سوره ذاریات با صدای عبدالباسط عبدالصمد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

وَالذَّارِیَاتِ ذَرْوًا ﴿١﴾ فَالْحَامِلاتِ وِقْرًا ﴿٢﴾ فَالْجَارِیَاتِ یُسْرًا ﴿٣﴾ فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا ﴿٤﴾ إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ ﴿٥﴾ وَإِنَّ الدِّینَ لَوَاقِعٌ ﴿٦﴾ وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُکِ ﴿٧﴾ إِنَّکُمْ لَفِی قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ ﴿٨﴾ یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ ﴿٩﴾ قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ ﴿١٠﴾ الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَةٍ سَاهُونَ ﴿١١﴾ یَسْأَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ الدِّینِ ﴿١٢﴾ یَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ یُفْتَنُونَ ﴿١٣﴾ ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿١٤﴾ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿١٥﴾ آخِذِینَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُحْسِنِینَ ﴿١٦﴾ کَانُوا قَلِیلا مِنَ اللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ ﴿١٧﴾ وَبِالأسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ﴿١٨﴾ وَفِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿١٩﴾ وَفِی الأرْضِ آیَاتٌ لِلْمُوقِنِینَ ﴿٢٠﴾ وَفِی أَنْفُسِکُمْ أَفَلا تُبْصِرُونَ ﴿٢١﴾ وَفِی السَّمَاءِ رِزْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُونَ ﴿٢٢﴾ فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالأرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ ﴿٢٣﴾ هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ ﴿٢٤﴾ إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلامًا قَالَ سَلامٌ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ ﴿٢٥﴾ فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ ﴿٢٦﴾ فَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلا تَأْکُلُونَ ﴿٢٧﴾ فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً قَالُوا لا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلامٍ عَلِیمٍ ﴿٢٨﴾ فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّةٍ فَصَکَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ ﴿٢٩﴾ قَالُوا کَذَلِکَ قَالَ رَبُّکِ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ ﴿٣٠﴾

الجزء ٢٧

قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿٣١﴾ قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُجْرِمِینَ ﴿٣٢﴾ لِنُرْسِلَ عَلَیْهِمْ حِجَارَةً مِنْ طِینٍ ﴿٣٣﴾ مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُسْرِفِینَ ﴿٣٤﴾ فَأَخْرَجْنَا مَنْ کَانَ فِیهَا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٣٥﴾ فَمَا وَجَدْنَا فِیهَا غَیْرَ بَیْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿٣٦﴾ وَتَرَکْنَا فِیهَا آیَةً لِلَّذِینَ یَخَافُونَ الْعَذَابَ الألِیمَ ﴿٣٧﴾ وَفِی مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿٣٨﴾ فَتَوَلَّى بِرُکْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿٣٩﴾ فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِی الْیَمِّ وَهُوَ مُلِیمٌ ﴿٤٠﴾ وَفِی عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمُ الرِّیحَ الْعَقِیمَ ﴿٤١﴾ مَا تَذَرُ مِنْ شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلا جَعَلَتْهُ کَالرَّمِیمِ ﴿٤٢﴾ وَفِی ثَمُودَ إِذْ قِیلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِینٍ ﴿٤٣﴾ فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ یَنْظُرُونَ ﴿٤٤﴾ فَمَا اسْتَطَاعُوا مِنْ قِیَامٍ وَمَا کَانُوا مُنْتَصِرِینَ ﴿٤٥﴾ وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ ﴿٤٦﴾ وَالسَّمَاءَ بَنَیْنَاهَا بِأَیْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ ﴿٤٧﴾ وَالأرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ ﴿٤٨﴾ وَمِنْ کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿٤٩﴾ فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿٥٠﴾ وَلا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿٥١﴾ کَذَلِکَ مَا أَتَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿٥٢﴾ أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿٥٣﴾ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ ﴿٥٤﴾ وَذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرَى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٥٥﴾ وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالإنْسَ إِلا لِیَعْبُدُونِ ﴿٥٦﴾ مَا أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَمَا أُرِیدُ أَنْ یُطْعِمُونِ ﴿٥٧﴾ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ ﴿٥٨﴾ فَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلا یَسْتَعْجِلُونِ ﴿٥٩﴾ فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ یَوْمِهِمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿٦٠﴾

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به بادهایى كه (ابرها را) به حركت درمى‏آورند، (۱)

سوگند به آن ابرها كه بار سنگینى (از باران را) با خود حمل مى‏كنند، (۲)

و سوگند به كشتیهایى كه به آسانى به حركت درمى‏آیند، (۳)

و سوگند به فرشتگانى كه كارها را تقسیم مى‏كنند، (۴)

(آرى سوگند به همه اینها) كه آنچه به شما وعده شده قطعا راست است; (۵)

و بى‏شك (رستاخیز) و جزاى اعمال واقع‏شدنى است! (۶)

قسم به آسمان كه داراى چین و شكنهاى زیباست، (۷)

كه شما (درباره قیامت) در گفتارى مختلف و گوناگونید! (۸)

(تنها) كسى از ایمان به آن منحرف مى‏شود كه از قبول حق سرباز مى‏زند! (۹)

كشته باد دروغگویان (و مرگ بر آنها)! (۱۰)

همانها كه در جهل و غفلت فرو رفته‏اند، (۱۱)

و پیوسته سوال مى‏كنند: «روز جزا چه موقع است؟!» (۱۲)

(آرى) همان روزى است كه آنها را بر آتش مى‏سوزانند! (۱۳)

(و گفته مى‏شود:) بچشید عذاب خود را، این همان چیزى است كه براى آن شتاب داشتید! (۱۴)

به یقین، پرهیزگاران در باغهاى بهشت و در میان چشمه‏ها قرار دارند، (۱۵)

و آنچه پروردگارشان به آنها بخشیده دریافت مى‏دارند، زیرا پیش از آن (در سراى دنیا) از نیكوكاران بودند! (۱۶)

آنها كمى از شب را مى‏خوابیدند، (۱۷)

و در سحرگاهان استغفار مى‏كردند، (۱۸)

و در اموال آنها حقى براى سائل و محروم بود! (۱۹)

و در زمین آیاتى براى جویندگان یقین است، (۲۰)

و در وجود خود شما (نیز آیاتى است); آیا نمى‏بینید؟! (۲۱)

و روزى شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده مى‏شود! (۲۲)

سوگند به پروردگار آسمان و زمین كه این مطلب حق است همان گونه كه شما سخن مى‏گویید! (۲۳)

آیا خبر مهمانهاى بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است؟ (۲۴)

در آن زمان كه بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما كه جمعیتى ناشناخته‏اید!» (۲۵)

سپس پنهانى به سوى خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریان شده‏اى را براى آنها) آورد، (۲۶)

و نزدیك آنها گذارد، (ولى با تعجب دید دست بسوى غذا نمى‏برند) گفت: «آیا شما غذا نمى‏خورید؟!» (۲۷)

و از آنها احساس وحشت كرد، گفتند: «نترس (ما رسولان و فرشتگان پروردگار توایم)!» و او را بشارت به تولد پسرى دانا دادند. (۲۸)

در این هنگام همسرش جلو آمد در حالى كه (از خوشحالى و تعجب) فریاد مى‏كشید به صورت خود زد و گفت: «(آیا پسرى خواهم آورد در حالى كه) پیرزنى نازا هستم؟!» (۲۹)

گفتند: «پروردگارت چنین گفته است، و او حكیم و داناست!» (۳۰)

(ابراهیم) گفت: «ماموریت شما چیست اى فرستادگان (خدا)؟» (۳۱)

گفتند: «ما به سوى قوم مجرمى فرستاده شده‏ایم... (۳۲)

تا بارانى از «سنگ - گل‏» بر آنها بفرستیم; (۳۳)

سنگهایى كه از ناحیه پروردگارت براى اسرافكاران نشان گذاشته شده است!» (۳۴)

ما مؤمنانى را كه در آن شهرها(ى قوم لوط) زندگى مى‏كردند (قبل از نزول عذاب) خارج كردیم، (۳۵)

ولى جز یك خانواده باایمان در تمام آنها نیافتیم! (۳۶)

و در آن (شهرهاى بلا دیده) نشانه‏اى روشن براى كسانى كه از عذاب دردناك مى‏ترسند به جاى گذاردیم. (۳۷)

و در (زندگى) موسى نیز (نشانه و درس عبرتى بود) هنگامى كه او را با دلیلى آشكار به سوى فرعون فرستادیم; (۳۸)

اما او با تمام وجودش از وى روى برتافت و گفت: «این مرد یا ساحر است یا دیوانه!» (۳۹)

از این رو ما او و لشكریانش را گرفتیم و به دریا افكندیم در حالى كه در خور سرزنش‏بود! (۴۰)

و (همچنین) در سرگذشت «عاد» (آیتى است) در آن هنگام كه تندبادى بى‏باران بر آنها فرستادیم، (۴۱)

كه بر هیچ چیز نمى‏گذشت مگر اینكه آن را همچون استخوانهاى پوسیده مى‏ساخت. (۴۲)

و نیز در سرگذشت قوم «ثمود» عبرتى است در آن هنگام كه به آنان گفته شد: «مدتى كوتاه بهره‏مند باشید (و سپس منتظر عذاب)!» (۴۳)

آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنان را فراگرفت در حالى كه (خیره خیره) نگاه مى‏كردند (بى‏آنكه قدرت دفاع داشته باشند)! (۴۴)

چنان بر زمین افتادند كه توان برخاستن نداشتند و نتوانستند از كسى یارى طلبند! (۴۵)

همچنین قوم نوح را پیش از آنها هلاك كردیم، چرا كه قوم فاسقى بودند! (۴۶)

و ما آسمان را با قدرت بنا كردیم، و همواره آن را وسعت مى‏بخشیم! (۴۷)

و زمین را گستردیم، و چه خوب گستراننده‏اى هستیم! (۴۸)

و از هر چیز دو جفت آفریدیم، شاید متذكر شوید! (۴۹)

پس به سوى خدا بگریزید، كه من از سوى او براى شما بیم‏دهنده‏اى آشكارم! (۵۰)

و با خدا معبود دیگرى قرار ندهید، كه من براى شما از سوى او بیم‏دهنده‏اى آشكارم! (۵۱)

این گونه است كه هیچ پیامبرى قبل از اینها بسوى قومى فرستاده نشد مگر اینكه گفتند: س‏خ‏للّهاو ساحر است یا دیوانه!» (۵۲)

آیا یكدیگر را به آن سفارش مى‏كردند (كه همه چنین تهمتى بزنند)؟! نه، بلكه آنها قومى طغیانگرند. (۵۳)

حال كه چنین است از آنها روى بگردان كه هرگز در خور ملامت نخواهى بود; (۵۴)

و پیوسته تذكر ده، زیرا تذكر مؤمنان را سود مى‏بخشد. (۵۵)

من جن و انس را نیافریدم جز براى اینكه عبادتم كنند (و از این راه تكامل یابند و به من نزدیك شوند)! (۵۶)

هرگز از آنها روزى نمى‏خواهم، و نمى‏خواهم مرا اطعام كنند! (۵۷)

خداوند روزى‏دهنده و صاحب قوت و قدرت است! (۵۸)

و براى كسانى كه ستم كردند، سهم بزرگى از عذاب است همانند سهم یارانشان (از اقوام ستمگر پیشین); بنابر این عجله نكنند! (۵۹)

پس واى بر كسانى كه كافر شدند از روزى كه به آنها وعده داده مى‏شود! (۶۰)