در «میرزا اولنگ» چه گذشت؟

به گزارش فارس از افغانستان، 14 اسد طالبان با حمله به منطقه میرزا اولنگ شهرستان صیاد ولایت سرپل بیش از 50 غیر نظامی را از خانه‌ها بیرون برده و به صورت گروهی تیرباران کردند.

گفته می‌شد در این درگیری‌ها شبه‌نظامیان طالبان و افراد داعش منطقه استراتژیک «میرزا اولنگ» ولایت سرپل را پس از 48 ساعت درگیری با نیروهای دولتی تحت کنترل خود درآوردند.

پس از آنکه شبه‌نظامیان بر منطقه میرزا اولنگ مسلط شدند بیش از 50 غیرنظامی را به صورت گروهی تیرباران کردند که به نحوی خطرناک‌ترین و اسفبارترین کشتار عمومی طی 16 سال اخیر در افغانستان است.

شبه‌نظامیان در منطقه تازه تسخیر شده خود با خیال راحت هر نوع فعالیتی که خواستند را انجام دادند به این دلیل دست کم 150 خانواده را در این منطقه به اسارت خود درآورده‌اند.

بر اساس اظهارات شاهدان عینی در حدود 52 نفر از غیر نظامیان از جمله زنان و کودکان به صورت انفرادی و دسته جمعی بدون هیچگونه تفکیک به صورت هدفمند قتل عام شده، صدها خانواده، خانه، دارایی و اموال  خود از دست داده و آواره شده اند.

آوارگان جنگی از ابتدایی‌ترین امکانات زندگی از جمله دسترسی به آب آشامیدنی، غذا و سرپناه محروم هستند و نیاز به کمک‌های فوری دولت و سازمان های بشردوستانه ملی و بین المللی دارند.

بر اساس گزارش‌های رسانه‌های محلی جرم این خانواده‌ها فرار از منطقه تحت حاکمیت داعش و طالبان بوده و به این ترتیب این گروه‌ها تلاش کرده‌اند تا حاکمیت خود را به صورت اجباری مستحکم کرده و زهر چشمی از مردم بگیرد.

هشدار مقامات مسئول محلی و بی‌توجهی دولت

فاجعه میرزا اولنگ در حالی اتفاق افتاد که نمایندگان این ولایت بارها مقامات دولتی و امنیتی را نسبت به وخامت اوضاع این ولایت هشدار داده بودند.

چندی پیش «سیدحسن شریفی بلخابی» نماینده این ولایت در پارلمان در گفت‌وگویی با فارس اعلام کرده بود که به دلیل کم‌توجهی به تماس‌های تلفنی از سوی نمایندگان و مسئولان سرپل، هیئتی متشکل از اعضای شورای ولایتی، مجالس سنا و پارلمان به کابل آمده‌اند.

در نشست‌هایی که این نمایندگان با رئیس جمهور و مسئولان ارتش و پلیس داشتند آنها نسبت به وخامت اوضاع هشدار داده و خواستار اعزام نیروی بیشتر و تجهیز نیروهای مستقر در سرپل شده بودند.

پس از چند روزی این هیئت با وعده و نویدهایی از کابل دوباره به سرپل برگشتند، اما دیری نگذشت که موج ناامنی‌ها به این ولایت سرازیر شد و صدها خانواده را به دیار مهاجرت و بیچارگی کشاند.

با این حال، پس از فاجعه میرزا اولنگ، «ذبیح الله امانی» سخنگوی والی سرپل هشدار داده که تجهیزات موجود در سرپل برای شکست تروریستها کافی نبوده و آنها خواستار کمک از دولت مرکزی شده‌اند اما با وجود گزارش وخامت اوضاع توجهی تاکنون به درخواست آنها و وضعیت امنیتی سرپل از سوی مسئولان کابل نشده است.

این واکنش تند سخنگوی والی سرپل با وجود که برای دو سه باری تکرار شده اما کمتر کسی هم به آن توجه نکرده و این در حالی است که ذبیح‌الله امانی این اظهارات را ظاهراً بر اساس مسئولیت‌های خود اظهار داشته است.

به هر روی، واکنش امانی گویای شکنندگی اوضاع ولایت سرپل است، ولایتی که علاوه بر دولت، طالبان و داعش در بخش‌هایی از آن پایه‌های زمامداری خود را مستحکم کرده‌اند.

با این حال، این اظهارات در نوع خود مقدمه‌ای از افشاگری‌هایی از مسائل جاری در سرپل است که عواقب به مراتب خطرناک‌تری را به دنبال دارد، بویژه زمانی که پای 2 گروه متخاصم به صورت رفاقت‌گونه در میان آید.

ناتو: وضعیت در سرپل نگران‌کننده است

کورنلیوس زیمرمن، نماینده غیرنظامی ناتو در افغانستان وضعیت در ولایت سرپل را نگران‌کننده خواند و گفت که خشونت و ویرانی مانع پیشرفت افغانستان می‌شود.

وی افزود که من خیلی نگران گزارش‌ها مبنی بر کشتار ده‌ها مرد، زن و کودکان و گروگان گرفتن خانواده‌ها در سرپل هستم و تاکید کرد که  ناتو با قوت در کنار مردم و دولت افغانستان برای تأمین صلح و ثبات ایستاده است.

ارگ: تحقیقات در مورد کشتار مردم سرپل بزودی آغاز می‌شود

2 روز بعد ریاست جمهوری افغانستان ضمن محکومیت کشتار مردم منطقه «میرزا اولنگ» اعلام کرد عاملان این جنایت در هیچ نقطه افغانستان در امان نخواهند ماند.

در اطلاعیه‌ای که توسط ارگ منتشر شد آمده است: تروریست‌های جانی  با کشتار بی‌رحمانه افراد غیرنظامی، زنان و کودکان در شهرستان صیاد ولایت سرپل مردم بی گناه را به خاک و خون کشانیده و به جنایات خود افزودند، که این عمل وحشیانه، نقض صریح حقوق بشری و جنایت جنگی پنداشته می‌شود.

در اطلاعیه ارگ به مردم اطمینان داده شده که رویداد شهرستان صیاد سرپل بررسی شده و عاملان این جنایت در هیچ نقطه افغانستان امان نمانده و به دست قانون سپرده خواهند شد.

اطلاعیه افزود: تروریست‌های جنایتکار در نبرد رو در رو با نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان، شکست‎های سختی را متقبل و اکنون با تغییر شیوه جنگی می‌کوشند تا افراد غیرنظامی ، زنان، کودکان و اماکن مقدس را هدف قرار دهند.

طالبان: با داعش همکاری نداریم

در حالی که مقام‌های محلی افغانستان مدعی هستند که در حمله‌ای در ولایت سرپل، که شبه‌نظامیان طالبان و یک فرمانده بیعت‌کرده با «داعش»، در همکاری با هم انجام داده‌اند، طالبان این ادعا را رد کرد.

سخنگوی طالبان مدعی شده غیرنظامیان در این حمله کشته نشده و هیچ همکاری بین آنها و داعش صورت نگرفته‌ است.

طالبان اما مدعی شده که «هیچ همکاری» بین آنها و داعش صورت نگرفته‌ است.

اشرف غنی: انتقام قتل عام مردم «میرزااولنگ» را می‌گیریم

محمداشرف غنی» رئیس جمهور افغانستان در مراسمی با حضور مقام‌های ارشد امنیتی گفت: انتقام فاجعه قتل عام میرزا اولنگ، در ولایت شمالی سرپل را خواهد گرفت.

رییس جمهور دولت وحدت ملی افغانستان تصریح کرد: دشمنان دین و وطن در میرزا اولنگ نشان دادند که هیچ مرزی را نمی‌شناسند.

وی ضمن ابراز همدردی با خانواده‌های قربانیان، تاکید کرد: وعده می‌دهم که فرزندان دلیر ما در نیروهای دفاعی و امنیتی انتقام  قربانیان  را خواهند گرفت.

رئیس جمهوری افغانستان جنایت میرزااولنگ را نمونه تازه‌ای تغییر نوعیت جنگ دانست و گفت: علت آن شکستی است که دشمنان در جنگ رویارویی با نیروهای امنیتی متحمل شده‌اند.

 غنی حملات طالبان، بدون ذکر نام این گروه در انفجار دوم اسد در کابل، حمله تهاجمی به مرکز شهرستان تیوره در ولایت مرکزی غور و حمله انتحاری به مسجد جوادیه هرات را نمونه‌های دیگر چنین کشتارها دانست.

ردپای دلارهای عربی و رقابت‌های منطقه‌ای در کشتار شیعیان

«سید اسحاق شجاعی» مدیرمسئول روزنامه عصر نو در یادداشتی به واکاوی کشتار شیعیان در افغانستان طی سال‌های اخیر و نقش طالبان در این جنایات پرداخته است.

در این یادداشت آمده است: در دو سال اخیر گروه طالبان، جمعیت شیعیان افغانستان را هدف تیر کینه و دشمنی خود قرار داده است. مناطقی که شیعیان در آن ساکن هستند بیش از اندازه مورد بغض و خشم طالبان بوده و کشتار بی‌حدی از سوی طالبان صورت گرفته و این گروه تلاش کرده است با قتل عام مردم و یا کوچ دادن آنان به مناطق دیگر یا بیرون از مرزها، این مناطق را در کنترل خود بگیرد.

عملیات انتحاری در دو سال گذشته خصوصا در کابل و هرات برضد شیعیان و مراکز مذهبی آنان به شدت ادامه یافته و تلفات و خسارات فراوانی به این مردم وارد شده است.

از عملیات انتحاری کارته سخی عاشورای سال 1390، قتل عام تظاهرات جنبش روشنایی، کشتار مردم در مسجد باقر العلوم، مسجد الزهرای کابل تا ترور عالمان دینی شیعه در هرات و آخرین مورد آن عملیات انتحاری در مسجد و حسینیه جوادیه بکرآباد هرات در هفته گذشته؛ سلسله اقدامات خصمانه برضد شیعیان افغانستان است.

هرچند طالبان، نسبت برخی از جنایات فوق را از خود رد کرده و با صراحت گفته‌ است کار آنان نیست؛ مسوولیت بسیاری از این جنایات را داعش رسما با نشر بیانیه به عهده گرفته است؛ اما تعدادی از ناظران و آگاهان سیاسی بر این باوراند که این جنایات کار طالبان به خصوص شبکه حقانی این گروه می‌باشد.

آنان می‌گویند شبکه حقانی که در واقع جناح افراطی و تندرو طالبان است از گروه داعش در جنایت و بی‌رحمی و قساوت چیزی کم ندارد. عملیات برضد پیروان مذهب تشیع کار همین گروه است؛ اما برای رد گم کردن و بیش از اندازه روسیاه نشدن، آن را به نام داعش رسانه‌ای می‌کند.

این صاحب‌نظران بر این باورند که آن‌چه به نام داعش در افغانستان دست به جنایت می‌زند شعبه یا گروه دیگری از طالبان است که توسط پاکستان تجهیز و تمویل و تشکیل شده است و بیشتر ناراضیان طالبان و افراد افراطی و بیرون از کنترل این گروه را در بر می‌گیرد.

اگر ارزیابی این صاحب‌نظران صحت داشته باشد و این جنایات کار گروه طالبان باشد، چند عامل مهم در دشمنی طالبان با مردم شیعه افغانستان را می‌توان برشمرد:

با این‌که طالبان خود را حنفی می‌دانند و اکثریت اهل سنت افغانستان پیرو مذهب امام ابوحنیفه هستند؛ اما مذهب عقل‌گرا و معتدل و معقول امام اعظم کجا و ایدئولوژی افراطی طالبان کجا؟! امام اعظم نزدیک‌ترین رابطه دوستانه را با خاندان پیامبر و پیروان آنان داشت و در راه محبت و حمایت از خاندان پیامبر زجر و شکنجه دید. امام اعظم مذهب تساهل و تسامح و پذیرش دیگران را به ارمغان آورد و دین را با عقلانیت در هم آمیخت.

طالبان گروهی که سال‌هاست برای رسیدن به قدرت در افغانستان به جنایت و کشتار بی‌رحمانه مردم بی‌گناه از شیعه و سنی دست می‌زند؛ کشور را تخریب می‌کند و ترور و انتحار را سر لوحه فعالیت‌های خود قرار داده است. این نوع کارنامه هیچ نسبتی نمی‌تواند با مذهب امام ابوحنیفه داشته باشد.

سران طالبان در پاکستان و در مدارسی آموزش‌های مذهبی و سیاسی دیده اند که زیر نظر و با امکانات عربستان و برخی دیگر از کشورهای عربی اداره و تمویل می‌شود. در این مدارس آموزه‌های تندروانة وهابیت به خورد جوانان داده می‌شود. براساس آموزه‌های وهابیت تکفیری، شیعیان و پیروان اهل بیت پیامبر مسلمان نیستند و یا باید مسلمان شوند و یا از دم تیغ کینه بگذرند و کشته شوند.

در این تردیدی نیست که طالبان با حمایت همه‌جانبه استخبارات پاکستان دست به کشتار مردم افغانستان و ویرانی کشور ما می‌زند. سیاست کشتار شیعیان و تضعیف جایگاه آنان در افغانستان با توجه به رقابت‌های منطقه‌ای و جهانی می‌تواند از سیاست‌های استخبارات پاکستان و دیگر کشورهای شریک آن باشد.

طالبان از همان آغاز ظهور خود پس از پاکستان، با کشورهای عربی، خصوصا عربستان، امارات و قطر رابطه نزدیکی داشتند و دارند. از آنان پول و سلاح و امکانات می‌گیرند و در عوض گوش به فرمان آنان دارند؛ فراموش نمی‌کنیم که حکومت سیاه این گروه را تنها سه کشور پاکستان، عربستان و امارات متحده عربی به رسمیت شناخته بود. این رابطه هم‌چنان ادامه دارد که دفتر سیاسی طالبان در قطر و رفت و آمدهای بسیار سران طالب به عربستان گواه آن می‌باشد.

کشتار بی‌رحمانه شیعیان افغانستان می‌تواند با دستور این کشورها باشد؛ خصوصا در این زمان که رقابت میان عربستان و جمهوری اسلامی ایران به اوج خود رسیده است. ایران، محور جبهه مقاومت بر ضد اسرائیل و امریکا را در منطقه تشکیل داده است که شامل لبنان، عراق، سوریه، یمن و برخی کشورهای دیگر می‌شود.

عربستان و متحدانش در کنار سیاست‌های امریکا و اسرائیل قرار گرفته با این جبهه در نبرد است. عربستان فکر می‌کند شیعیان افغانستان در جبهه مقاومت و متحد ایران است. به همین علت دستور کشتار آنان را به طالبان (یا داعش) داده است.

طالبان، چه در زمان حکومت سیاه خود و یا پس از آن به این نتیجه رسیده‌است که شیعیان مانع بزرگ تسلط آنان بر کشور است. بیش‌ترین مقاومت در برابر این گروه را شیعیان سازمان داده‌اند و در مناطق شیعه‌نشین سراسر کشور هیچ زمینه‌ای برای نفوذ طالبان وجود نداشته است. در 15 سال گذشته، ولایت‌های شیعه‌نشین امن‌ترین مناطق کشور بوده و در آن ولایات به علم و سازندگی بیش از جاهای دیگر اهمیت داده شده است.

این در حالی است که به گفته دوست و دشمن، شیعیان افغانستان در وحدت و همدلی با اهل سنت محکم و استوار بوده و در بازسازی کشور و برنامة ملت‌سازی و دولت‌سازی بیش از دیگران سهم و نقش داشته است. صاحب‌نظران، شیعیان را مردم آرام، صلح‌جو، پرتلاش و با دانش و منطق توصیف کرده‌اند.

بنابراین جنایت‌های مرگبار دو سال اخیر بر ضد شیعیان در کابل و هرات چه از جانب گروه طالبان باشد یا از طرف داعش با انگیزه‌های تندروانه و فرقه‌گرایانه و تکفیری و تحت تأثیر دلارهای عربی و رقابت‌های منطقه‌ای انجام می‌گیرد. شیعیان مظلوم افغانستان قربانی تروریستان وابسته به خارج می‌شوند.

ختم کلام آنکه به نظر می‌رسد این جنایت نیز پرده تازه‌ای از سناریوی دشمنان ملت افغانستان به طور خاص و مسلمانان به طور عام برای کشاندن جنگ به حوزه‌های قومی و دینی با هدف تکه‌تکه کردن جغرافیای جهان اسلام باشد.