سوره الرحمن با صدای عبدالباسط عبدالصمد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

الرَّحْمَنُ ﴿١﴾ عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿٢﴾ خَلَقَ الإنْسَانَ ﴿٣﴾ عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿٤﴾ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿٥﴾ وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿٦﴾ وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿٧﴾ أَلا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿٨﴾ وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿٩﴾ وَالأرْضَ وَضَعَهَا لِلأنَامِ ﴿١٠﴾ فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الأکْمَامِ ﴿١١﴾ وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿١٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿١٣﴾ خَلَقَ الإنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿١٤﴾ وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿١٥﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿١٦﴾ رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿١٧﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿١٨﴾ مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿١٩﴾ بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لا یَبْغِیَانِ ﴿٢٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢١﴾ یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿٢٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢٣﴾ وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالأعْلامِ ﴿٢٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢٥﴾ کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿٢٦﴾ وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلالِ وَالإکْرَامِ ﴿٢٧﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢٨﴾ یَسْأَلُهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿٢٩﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٠﴾ سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَا الثَّقَلانِ ﴿٣١﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٢﴾ یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالإنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ فَانْفُذُوا لا تَنْفُذُونَ إِلا بِسُلْطَانٍ ﴿٣٣﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٤﴾ یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلا تَنْتَصِرَانِ ﴿٣٥﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٦﴾ فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ ﴿٣٧﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٨﴾ فَیَوْمَئِذٍ لا یُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلا جَانٌّ ﴿٣٩﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٠﴾ یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالأقْدَامِ ﴿٤١﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٢﴾ هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿٤٣﴾ یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ ﴿٤٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٥﴾ وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿٤٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٧﴾ ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿٤٨﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٩﴾ فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ ﴿٥٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥١﴾ فِیهِمَا مِنْ کُلِّ فَاکِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿٥٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٣﴾ مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ﴿٥٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٥﴾ فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلا جَانٌّ ﴿٥٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٧﴾ کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿٥٨﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٩﴾ هَلْ جَزَاءُ الإحْسَانِ إِلا الإحْسَانُ ﴿٦٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦١﴾ وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿٦٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٣﴾ مُدْهَامَّتَانِ ﴿٦٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٥﴾ فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿٦٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٧﴾ فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿٦٨﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٩﴾ فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿٧٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧١﴾ حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ ﴿٧٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧٣﴾ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلا جَانٌّ ﴿٧٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧٥﴾ مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ ﴿٧٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧٧﴾ تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلالِ وَالإکْرَامِ ﴿٧٨﴾

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

خداوند رحمان، (۱)

قرآن را تعلیم فرمود، (۲)

انسان را آفرید، (۳)

و به او «بیان‏» را آموخت. (۴)

خورشید و ماه با حساب منظمى مى‏ گردند، (۵)

و گیاه و درخت براى او سجده مى ‏كنند! (۶)

و آسمان را برافراشت، و میزان و قانون (در آن) گذاشت، (۷)

تا در میزان طغیان نكنید (و از مسیر عدالت منحرف نشوید)، (۸)

و وزن را بر اساس عدل برپا دارید و میزان را كم نگذارید! (۹)

زمین را براى خلایق آفرید، (۱۰)

كه در آن میوه‏ ها و نخلهاى پرشكوفه است، (۱۱)

و دانه‏هایى كه همراه با ساقه و برگى است كه بصورت كاه درمى‏آید، و گیاهان خوشبو! (۱۲)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را تكذیب مى‏كنید (شما اى گروه جن و انس)؟! (۱۳)

انسان را از گل خشكیده ‏اى همچون سفال آفرید، (۱۴)

و جن را از شعله‏ هاى مختلط و متحرك آتش خلق كرد! (۱۵)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۱۶)

او پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است! (۱۷)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۱۸)

دو دریاى مختلف (شور و شیرین، گرم و سرد) را در كنار هم قرار داد، در حالى كه با هم تماس دارند; (۱۹)

در میان آن دو برزخى است كه یكى بر دیگرى غلبه نمى‏كند (و به هم نمى‏ آمیزند)! (۲۰)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۲۱)

از آن دو، لؤلؤ و مرجان خارج مى‏شود. (۲۲)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۲۳)

و براى اوست كشتیهاى ساخته شده كه در دریا به حركت درمى‏ آیند و همچون كوهى هستند! (۲۴)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۲۵)

همه كسانى كه روى آن ( زمین) هستند فانى مى‏شوند، (۲۶)

و تنها ذات ذوالجلال و گرامى پروردگارت باقى مى‏ماند! (۲۷)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۲۸)

تمام كسانى كه در آسمانها و زمین هستند از او تقاضا مى‏كنند، و او هر روز در شان و كارى است! (۲۹)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۳۰)

بزودى به حساب شما مى‏پردازیم اى دو گروه انس و جن! (۳۱)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۳۲)

اى گروه جن و انس! اگر مى‏توانید از مرزهاى آسمانها و زمین بگذرید، پس بگذرید، ولى هرگز نمى‏توانید، مگر با نیرویى (فوق العاده)! (۳۳)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۳۴)

شعله‏ هایى از آتش بى‏دود، و دودهایى متراكم بر شما فرستاده مى‏شود; و نمى‏توانید از كسى یارى بطلبید! (۳۵)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۳۶)

در آن هنگام كه آسمان شكافته شود و همچون روغن مذاب گلگون گردد (حوادث هولناكى رخ مى‏دهد كه تاب تحمل آن را نخواهید داشت)! (۳۷)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۳۸)

در آن روز هیچ كس از انس و جن از گناهش سوال نمى‏شود (و همه چیز روشن است)! (۳۹)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۴۰)

مجرمان از چهره ‏هایشان شناخته مى‏شوند; و آنگاه آنها را از موهاى پیش سر، و پاهایشان مى‏گیرند (و به دوزخ مى‏افكنند)! (۴۱)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۴۲)

این همان دوزخى است كه مجرمان آن را انكار مى‏كردند! (۴۳)

امروز در میان آن و آب سوزان در رفت و آمدند! (۴۴)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۴۵)

و براى كسى كه از مقام پروردگارش بترسد، دو باغ بهشتى است! (۴۶)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۴۷)

(آن دو باغ بهشتى) داراى انواع نعمتها و درختان پرطراوت است! (۴۸)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۴۹)

در آنها دو چشمه همیشه جارى است! (۵۰)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۵۱)

در آن دو، از هر میوه‏اى دو نوع وجود دارد (هر یك از دیگرى بهتر)! (۵۲)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۵۳)

این در حالى است كه آنها بر فرشهایى تكیه كرده‏ اند با آسترهائى از دیبا و ابریشم، و میوه ‏هاى رسیده آن دو باغ بهشتى در دسترس است! (۵۴)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۵۵)

در آن باغهاى بهشتى زنانى هستند كه جز به همسران خود عشق نمى‏ورزند; و هیچ انس و جن پیش از اینها با آنان تماس نگرفته است. (۵۶)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۵۷)

آنها همچون یاقوت و مرجانند! (۵۸)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۵۹)

آیا جزاى نیكى جز نیكى است؟! (۶۰)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۶۱)

پایین تر از آنها، دو باغ بهشتى دیگر است. (۶۲)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۶۳)

هر دو خرم و سرسبزند! (۶۴)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۶۵)

در آنها دو چشمه جوشنده است! (۶۶)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۶۷)

در آنها میوه‏ هاى فراوان و درخت خرما و انار است! (۶۸)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۶۹)

و در آن باغهاى بهشتى زنانى نیكو خلق و زیبایند! (۷۰)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۷۱)

حوریانى كه در خیمه ‏هاى بهشتى مستورند! (۷۲)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۷۳)

هیچ انس و جن پیش از ایشان با آنها تماس نگرفته (و دوشیزه ‏اند)! (۷۴)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۷۵)

این در حالى است كه بهشتیان بر تختهایى تكیه زده‏اند كه با بهترین و زیباترین پارچه‏ هاى سبزرنگ پوشانده شده است. (۷۶)

پس كدامین نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنید؟! (۷۷)

پربركت و زوال ‏ناپذیر است نام پروردگار صاحب جلال و بزرگوار تو! (۷۸)