فوتبال به عنوان مورد توجه‌ترین رشته ورزشی که پول و شهرت هم در آن سهم زیادی دارد، باید از شفافیت لازم در تمام سطوح و مسائل برخوردار باشد تا از به وجود آمدن هرگونه شائبه و ابهام جلوگیری شود.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، فوتبال ایران همچون جزیره‌ای ناشناخته، پُر از اتفاقات شگفت‌انگیز است! بخشی از این مهم به سطوح مدیریتی و بعضاً نحوه پرابهام و غیرشفاف انتخاب افراد برای نقش آفرینی به عنوان مدیرعامل یا اعضای هیئت مدیره مربوط می‌شود.
سالهاست حتی در باشگاه‌های بزرگ فوتبال‌مان همانند پرسپولیس و استقلال، شاهد رفت و آمد‌های عجیب و غیرمنتظره هستیم؛ افرادی که وارد فوتبال شدند و چند صباحی ماندند و اغلب با میراثی مخرب صحنه را ترک کردند. از این موارد که بگذریم در همین مدت اخیر مواردی وجود دارد که رسیدن آنها به صندلی مدیرعاملی یک باشگاه، تعجب همگان را برانگیخت.
یکی از این دست موارد، مدیرعامل فعلی باشگاه استقلال است. نام فرشید سمیعی در فوتبال اولین بار در زمان مدیریت مصطفی آجورلو به عنوان معاون حقوقی و عامل اصلی عقد قرارداد‌ها شنیده شد که تا مدت‌ها بحث بر سر ابهامات و اتفاقات آن وجود داشت. او عضو کمیته انضباطی باشگاه هم بود و در زمان مدیریت علی فتح‌الله‌زاده به عنوان معاون حقوقی باقی ماند، اما با شروع مدیریت حجت کریمی او اخراج شد و در زمان مدیریت علی خطیر به عنوان عضو هیئت مدیره استقلال به کار برگشت و سرانجام جانشین او شد.
در این زمینه همین یک ماه پیش هم شاهد اتفاقی بودیم که کمتر کسی انتظار آن را داشت. محمد مومنی با تصمیم هیئت مدیره باشگاه مس رفسنجان به عنوان مدیرعامل این باشگاه انتخاب شد؛ اما در مورد این انتخاب نکته جالبی وجود دارد که نشان دهنده روند عجیب فعالیت در فوتبال ایران است. مومنی عضو سابق هیئت مدیره باشگاه استقلال که شهریور سال جاری به عنوان دستیار حمید درخشان به کادرفنی داماش در لیگ دسته یک اضافه شده بود، به یکباره صندلی مدیریت یک باشکاه لیگ برتری را از آن خود کرد.
انتخاب مدیرعامل در باشگاه سپاهان هم پروسه‌ای خاص و منحصر به‌فرد است که تبدیل به رویه‌ای معمول و متداول شده. انتخاب‌هایی که بیشتر رنگ و بوی سیاسی دارد. مدیرعامل کارخانه بزرگ و پولساز فولاد مبارکه معمولاً در دولت‌های مختلف براساس گرایش سیاسی و گا‌هاً نزدیکی فرد به وزیر اقتصاد، انتخاب می‌شود و او هم پیرو همین ماجرا فردی از داخل کارخانه را با معیار‌های مشابه، راهی اتاق مدیریت باشگاه سپاهان می‌کند. محمدرضا ساکت معروف‌ترین نمونه چنین پروسه‌ای بوده که البته سالهاست به جزءلاینفک فوتبال ایران تبدیل شده!
البته اینها تنها مواردی است که در باشگاه‌های سطح اول و البته دولتی رخ می‌دهد که گاهی رنگ و بوی سیاسی هم دارد. وضعیت در باشگاه‌های به اصطلاح خصوصی یا لیگ دسته اول شاید به مراتب عجیب‌تر هم باشد. از جمله مدیرعاملی رسول خطیبی در پیکان یا مدیرعاملی فراز کمالوند در خیبر خرم‌آباد که هر زمان که بخواهند تصمیم بگیرند، روی نیمکت می‌نشینند یا روزی تصمیم‌شان این می‌شود که مدیریت یک باشگاه را به عهده بگیرند. هیچ متر و معیار مشخصی هم وجود ندارد که تغییر ناگهانی جایگاه آنها از مربیگری به مدیرعاملی و برعکس چگونه رقم می‌خورد.
بسیاری از کارشناسان و اهالی فوتبال معتقدند بخش زیادی از مشکلات فعلی فوتبال‌مان از سوءمدیریت نشأت می‌گیرد. اینکه افرادی بدون سابقه درخشان و حتی بدون رزومه مدیریتی، احتمالاً به واسطه «رابطه» و نه ضابطه، به صندلی مدیرعاملی یا ریاست می‌رسند. ابراهیم قاسمپور، بازیکن سابق تیم ملی و کارشناس فعلی فوتبال امروز در مصاحبه‌ای گفت: «از فدراسیون فوتبال تا وزارت ورزش ما با مشکل مدیریت مواجه هستیم و باشگاه‌های ما هم با همین موضوع مواجه هستند.»
آیا متر و معیار مشخصی برای انتخاب مدیران در سطوح مختلف دیگر وجود دارد؟ 
البته منظور شما مدیریت در ایران است دیگه