سوره یس با صدای عبدالباسط عبدالصمد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

یس ﴿١﴾ وَالْقُرْآنِ الْحَکِیمِ ﴿٢﴾ إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿٣﴾ عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٤﴾ تَنْزِیلَ الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ ﴿٥﴾ لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أُنْذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ ﴿٦﴾ لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَى أَکْثَرِهِمْ فَهُمْ لا یُؤْمِنُونَ ﴿٧﴾ إِنَّا جَعَلْنَا فِی أَعْنَاقِهِمْ أَغْلالا فَهِیَ إِلَى الأذْقَانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ ﴿٨﴾ وَجَعَلْنَا مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْنَاهُمْ فَهُمْ لا یُبْصِرُونَ ﴿٩﴾ وَسَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لا یُؤْمِنُونَ ﴿١٠﴾ إِنَّمَا تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ وَخَشِیَ الرَّحْمَنَ بِالْغَیْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ کَرِیمٍ ﴿١١﴾ إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی الْمَوْتَى وَنَکْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ وَکُلَّ شَیْءٍ أحْصَیْنَاهُ فِی إِمَامٍ مُبِینٍ ﴿١٢﴾ وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلا أَصْحَابَ الْقَرْیَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿١٣﴾ إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَیْهِمُ اثْنَیْنِ فَکَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَیْکُمْ مُرْسَلُونَ ﴿١٤﴾ قَالُوا مَا أَنْتُمْ إِلا بَشَرٌ مِثْلُنَا وَمَا أَنْزَلَ الرَّحْمَنُ مِنْ شَیْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلا تَکْذِبُونَ ﴿١٥﴾ قَالُوا رَبُّنَا یَعْلَمُ إِنَّا إِلَیْکُمْ لَمُرْسَلُونَ ﴿١٦﴾ وَمَا عَلَیْنَا إِلا الْبَلاغُ الْمُبِینُ ﴿١٧﴾ قَالُوا إِنَّا تَطَیَّرْنَا بِکُمْ لَئِنْ لَمْ تَنْتَهُوا لَنَرْجُمَنَّکُمْ وَلَیَمَسَّنَّکُمْ مِنَّا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١٨﴾ قَالُوا طَائِرُکُمْ مَعَکُمْ أَئِنْ ذُکِّرْتُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ ﴿١٩﴾ وَجَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِینَةِ رَجُلٌ یَسْعَى قَالَ یَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِینَ ﴿٢٠﴾ اتَّبِعُوا مَنْ لا یَسْأَلُکُمْ أَجْرًا وَهُمْ مُهْتَدُونَ ﴿٢١﴾ وَمَا لِیَ لا أَعْبُدُ الَّذِی فَطَرَنِی وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢٢﴾ أَأَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ آلِهَةً إِنْ یُرِدْنِ الرَّحْمَنُ بِضُرٍّ لا تُغْنِ عَنِّی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا وَلا یُنْقِذُونِ ﴿٢٣﴾ إِنِّی إِذًا لَفِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٢٤﴾ إِنِّی آمَنْتُ بِرَبِّکُمْ فَاسْمَعُونِ ﴿٢٥﴾ قِیلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قَالَ یَا لَیْتَ قَوْمِی یَعْلَمُونَ ﴿٢٦﴾ بِمَا غَفَرَ لِی رَبِّی وَجَعَلَنِی مِنَ الْمُکْرَمِینَ ﴿٢٧﴾

الجزء ٢٣

وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا کُنَّا مُنْزِلِینَ ﴿٢٨﴾ إِنْ کَانَتْ إِلا صَیْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾ یَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا یَأْتِیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ یَرَوْا کَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَیْهِمْ لا یَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِنْ کُلٌّ لَمَّا جَمِیعٌ لَدَیْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾ وَآیَةٌ لَهُمُ الأرْضُ الْمَیْتَةُ أَحْیَیْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ یَأْکُلُونَ ﴿٣٣﴾ وَجَعَلْنَا فِیهَا جَنَّاتٍ مِنْ نَخِیلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِیهَا مِنَ الْعُیُونِ ﴿٣٤﴾ لِیَأْکُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَیْدِیهِمْ أَفَلا یَشْکُرُونَ ﴿٣٥﴾ سُبْحَانَ الَّذِی خَلَقَ الأزْوَاجَ کُلَّهَا مِمَّا تُنْبِتُ الأرْضُ وَمِنْ أَنْفُسِهِمْ وَمِمَّا لا یَعْلَمُونَ ﴿٣٦﴾ وَآیَةٌ لَهُمُ اللَّیْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُمْ مُظْلِمُونَ ﴿٣٧﴾ وَالشَّمْسُ تَجْرِی لِمُسْتَقَرٍّ لَهَا ذَلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ ﴿٣٨﴾ وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّى عَادَ کَالْعُرْجُونِ الْقَدِیمِ ﴿٣٩﴾ لا الشَّمْسُ یَنْبَغِی لَهَا أَنْ تُدْرِکَ الْقَمَرَ وَلا اللَّیْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَکُلٌّ فِی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ ﴿٤٠﴾ وَآیَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّیَّتَهُمْ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿٤١﴾ وَخَلَقْنَا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ مَا یَرْکَبُونَ ﴿٤٢﴾ وَإِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلا صَرِیخَ لَهُمْ وَلا هُمْ یُنْقَذُونَ ﴿٤٣﴾ إِلا رَحْمَةً مِنَّا وَمَتَاعًا إِلَى حِینٍ ﴿٤٤﴾ وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَیْنَ أَیْدِیکُمْ وَمَا خَلْفَکُمْ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ﴿٤٥﴾ وَمَا تَأْتِیهِمْ مِنْ آیَةٍ مِنْ آیَاتِ رَبِّهِمْ إِلا کَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِینَ ﴿٤٦﴾ وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ یَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلا فِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٤٧﴾ وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٤٨﴾ مَا یَنْظُرُونَ إِلا صَیْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ یَخِصِّمُونَ ﴿٤٩﴾ فَلا یَسْتَطِیعُونَ تَوْصِیَةً وَلا إِلَى أَهْلِهِمْ یَرْجِعُونَ ﴿٥٠﴾ وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَإِذَا هُمْ مِنَ الأجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ یَنْسِلُونَ ﴿٥١﴾ قَالُوا یَا وَیْلَنَا مَنْ بَعَثَنَا مِنْ مَرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ ﴿٥٢﴾ إِنْ کَانَتْ إِلا صَیْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِیعٌ لَدَیْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٥٣﴾ فَالْیَوْمَ لا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئًا وَلا تُجْزَوْنَ إِلا مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٥٤﴾ إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْیَوْمَ فِی شُغُلٍ فَاکِهُونَ ﴿٥٥﴾ هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِی ظِلالٍ عَلَى الأرَائِکِ مُتَّکِئُونَ ﴿٥٦﴾ لَهُمْ فِیهَا فَاکِهَةٌ وَلَهُمْ مَا یَدَّعُونَ ﴿٥٧﴾ سَلامٌ قَوْلا مِنْ رَبٍّ رَحِیمٍ ﴿٥٨﴾ وَامْتَازُوا الْیَوْمَ أَیُّهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿٥٩﴾ أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ ﴿٦٠﴾ وَأَنِ اعْبُدُونِی هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ ﴿٦١﴾ وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنْکُمْ جِبِلا کَثِیرًا أَفَلَمْ تَکُونُوا تَعْقِلُونَ ﴿٦٢﴾ هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ ﴿٦٣﴾ اصْلَوْهَا الْیَوْمَ بِمَا کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ ﴿٦٤﴾ الْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَتُکَلِّمُنَا أَیْدِیهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿٦٥﴾ وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَى أَعْیُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّى یُبْصِرُونَ ﴿٦٦﴾ وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَى مَکَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِیًّا وَلا یَرْجِعُونَ ﴿٦٧﴾ وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَکِّسْهُ فِی الْخَلْقِ أَفَلا یَعْقِلُونَ ﴿٦٨﴾ وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا یَنْبَغِی لَهُ إِنْ هُوَ إِلا ذِکْرٌ وَقُرْآنٌ مُبِینٌ ﴿٦٩﴾ لِیُنْذِرَ مَنْ کَانَ حَیًّا وَیَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿٧٠﴾ أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَیْدِینَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِکُونَ ﴿٧١﴾ وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَکُوبُهُمْ وَمِنْهَا یَأْکُلُونَ ﴿٧٢﴾ وَلَهُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ أَفَلا یَشْکُرُونَ ﴿٧٣﴾ وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ یُنْصَرُونَ ﴿٧٤﴾ لا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ ﴿٧٥﴾ فَلا یَحْزُنْکَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿٧٦﴾ أَوَلَمْ یَرَ الإنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُبِینٌ ﴿٧٧﴾ وَضَرَبَ لَنَا مَثَلا وَنَسِیَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ یُحْیِی الْعِظَامَ وَهِیَ رَمِیمٌ ﴿٧٨﴾ قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِکُلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ ﴿٧٩﴾ الَّذِی جَعَلَ لَکُمْ مِنَ الشَّجَرِ الأخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ ﴿٨٠﴾ أَوَلَیْسَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ بَلَى وَهُوَ الْخَلاقُ الْعَلِیمُ ﴿٨١﴾ إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ ﴿٨٢﴾ فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٨٣﴾

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

یس. (۱)

سوگند به قرآن حكیم. (۲)

كه تو قطعا از رسولان (خداوند) هستى، (۳)

بر راهى راست (قرار دارى); (۴)

این قرآنى است كه از سوى خداوند عزیز و رحیم نازل شده است (۵)

تا قومى را بیم دهى كه پدرانشان انذار نشدند، از این رو آنان غافلند! (۶)

فرمان (الهى) درباره بیشتر آنها تحقق یافته، به همین جهت ایمان نمى‏آورند! (۷)

ما در گردنهاى آنان غلهایى قرار دادیم كه تا چانه‏ها ادامه دارد و سرهاى آنان را به بالا نگاه داشته است! (۸)

و در پیش روى آنان سدى قرار دادیم، و در پشت سرشان سدى; و چشمانشان را پوشانده‏ایم، لذا نمى‏بینند! (۹)

براى آنان یكسان است: چه انذارشان كنى یا نكنى، ایمان نمى‏آورند! (۱۰)

تو فقط كسى را انذار مى‏كنى كه از این یادآورى (الهى) پیروى كند و از خداوند رحمان در نهان بترسد; چنین كسى را به آمرزش و پاداشى پرارزش بشارت ده! (۱۱)

به یقین ما مردگان را زنده مى‏كنیم و آنچه را از پیش فرستاده‏اند و تمام آثار آنها را مى نویسیم; و همه چیز را در كتاب آشكار كننده‏اى برشمرده‏ایم! (۱۲)

و براى آنها، اصحاب قریه (انطاكیه) را مثال بزن هنگامى كه فرستادگان خدا به سوى آنان آمدند; (۱۳)

هنگامى كه دو نفر از رسولان را بسوى آنها فرستادیم، اما آنان رسولان (ما) را تكذیب كردند; پس براى تقویت آن دو، شخص سومى فرستادیم، آنها همگى گفتند: «ما فرستادگان (خدا) به سوى شما هستیم!» (۱۴)

اما آنان (در جواب) گفتند: «شما جز بشرى همانند ما نیستید، و خداوند رحمان چیزى نازل نكرده، شما فقط دروغ مى‏گویید!» (۱۵)

(رسولان ما) گفتند: «پروردگار ما آگاه است كه ما قطعا فرستادگان (او) به سوى شما هستیم، (۱۶)

و بر عهده ما چیزى جز ابلاغ آشكار نیست!» (۱۷)

آنان گفتند: «ما شما را به فال بد گرفته‏ایم (و وجود شما را شوم مى‏دانیم)، و اگر (از این سخنان) دست برندارید شما را سنگسار خواهیم كرد و شكنجه دردناكى از ما به شما خواهد رسید! (۱۸)

(رسولان) گفتند: «شومى شما از خودتان است اگر درست بیندیشید، بلكه شما گروهى اسرافكارید!» (۱۹)

و مردى (با ایمان) از دورترین نقطه شهر با شتاب فرا رسید، گفت: «اى قوم من! از فرستادگان (خدا) پیروى كنید! (۲۰)

از كسانى پیروى كنید كه از شما مزدى نمى‏خواهند و خود هدایت یافته‏اند! (۲۱)

من چرا كسى را پرستش نكنم كه مرا آفریده، و همگى به سوى او بازگشت داده مى‏شوید؟! (۲۲)

آیا غیر از او معبودانى را انتخاب كنم كه اگر خداوند رحمان بخواهد زیانى به من برساند، شفاعت آنها كمترین فایده‏اى براى من ندارد و مرا (از مجازات او) نجات نخواهند داد! (۲۳)

اگر چنین كنم، من در گمراهى آشكارى خواهم بود! (۲۴)

(به همین دلیل) من به پروردگارتان ایمان آوردم; پس به سخنان من گوش فرا دهید!» (۲۵)

(سرانجام او را شهید كردند و) به او گفته شد: «وارد بهشت شو!» گفت: «اى كاش قوم من مى‏دانستند... (۲۶)

كه پروردگارم مرا آمرزیده و از گرامى‏داشتگان قرار داده است!» (۲۷)

و ما بعد از او بر قومش هیچ لشكرى از آسمان نفرستادیم، و هرگز سنت ما بر این نبود; (۲۸)

(بلكه) فقط یك صیحه آسمانى بود، ناگهان همگى خاموش شدند! (۲۹)

افسوس بر این بندگان كه هیچ پیامبرى براى هدایت آنان نیامد مگر اینكه او را استهزا مى‏كردند! (۳۰)

آیا ندیدند چقدر از اقوام پیش از آنان را (بخاطر گناهانشان) هلاك كردیم، آنها هرگز به سوى ایشان بازنمى‏گردند (و زنده نمى‏شوند)! (۳۱)

و همه آنان (روز قیامت) نزد ما احضار مى‏شوند! (۳۲)

زمین مرده براى آنها آیتى است، ما آن را زنده كردیم و دانه‏هاى (غذایى) از آن خارج ساختیم كه از آن مى‏خورند; (۳۳)

و در آن باغهایى از نخلها و انگورها قرار دادیم و چشمه‏هایى از آن جارى ساختیم، (۳۴)

تا از میوه آن بخورند در حالى كه دست آنان هیچ دخالتى در ساختن آن نداشته است! آیا شكر خدا را بجا نمى‏آورند؟! (۳۵)

منزه است كسى كه تمام زوجها را آفرید، از آنچه زمین مى‏رویاند، و از خودشان، و از آنچه نمى‏دانند! (۳۶)

شب (نیز) براى آنها نشانه‏اى است (از عظمت خدا); ما روز را از آن برمى‏گیریم، ناگهان تاریكى آنان را فرا مى‏گیرد! (۳۷)

و خورشید (نیز براى آنها آیتى است) كه پیوسته بسوى قرارگاهش در حركت است; این تقدیر خداوند قادر و داناست. (۳۸)

و براى ماه منزلگاه‏هایى قرار دادیم، (و هنگامى كه این منازل را طى كرد) سرانجام بصورت س‏خ‏للّهشاخه كهنه قوسى شكل و زرد رنگ خرما» در مى‏آید. (۳۹)

نه خورشید را سزاست كه به ماه رسد، و نه شب بر روز پیشى مى‏گیرد; و هر كدام در مسیر خود شناورند. (۴۰)

نشانه‏اى (دیگر از عظمت پروردگار) براى آنان است كه ما فرزندانشان را در كشتیهایى پر (از وسایل و بارها) حمل كردیم. (۴۱)

و براى آنها مركبهاى دیگرى همانند آن آفریدیم. (۴۲)

و اگر بخواهیم آنها را غرق مى‏كنیم بطورى كه نه فریادرسى داشته باشند و نه نجات داده شوند! (۴۳)

مگر اینكه رحمت ما شامل حال آنان شود، و تا زمان معینى از این زندگى بهره گیرند! (۴۴)

و هرگاه به آنها گفته شود: «از آنچه پیش رو و پشت سر شماست ( از عذابهاى الهى) بترسید تا مشمول رحمت الهى شوید!» (اعتنا نمى‏كنند). (۴۵)

و هیچ آیه‏اى از آیات پروردگارشان براى آنها نمى‏آید مگر اینكه از آن روى‏گردان مى شوند. (۴۶)

و هنگامى كه به آنان گفته شود: «از آنچه خدا به شما روزى كرده انفاق كنید!»، كافران به مؤمنان مى‏گویند: «آیا ما كسى را اطعام كنیم كه اگر خدا مى‏خواست او را اطعام مى‏كرد؟! (پس خدا خواسته است او گرسنه باشد)، شما فقط در گمراهى آشكارید»! (۴۷)

آنها مى‏گویند: «اگر راست مى‏گویید، این وعده (قیامت) كى خواهد بود؟! (۴۸)

(اما)جز این انتظار نمى‏كشند كه یك صیحه عظیم (آسمانى) آنها را فراگیرد، در حالى كه مشغول جدال (در امور دنیا) هستند. (۴۹)

(چنان غافلگیر مى‏شوند كه حتى) نمى‏توانند وصیتى كنند یا به سوى خانواده خود بازگردند! (۵۰)

(بار دیگر) در «صور» دمیده مى‏شود، ناگهان آنها از قبرها، شتابان به سوى (دادگاه) پروردگارشان مى‏روند! (۵۱)

مى‏گویند: «اى واى بر ما! چه كسى ما را از خوابگاهمان برانگیخت؟! (آرى) این همان است كه خداوند رحمان وعده داده، و فرستادگان (او) راست گفتند!» (۵۲)

صیحه واحدى بیش نیست، (فریادى عظیم برمى‏خیزد) ناگهان همگى نزد ما احضار مى‏شوند! (۵۳)

(و به آنها گفته مى‏شود:) امروز به هیچ كس ذره‏اى ستم نمى‏شود، و جز آنچه را عمل مى‏كردید جزا داده نمى‏شوید! (۵۴)

بهشتیان، امروز به نعمتهاى خدا مشغول و مسرورند. (۵۵)

آنها و همسرانشان در سایه‏هاى (قصرها و درختان بهشتى) بر تختها تكیه زده‏اند. (۵۶)

براى آنها در بهشت میوه بسیار لذت‏بخشى است، و هر چه بخواهند در اختیار آنان خواهد بود! (۵۷)

بر آنها سلام (و درود الهى) است; این سخنى است از سوى پروردگارى مهربان! (۵۸)

(و به آنها مى‏گویند:) جدا شوید امروز اى گنهكاران! (۵۹)

آیا با شما عهد نكردم اى فرزندان آدم كه شیطان را نپرستید، كه او براى شما دشمن آشكارى است؟! (۶۰)

و اینكه مرا بپرستید كه راه مستقیم این است؟! (۶۱)

او گروه زیادى از شما را گمراه كرد، آیا اندیشه نكردید؟! (۶۲)

این همان دوزخى است كه به شما وعده داده مى‏شد! (۶۳)

امروز وارد آن شوید و به خاطر كفرى كه داشتید به آتش آن بسوزید! (۶۴)

امروز بر دهانشان مهر مى‏نهیم، و دستهایشان با ما سخن مى‏گویند و پاهایشان كارهایى را كه انجام مى‏دادند شهادت مى‏دهند! (۶۵)

و اگر بخواهیم چشمانشان را محو كنیم; سپس براى عبور از راه، مى‏خواهند بر یكدیگر پیشى بگیرند، اما چگونه مى‏توانند ببینند؟! (۶۶)

و اگر بخواهیم آنها را در جاى خود مسخ مى‏كنیم (و به مجسمه‏هایى بى‏روح مبدل مى‏سازیم) تا نتوانند راه خود را ادامه دهند یا به عقب برگردند! (۶۷)

هر كس را طول عمر دهیم، در آفرینش واژگونه‏اش مى‏كنیم (و به ناتوانى كودكى باز مى‏گردانیم) ; آیا اندیشه نمى‏كنند؟! (۶۸)

ما هرگز شعر به او ( پیامبر) نیاموختیم، و شایسته او نیست (شاعر باشد); این (كتاب آسمانى) فقط ذكر و قرآن مبین است! (۶۹)

تا افرادى را كه زنده‏اند بیم دهد (و بر كافران اتمام حجت شود) و فرمان عذاب بر آنان مسلم گردد! (۷۰)

آیا ندیدند كه‏از آنچه با قدرت خود به عمل آورده‏ایم چهارپایانى براى آنان آفریدیم كه آنان مالك آن هستند؟! (۷۱)

و آنها را رام ایشان ساختیم، هم مركب آنان از آن است و هم از آن تغذیه مى‏كنند; (۷۲)

و براى آنان بهره‏هاى دیگرى در آن (حیوانات) است و نوشیدنیهائى گوارا; آیا با این حال شكرگزارى نمى‏كنند؟! (۷۳)

آنان غیر از خدا معبودانى براى خویش برگزیدند به این امید كه یارى شوند! (۷۴)

ولى آنها قادر به یارى ایشان نیستند، و این (عبادت‏كنندگان در قیامت) لشكرى براى آنها خواهند بود كه در آتش دوزخ احضار مى‏شوند! (۷۵)

پس سخنانشان تو را غمگین نسازد، ما آنچه را پنهان مى‏دارند و آنچه را آشكار مى‏كنند مى‏دانیم! (۷۶)

آیا انسان نمى‏داند كه ما او را از نطفه‏اى بى‏ارزش آفریدیم؟! و او (چنان صاحب قدرت و شعور و نطق شد كه) به مخاصمه آشكار (با ما) برخاست! (۷۷)

و براى ما مثالى زد و آفرینش خود را فراموش كرد و گفت: «چه كسى این استخوانها را زنده مى‏كند در حالى كه پوسیده است؟!» (۷۸)

بگو: «همان كسى آن را زنده مى‏كند كه نخستین بار آن را آفرید; و او به هر مخلوقى داناست! (۷۹)

همان كسى كه براى شما از درخت سبز، آتش آفرید و شما بوسیله آن، آتش مى‏افروزید!» (۸۰)

آیا كسى كه آسمانها و زمین را آفرید، نمى‏تواند همانند آنان ( انسانهاى خاك شده) را بیافریند؟ ! آرى (مى‏تواند)، و او آفریدگار داناست! (۸۱)

فرمان او چنین است كه هرگاه چیزى را اراده كند، تنها به آن مى‏گوید: «موجود باش!»، آن نیز بى‏درنگ موجود مى‏شود! (۸۲)

پس منزه است خداوندى كه مالكیت و حاكمیت همه چیز در دست اوست; و شما را به سوى او بازمى‏گردانند! (۸۳)