به گزارش «تابناک»؛ روزنامههای امروز دوشنبه ۲۵ فروردین ماه در حالی چاپ و منتشر شد که اعلام فاجعه ملی در در چندین ایالت آمریکا و مرگ بیش از ۲۰ هزار نفر بر اثر کرونا در این کشور، تحلیل روابط ایران و چین و حواشی اخیر پیرامون آن، برندگان و بازندگان جهانی کرونا در کنار عناوینی دیگر از جمله ادامه چانهزنی بر سر حداقل حقوق و یادداشتها و گزارشهایی درباره وضعیت کارگر و کارفرما در شرایط جدید کرونایی در صفحات نخست بیشتر روزنامههای امروز برجسته شده است.
در ادامه تعدادی از یادداشتها و سرمقالههای منتشره در روزنامههای امروز را مرور میکنیم؛
غلامرضا صادقیان، سردبیر روزنامه جوان در سرمقاله امروز روزنامه جوان با عنوان حکایت معقول شما چه شد آقای رئیسجمهور؟! نوشت: ترامپ دیروز درست در روزی که امریکا با عبور از ۲۰ هزار فوتی و نیم میلیون مبتلا به کرونا در جهان اول شد (اول امریکا!) و در حالی که برای نخستین بار در تاریخ امریکا خود ترامپ در تمامی ایالتها وضع فوقالعاده اعلام کرد، گفت میخواهد «به امید خدا» مهمترین تصمیم زندگیاش را بگیرد و «امریکا را باز کند.»
در این سوی عالم رئیسجمهور ایران نیز اول گفت: «با ویروسی چموش و ناشناخته روبهرو هستیم که هیچ کس جرئت نمیکند از آینده حرف بزند و همه به لکنت زبان افتادهاند.»، اما سپس با صراحت تمام و بدون لکنت زبان دستور داد که از آخر هفته هیچ مانعی برای سفر بین استانها و از همین امروز هیچ مانعی برای سفرهای داخل استانی نباشد و خلاصه با چند بار ایشالا و ماشالا گفتن، «ایران را باز کرد.»
پس حکایت معقول شما چه شد آقای رئیسجمهور؟!
حافظ:
پیر مغان حکایت معقول میکند
معذورم ار محال تو باور نمیکنم.
اما جای شکرش باقی است برخی ایرانیها که آخرین مدلها و اداها و آخرین هیجانات انسان غربی را بیمعطلی در این سوی دنیا تقلید و اجرا میکردند، هنوز برای یکرنگ شدن با انسان نیویورکی دست به آلوده کردن خود به ویروس کرونا نزدهاند! ترسم این بود که شاید آن از سر تا پا فرنگی شدن، اینجا هم تعبیر خودش را پیدا کند و عدهای بخواهند هر طور شده در ابتلا به کرونا از شهروندان نیویورک عقب نمانند! بر عوام البته حرجی نیست.
مولانا:
گر تو کوری نیست بر اعمی حرج
ورنه رو کالصبر مفتاح الفرج
عبدالرحمان قهرمانپور استاد دانشگاه طی یادداشتی در شماره امروز روزنامه ایران با عنوان این چین، چین دهه ۱۳۶۰ نیست نوشت: عالم سیاست عالم امکانهاست. کشورها سیاست خود را بر اساس میزان قدرتی که دارند تنظیم میکنند. واقعیت این است که هم نظام بینالملل و هم جایگاه چین در آن در سه دهه گذشته تغییر کرده است. ما از دوران «ساعت چینیهای ۱۰ تومانی» دهه ۱۳۶۰ به عصری رسیدهایم که چین موشک به فضا میفرستد و آخرین نسل اینترنت گوشی همراه را در دنیا عرضه میکند و اصلیترین رقیب امریکا در اقتصاد و فناوری هوش مصنوعی و خیلی چیزهای دیگر شده است. باور خیلی از ما ایرانیها درباره دنیا و چین تغییر چندانی نکرده، اما چین خیلی تغییر کرده است. این یک واقعیت است. چه بخواهیم و چه نخواهیم. چه دوست داشته باشیم، چه دوست نداشته باشیم. سیاست بینالملل تابع احساسات و دوست داشتن یا نداشتن نیست. چینیها با ادب دیپلماتیک شرقی خود واقعیتهای تلخی را به ما گفتهاند. اینکه در موضوع هستهای نمیتوانند بهخاطر ایران با امریکا مقابله کنند، اینکه بازرگانان ایرانی هستند که جنس کم کیفیت چینی سفارش میدهند، اینکه قدرتیابی با صبر و حوصله میسر است و اینکه انسان شرقی در کشورداری چیزی کم از غرب ندارد.
در بحران کرونا هم چین نشان داد این حرف خیلی از تحلیلگران غربی درست بود که برای چین کارآمدی شاید مهمتر از دموکراسی است. البته ممکن است انقلتهایی هم درباره عملکرد دولت چین در مواجهه با کرونا وجود داشته باشد، اما بهقول مولانا نباید به جای ماه بر انگشت اشاره کننده خیره ماند. آن ماه همانا پیشرفتهای خیرهکننده چین در چند دهه گذشته و به چالش کشیدن الگوهای کشورداری رایج است. البته چین نیمه تاریک هم دارد، همان طوریکه اروپا و امریکا هم نیمه تاریک داشتند و دارند. مگر فراموش کردهایم انگلستان در قرن هجدهم چگونه با کار کودکان و اجحاف در حق کارگران پیشرفت کرد. آیا آلمان ناگهانی وارد لیبرال دموکراسی باثبات شد؟ البته که دوست داریم پیشرفت و دموکراتیزاسیون با کمترین هزینه باشد، اما تاریخ بیانگر حقایق تلخ دیگری است. وقتی زاویه دید خود را تغییر دهیم مسائل گونه دیگری جلوه میکنند. دیر یا زود باید به چین از زاویه دیگری نگاه کنیم. یوروسنتریسم حاکم بر اندیشه برخی تحلیلگران ایرانی لاجرم باید تغییر کند. چینیها هنوز مثل امریکاییها دست ودلباز نیستند، بورس تحصیلی زیادی به خارجیها نمیدهند، هالیوودی ندارند که تصویر چین را در ذهن جوانان رؤیایی جلوه دهد. هنوز نظریههای چینی در علوم انسانی رایج نشدهاند، هنوز حاکمیت قانون و ارزشهای دموکراتیک و حقوق بشر در چین نهادینه نشده است، اما چین تاکنون نشان داده صبورانه گام برمیدارد وای بسا بزودی این نواقص را هم جبران کند. البته در این مورد علامت سؤالی بزرگ نه تنها برای جهان بلکه برای خود چینیها هم وجود دارد.
میرحمایت میرزاده، سخنگوی کمیسیون آموزش مجلس طی یادداشتی که در شماره امروز جهان صنعت منتشر شده در مطلبی با عنوان هفته آزمون و خطا نوشت: اگر در این هفته آمارها بیشتر و نگرانی در این رابطه وجود داشته باشد قطعا باید در تمام تصمیمات تجدیدنظر و دوباره کشور قرنطینه و ملاحظات بیشتری لحاظ و اعمال شود اما اگر دیدیم در هفته جاری مردم بزرگوار رعایت کردند و شرایط هم طوری بود که با رعایت پروتکلها فعالیتهای اقتصادی انجام شود قطعا هفته آینده وضعیت بهتر خواهد بود و برای مرکز کشور یعنی تهران و همچنین استانهای دیگر نیز شرایط تسهیلتر میشود. بنابراین باید این هفته بگذرد تا ببینیم چه شرایطی پیش میآید.البته شاید برخی بگویند این آزمون و خطا ممکن است وضعیت سلامت مردم را به تاخیر بیندازد. واقعیت این است که با قرنطینه کردن و در خانه ماندن، تعطیلی بازار و کسبوکار و ادارات قطعا تعداد مبتلایان روز به روز کاهش پیدا میکند و حتی به صفر هم نزدیک میشویم و این الفبای ماجراست که شکی هم در آن نیست اما اینکه با ادامه این وضعیت قرنطینه، مردم چقدر تحمل میکنند سوال است. اینکه قشر کمدرآمد چقدر میتوانند دوام بیاورند دغدغه مسوولان است؟ ممکن است در این ماجرا از آن طرف دیوار بیفتیم و فردا روزی خبر برسد که یکی از اعضای خانواده از گرسنگی در خانه خود فوت کرده یا دست به خودکشی زده است بنابراین باید توجه داشت که وضعیت خیلی برای خانوادههایی که به نان شب محتاج هستند وخیم گزارش شده. یا باید کسانی که پولدار هستند وارد شوند و خیرین آستینهای خود را صدبرابر گذشته بالا بزنند یا اینکه به بازگشایی کسبوکارها رضایت دهیم چرا که دولت توانش مشخص است.
میزان فروش نفت کشور نیز مشخص است. باید مقداری واقعبین بود. اینکه کشور تعطیل و قرنطینه باشد و این وضعیت را تا نقطه صفر ادامه دهیم قطعا تبعات اقتصادی برای کشور و قشر ضعیف جامعه خواهد داشت. بنابراین این هفته باید همه مردم بزرگوار شرایط را در نظر بگیرند و نکات بهداشتی را رعایت کنند. اگر موازین بهداشتی رعایت شد قطعا هفتههای بعد شرایط زندگی و اقتصادی مردم ادامه خواهد داشت و از آن طرف هم انشاءالله مشکل حل شود اما اگر رعایت نشد دیگر راهی جز قرنطینه شدید نیست. البته امیدوارم با توجه به اینکه ماه مبارک رمضان در پیش است شرایط به طرف محدودیتها پیش رود و کشور مشابه حالت قرنطینه باشد.اما جملهای را رییسجمهور در جلسه ستاد مقابله با کرونا مطرح کردند و آن، اینکه وضع ما از کشورهای اروپایی در خصوص مبارزه با کرونا بهتر است. آقای رییسجمهور شاید اطلاعات جامعتری داشته باشد اما اینکه الان وضع ما بهتر است یا بدتر، اهمیتی ندارد. در این شرایط یک مورد ابتلا نیز برای ما حائز اهمیت است. اینکه در کشورهای دیگر چه خبر است خودشان میدانند و ما فقط دعا میکنیم تمام مردم دنیا از این بحران عبور کنند. به هر حال ما هم در داخل این کشتی هستیم. اگر گوشهای از این کشتی سوراخ شود همه غرق میشوند بنابراین نمیتوان مقایسه کرد. اگر مشکلی باشد برای همه ما هست. به هر حال ما باید با دنیا تعامل داشته باشیم، پروازها باید برقرار باشد. بحث واردات و صادرات در دنیا مطرح است بنابراین در هر جای دنیا مشکلی باشد ما نمیتوانیم بگوییم که آسیبپذیر نیستیم. برای همه کشورهای دنیا ممکن است این آسیب وجود داشته باشد. آنچه مهم است خود ما هستیم که رعایت کنیم وگرنه مقایسه کردن خود با کشورهای دیگر دردی را دوا نمیکند. ما باید نگران کل این موضوع باشیم که اگر نشود شیوع را در کشور کنترل کند. خواه ناخواه شرایط برای کشور ما بدتر است چراکه محدودیت تحریمهای ناجوانمردانه داریم و از این جهت وضع ما بدتر و نگرانی بیشتر است.اما در خصوص آموزش، هفته پیش جلسهای با مسوولان وزارت آموزش عالی داشتیم و وزارت آموزش عالی به دانشگاهها تفویض اختیار کرده و تکلیف را به آنها واگذار کرده است. وزارت آموزشوپرورش نیز تا ۳۰ فروردینماه تاریخ امتحانات نهایی و تاریخ سال تحصیل را مشخص میکند. اگر تا آخر فروردین شرایط طوری بود که امکان بازگشایی مدارس فراهم شد خب این موضوع از سر گرفته میشود اما اگر شرایط فراهم نشد آموزش مجازی را به رسمیت میشناسیم و به نوعی غیرحضوری کسب اطلاعات از دانشآموزان کرده و در نهایت سال تحصیلی ختم میشود.