به گزارش «تابناک»؛ روزنامه‌های امروز دوشنبه ۲۸ مهرماه در حالی چاپ و منتشر شد که ادامه حملات به روحانی و واکنش‌ها به آن، روابط ایران و افغانستان، سراب پیروزی بایدن برای ایران، حواشی کامیون داروی قاچاق و آخرین وضعیت کرونایی کشور و پیشنهاد اعمال دو هفته تعطیلی در تهران از سوی دیگر، از مواردی است در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.
در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم؛
چرا تبریک‌های روحانی شادی‌بخش نیستند؟
عادل جهان‌آرای روزنامه‌نگار در یادداشت روزنامه همدلی با عنوان چرا تبریک‌های روحانی شادی‌بخش نیستند، نوشت: انصاف نیست کسی وضعیت سیاسی ایران را در چند سال اخیر رصد کند، اما وقتی به برجام می‌رسد، آن را یکی از موفقیت‌های دولت روحانی نداند. شکی نیست که اگر برجام توسط ترامپ به زمین نمی‌خورد و مخالفان آن و دولت روحانی در داخل کشور، تحت عنوان اصولگرا از ناکام ماندن آن شادمان نمی‌شدند، اکنون کشور در وضعیتی که به آن دچار است و هر روز ارزش پول ملی آن به قهقرا می‌رود، فلاکت و فقر بیشتر به مردم لبخند می‌زند، نبود. با این حال هنوز برجام خرده‌نفسی می‌کشد و بیش از همه کسی که از نفس‌های آن خرسند میشود، شخص روحانی است. او وقتی احساس کند به دلیل نقش برجام برخی موفقیت‌های دیپلماتیک همچنان نصیب دولتش میشود، به مردم تبریک می‌گوید و همین موفقیت را به رخ مخالفانش نیز می‌کشد. البته روحانی پیش از این، در مناسبت‌های مختلف سعی کرد از مزایای برجام سخن بگوید؛ خصوصا وقتی که برجام به بار نشست، فکر می‌کرد نام او به عنوان بهترین رئیس جمهور، در تاریخ جمهوری اسلامی ثبت خواهد شد و مردم بعد از پایان صدارتش برایش دست تکان خواهند داد. او شک نداشت که در‌های جامعه جهانی برای همیشه به روی ایران باز خواهد ماند، در‌هایی را که دولت نورچشمی اصول‌گرا‌ها در طول ۸ سال هر چه بیشتر بر بسته شدن آن پافشاری کرد و کار را به جایی رساند که هر از چندی شورای امنیت با موافقت چین و روسیه قطعنامه‌های سنگینی را علیه ایران وضع می‌کرد، ولی رئیس دولت اصول‌گرا‌ها آن را کاغذپاره می‌خواند؛ کاغذپاره‌هایی که دود آن همچنان چشم مردم را آزار میدهد، گرچه اصول‌گرا‌ها امروز از نقش تخریبی آن کاغذپاره‌ها سخنی نمی‌گویند و همه مشکلات این روز‌های کشور را فقط نتیجه عملکرد بد دولت‌های یازدهم و دوازدهم می‌دانند.
با این حال، روحانی در یک ماه اخیر دوبار در جلسه هیأت دولتش از پشت تریبون از ناکامی دستگاه دیپلماسی ترامپ با لذت سخن گفت و هر دو بار هم با شور و حرارت فراوانی به مردم ایران تبریک گفت و این دو مورد را به نوعی برای مردم یا خود و دولتش روز جشن تلقی کرد. بار اول که شورای امنیت به درخواست ترامپ برای کشیدن ماشه «نه» گفت و بار دوم برای فرارسیدن ۲۷ مهر، یا ۱۸ اکتبر، که تحریم تسلیحاتی جمهوری اسلامی پس از ۵ سال از پذیرش برجام و بر اساس قطعنامه ۲۲۳۱ سازمان ملل به پایان رسید. اما اکنون وضعیت به گونه‌ای است که روحانی هر کاری کند و هر روزی را به گمان خود روز پیروزی تلقی کند، هیچ واکنش مثبتی از سوی جامعه ایران نخواهد دید، زیرا عامه مردم، که امروز به درد بی‌پولی و بی‌نانی دچارند، هر روز نسبت به دیروز فقیرتر می‌شوند، و بیماری کرونا هم که درد بیدرمان آنها شده است، اصلا هیچ حسی نسبت به تبریک‌های آقای روحانی و پیروزی‌های دیپلماسی او و تیمش ندارند؛ زیرا مردم نیک می‌دانند که از گرمای این تبریک‌ها آبی برایشان گرم نخواهد شد.
اگر روحانی روزی توانست به مردم وعده بدهد که ارزش پول ملی، یا همان دستمزد ناچیز روزانه آنها، به سر جای خود بر می‌گردد، فقر و ناامیدی دامن خود را از کوچه‌پس‌کوچه‌های شهر‌ها جمع خواهد کرد و قیمت کالا‌ها به صورت افسارگسیخته بالا نمی‌رود و رانت‌خواری، فساد و حقوق‌های نجومی نورچشمی‌های دولت و نهاد‌ها قطع خواهد شد، بی‌تردید در آن روز، مردم به خیابان‌ها خواهند آمد و برای روحانی دست تکان داده و هورا خواهند کشید و مثل روز‌های آخر دولت دهمش از او متشکر خواهند بود، اما اگر در همچنان بر این پاشنه بگردد و حتی بیشتر دَوَران بگیرد، این تبریک‌ها کمترین لبخندی بر لب مردم نخواهند نشاند. تبریک‌ها و پیروزی‌ها زمانی شادی‌بخش‌اند که مردم آن شادی‌ها و پیروزی‌ها را در زندگی روزمره خود احساس کنند، نه آنکه هر چه بر عمرشان می‌گذرد، با شادی غریب‌تر و بیگانه‌تر شوند.
اتگیزه حمله به رئیس جمهور به روایت عباس عبدی
عباس عبدی در بخشی از یادداشتی با عنوان بومرنگ سیاسی در اعتماد نوشت: اصولگرایانی که تا حد خواهان اعدام شدن و اثبات خیانت او جلو رفته‌اند و هیچ دادگاهی هم از آنان سوال نمی‌کند به چه چیزی جز خودشان حمله میکنند؟ این حمله به کل سابقه‌ای است که از آن می‌خواهید دفاع کنید. این حمله به ساختاری است که او براساس ضوابط آن برآمده است. این حمله به مردمی است که به درخواست خودتان پای صندوق رای آمدند و آنان را حداقل در سخن ارج می‌نهید. این حمله به ساختاری است که نمی‌تواند بر عملکرد مسوولان خودش نظارت کافی و موثر داشته باشد. این حمله به تشخیص شورای نگهبان است که دروازه ورود به حکومت در این سطح است. این حملات هیچ‌کدام به اصلاح‌طلبان نیست و نخواهد بود. چون اصلاح‌طلبان به همه این موارد گفته شده، نقد دارند و مشارکت انتخاباتی آنان نیز مشروط است. حداکثر انتقاد به اصلاح‌طلبان این است که چرا به فرآیند انتخاباتی موجود اعتماد کرده و تن دادند. پس این حملات شما علیه روحانی، ببخشید، تف سربالاست که مثل بومرنگ عمل می‌کند و اعتبار و کارایی تمام موارد گفته شده را نقض و رد می‌کند. حالا فرض کنیم که این حملات علیه خودتان نباشد، چه فایده‌ای دارد؟ اینکه او تا ۹ ماه دیگر هست و تمام میشود، شما می‌مانید و وضعیتی که قادر به انجام کوچک‌ترین اصلاحی هم در آن نیستید. شاهدش مجلس فعلی است.
قوی‌ترین شما طی ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲ آمد، چه کرد؟ جز اینکه الان مثل استخوان در گلویتان گیر کرده و علیه سیستم شده است؟ جز اینکه صد‌ها میلیارد دلار پول نفت را گرفت، روزی که رفت جز سیاهی و بدبختی اثری از خود نگذاشت؟ این دولت و این روحانی حداقل دارند یک کار‌هایی میکنند، در شرایط کرونایی و تحریم‌های کمرشکن و دلار ۳۲ تومانی و گرانی و... چه اصراری به این حملات دارید؟ حالا روحانی یک چیزی هم درباره صلح امام حسن گفته است، شما که انجام نمی‌دهید. اگر می‌خواهید بگویید که چرا در مقابل سخنان مقام رهبری حرفی زده است، صد بار تندتر از آن را رفیق گرمابه و گلستان شما در ویدیوی اخیر خودش گفت، صدای یکی از شما درنیامد. به نظر می‌رسد که نابخردی حدی ندارد به علاوه این همه دنبال شواهد تاریخی برای توجیه رفتار فعلی خود نباشید، چون فردا مجبور خواهید شد به گونه دیگری رفتار کنید. کسانی متوسل به تاریخ می‌شوند که قادر به دفاع عقلانی از رفتار کنونی خود نیستند. با اطمینان به شما باید گفت که با ادامه سیاست موجود، ممکن نیست که از فرآیند موجود کسی بهتر از روحانی و حتی در اندازه او برکشیده شود. این بهترین ثمره ساختار انتخاباتی موجود است، آن را حفظ کنید که بعدا پشیمان خواهید شد، همچنان که بسیاری از شما از مجلس فعلی پشیمان شده‌اند. فراموش نکنید که مردم کمتر خطا میکنند.
صدور حکم اعدام وظیفه سوم مجلس؟
مسیح مهاجری مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز این روزنامه با عنوان صدور حکم اعدام وظیفه سوم مجلس؟ نوشت: رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی در واکنش به سخنان روز چهارشنبه رئیس‌جمهور روحانی که با تشریح سیره امام حسن مجتبی علیه‌السلام گفت آن حضرت به ما می‌آموزد که «مرد جنگ باشیم به روز جنگ و مرد صلح باشیم به روز صلح» در صفحه توئیتر خود خطاب به رئیس‌جمهور نوشت: «اگر برای توجیه مذاکره با دشمن، علت صلح امام حسن با معاویه را خواست اکثر مردم از امام ذکر میکنید! امروز اکثریت قاطع ملت ایران به کمتر از عزل و مجازات شما راضی نمی‌شوند. با منطق شما رهبر انقلاب باید دستور دهند هزار بار شما را اعدام کنند تا دل مردم عزیز راضی شود.»
افراد دیگری از همین طیف فکری واکنش‌های تندی به سخن رئیس‌جمهور روحانی نشان دادند و حتی کار را به اهانت و ناسزاگوئی به او هم رساندند که البته حرجی به آنها نیست، ولی از یک نماینده مجلس آنهم با دو ویژگی مهم ریاست کمیسیون امنیت ملی و ملبس به لباس روحانیت بودن اینگونه عکس‌العمل نشان دادن بسیار دور از انتظار است. به آنچه آقای ذوالنوری در توئیتر نوشته‌اند، حداقل سه ایراد اساسی وارد است.
اول آنکه در عین حال که انتقاد حق ایشان است و می‌توانند با دلیل و منطق سخن رئیس‌جمهور روحانی را مردود اعلام کنند، این درست نیست که حکم عزل و مجازات صادر کنند. عزل رئیس‌جمهور و محاکمه او راهکار قانونی دارد که باید طی شود و مجلس میتواند این کار را انجام دهد. اگر نمایندگان مجلس درحال حاضر از این کار ناتوانند، به دنبال حل این مشکل باشند نه اینکه عجز خود از انجام این کار قانونی را با فریاد کشیدن بر سر رئیس‌جمهور نشان بدهند، آنهم رئیس کمیسیون امنیت ملی که لابد می‌داند این نوع برخورد‌ها با امنیت ملی در تضاد است.
دوم آنکه رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس، از طرف «اکثریت قاطع ملت» ایران، نظر داده که به چیزی کمتر از عزل و مجازات رئیس‌جمهور راضی نمی‌شوند. ایشان مدرک این نظرسنجی خود را ارائه نکرده‌اند و چه خوبست برای روشن شدن صحت ادعای خود، ترتیبی بدهند تا رسماً به آراء عمومی مراجعه شود و مردم آزادانه نظر بدهند که صلح می‌خواهند یا جنگ.
سوم آنکه ایشان، خود را در جایگاه قاضی قرار داده و حکم اعدام رئیس‌جمهور را صادر نموده‌اند و مهم‌تر اینکه برای رهبری تعیین تکلیف کرده‌اند و خطاب به آقای روحانی نوشته‌اند «رهبر انقلاب باید دستور دهند هزار بار شما را اعدام کنند تا دل مردم عزیز راضی شود.»
تاکنون برای مجلس شورای اسلامی براساس آنچه قانون اساسی مقرر کرده، دو وظیفه قانون‌گزاری و نظارت می‌شناختیم (رای اعتماد به وزرا و استیضاح هم بخشی از نظارت است) و حالا با این نوشته آقای رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس معلوم شد نمایندگان مجلس وظیفه سومی هم دارند که صدور حکم اعدام است! بدین‌ترتیب، لابد باید قانون اساسی اصلاح شود و این وظیفه سوم هم به آن اضافه گردد. اگر به اصلاح قانون اساسی برای تامین محتوای توئیت رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس رضایت داده نشود، لابد باید در صلاحیت این قبیل نمایندگان که در مجلس یازدهم کم نیستند، تجدیدنظر شود.
دیگه اینقدر مشکلات سرمون آوار شده که حتی اگر خبرهای خوش واقعی هم باشه خوشحالمون نمی کنه 
مشکلات مون از اونجایی شروع شد که فله ای رای دادیم. 
