جریان سفر به نیویورک برای شرکت و سخنرانی در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در جلسهای با مدیران رسانههای آمریکایی حاضر شد و اظهار کرد: دیدگاه ما درباره کشورمان و منطقه و دنیا، دیدگاه شفاف و روشنی است.
وی گفت: در رابطه با برجام، 100 بار گفتیم که حاضریم به توافقات خود عمل کنیم. ما امیدواریم بتوانیم پشت میز بنشینیم و گفتگو کنیم تا به تقویت «صلح و امنیت» در جهان کمک کنیم.
او گفت: بیایید شرایطی را ایجاد کنیم که بتوانیم با هم زندگی کنیم. بیایید سعی کنیم تنش ها را از طریق گفتگو حل کنیم.
در خصوص این موضوع، خبرنگار تابناک گفتوگویی با پروفسور «پل پیلار» استاد دانشگاه جورج تاون آمریکا انجام داده که در ادامه می آید.
«پل پیلار» یکی از سردبیران نشریه نشنال اینترست و عضو ارشد مرکز تحقیقات امنیتی دانشگاه جورج تاون و نیز مرکز سیاستهای امنیتی ژنو است. وی در سال ۲۰۰۵ پس از ۲۸ سال فعالیت در جامعه اطلاعاتی ایالات متحده از سازمان اطلاعات مرکزی (DCI) بازنشسته شد و پس از آن به عنوان استاد مهمان در برنامه مطالعات امنیتی در دانشگاه جورج تاون حضور یافت.
مناصب ارشد دولتی پیلار، شامل افسر اطلاعات ملی خاورنزدیک و آسیای جنوبی، رئیس واحدهای تحلیلی در CIA در حوزههای خاورنزدیک، خلیج فارس و آسیای جنوبی، معاون رئیس مرکز ضد تروریستی DCI و دستیار اجرایی مدیر اطلاعات مرکزی بوده است. پروفسور پیلار همچنین در شورای اطلاعات ملی به عنوان یکی از اعضای اصلی گروه تحلیلی آن فعالیت میکرد. وی کهنهسرباز جنگ ویتنام و افسر بازنشسته ارتش ایالات متحده نیز هست.
پل پپلار دارای مدرک افتخاری از کالج دارتموث، لیسانس فلسفه از دانشگاه آکسفورد و کارشناسی ارشد و دکترا از دانشگاه پرینستون است. کتاب های پل پیلار عبارتند از: «مذاکره برای صلح: خاتمه جنگ بعنوان یک روند چانهزنی (۱۹۸۳)»؛ «تروریسم و سیاست خارجی ایالات متحده (۲۰۰۱)»؛ «اطلاعات و سیاست خارجی ایالات متحده: عراق، ۱۱ سپتامبر و اصلاح اشتباهات (۲۰۱۱)» و «چرا آمریکا جهان را اشتباه میفهمد: تجربه ملی و ریشههای سوءبرداشت (۲۰۱۶)».
*مسعود پزشکیان رئیس جمهور ایران برای حضور در نشست مجمع عمومی سازمان ملل به نیویورک سفر کرده است. برخی رسانه ها احتمال دیدار او با جو بایدن را مطرح کرده اند. اهمیت سفر پزشکیان چیست و آیا احتمال دیدار با بایدن وجود دارد؟
این سفر و احتمال برگزاری نشست های فرعی با دیگر رهبران جهان، ممکن است به عنوان بخشی از قصد اعلام شده رئیس جمهور پزشکیان برای تقویت مجدد دیپلماسی ایران و تقویت روابط مثبت با طیف وسیعی از کشورها تلقی شود. با این حال، من فکر می کنم دیدار با بایدن بعید است. انتخابات ایالات متحده یک عامل است، زیرا بایدن و مشاوران سیاسی او احتمالاً قضاوت می کنند که هر گونه دیدار با یک رهبر ایران در این مقطع به شدت مورد انتقاد جمهوری خواهان قرار خواهد گرفت و به شانس انتخاباتی کامالا هریس کمکی نخواهد کرد.
*عباس عراقچی وزیر خارجه ایران اعلام کرده است که "من چند روزی بیشتر از رئیس جمهور در نیویورک میمانم و ملاقاتهای بیشتری را با وزرای خارجه کشورهای بیشتری خواهم داشت؛ تلاش ما این است که دور جدیدی از مذاکرات در خصوص موضوع هستهای آغاز شود. ما آمادگی آن را داریم و اگر طرف مقابل آمادگی آن را داشته باشد میتوانیم در همین سفر شروع جدیدی از مذاکرات را داشته باشیم." آیا این سفر می تواند آغازی برای گفتگوهای هسته ای باشد؟
موضوع هسته ای بدون شک موضوع اصلی بسیاری از گفتگوهای وزیر امور خارجه عراقچی خواهد بود. چنین بحثهایی را میتوان بهعنوان اکتشافی توصیف کرد و با هدف دریافت درک بهتر از آنچه ممکن است در مذاکرات جدید امکانپذیر باشد یا نباشد. اما من باور ندارم که در جلسه مجمع عمومی درباره آغاز رسمی مذاکرات چیزی بشنویم. باز هم، تا آنجا که به موضع دولت بایدن در مورد این موضوع مربوط می شود، انتخابات ایالات متحده مانع این موضوع می شود.
*اگر اروپا وارد گفتگوی هسته ای با ایران شود، آیا این گفتگوها با هماهنگی آمریکا خواهد بود؟
اروپاییها عمدتاً میخواهند با ارائه راهی برای دور زدن موانعی که در مذاکرات دوجانبه ایران و آمریکا وجود دارد، کمکی مثبت به توافق هستهای جدید با ایران داشته باشند. در عین حال، اروپاییها متوجه میشوند که واشنگتن جایی است که برخی از مهمترین تصمیمها در صورت رسیدن به توافق هستهای جدید باید اتخاذ شود. حتماً باید نوعی هماهنگی بین بازیگران اصلی اروپایی و دولت ایالات متحده در مورد هر گونه گفتگو در این زمینه وجود داشته باشد.
*عراقچی پیش از این نیز گفته بود که برای ایران فرقی نمی کند با چه کسی در آمریکا گفتگو کند. این نشان دهنده این است که ایران برنامه ای برای حل و فصل مشکل هسته ای و رفع تحریمها دارد. ارزیابی شما چیست؟
من فکر میکنم این بیانیه بهطور قابلتوجهی تفاوت در وضعیتی که ایران با آن مواجه خواهد شد، در صورت پیروزی ترامپ در انتخابات به جای هریس، را کمتر نشان میدهد. ترامپ رئیسجمهوری است که علیرغم پایبندی ایران به محدودیتهای توافق، در سال ۲۰۱۸ برجام را کنار گذاشت. موضع ترامپ در قبال خاورمیانه عمدتاً بر این است که به دولت اسرائیل هر چه می خواهد بدهد و اسرائیل خواهان هیچ توافقی در مورد هیچ چیزی با ایران نیست.
تنها مبنای امید به اینکه دولت ترامپ ممکن است برای نوعی توافق با ایران حاضر باشد، تمایل او به این است که ادعا کند میتواند به «توافق بهتری» نسبت به سلف دموکراتاش دست یابد - مشابه کاری که با تجارت آمریکای شمالی انجام داد. -این که آیا معامله خودش واقعاً بهتر است یا نه. اما به احتمال زیاد، سیاست دولت ترامپ در قبال ایران فقط «فشار حداکثری» بیشتر خواهد بود.