سوره دخان با صدای عبدالباسط عبدالصمد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

حم ﴿١﴾ وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿٢﴾ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُبَارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرِینَ ﴿٣﴾ فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ ﴿٤﴾ أَمْرًا مِنْ عِنْدِنَا إِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ ﴿٥﴾ رَحْمَةً مِنْ رَبِّکَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿٦﴾ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا إِنْ کُنْتُمْ مُوقِنِینَ ﴿٧﴾ لا إِلَهَ إِلا هُوَ یُحْیِی وَیُمِیتُ رَبُّکُمْ وَرَبُّ آبَائِکُمُ الأوَّلِینَ ﴿٨﴾ بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ یَلْعَبُونَ ﴿٩﴾ فَارْتَقِبْ یَوْمَ تَأْتِی السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِینٍ ﴿١٠﴾ یَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١١﴾ رَبَّنَا اکْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿١٢﴾ أَنَّى لَهُمُ الذِّکْرَى وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِینٌ ﴿١٣﴾ ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ ﴿١٤﴾ إِنَّا کَاشِفُوا الْعَذَابِ قَلِیلا إِنَّکُمْ عَائِدُونَ ﴿١٥﴾ یَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْکُبْرَى إِنَّا مُنْتَقِمُونَ ﴿١٦﴾ وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ کَرِیمٌ ﴿١٧﴾ أَنْ أَدُّوا إِلَیَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿١٨﴾ وَأَنْ لا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّی آتِیکُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿١٩﴾ وَإِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ ﴿٢٠﴾ وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِی فَاعْتَزِلُونِ ﴿٢١﴾ فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ ﴿٢٢﴾ فَأَسْرِ بِعِبَادِی لَیْلا إِنَّکُمْ مُتَّبَعُونَ ﴿٢٣﴾ وَاتْرُکِ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ ﴿٢٤﴾ کَمْ تَرَکُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿٢٥﴾ وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ ﴿٢٦﴾ وَنَعْمَةٍ کَانُوا فِیهَا فَاکِهِینَ ﴿٢٧﴾ کَذَلِکَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِینَ ﴿٢٨﴾ فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاءُ وَالأرْضُ وَمَا کَانُوا مُنْظَرِینَ ﴿٢٩﴾ وَلَقَدْ نَجَّیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِینِ ﴿٣٠﴾ مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ کَانَ عَالِیًا مِنَ الْمُسْرِفِینَ ﴿٣١﴾ وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿٣٢﴾ وَآتَیْنَاهُمْ مِنَ الآیَاتِ مَا فِیهِ بَلاءٌ مُبِینٌ ﴿٣٣﴾ إِنَّ هَؤُلاءِ لَیَقُولُونَ ﴿٣٤﴾ إِنْ هِیَ إِلا مَوْتَتُنَا الأولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِینَ ﴿٣٥﴾ فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٣٦﴾ أَهُمْ خَیْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ أَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا مُجْرِمِینَ ﴿٣٧﴾ وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لاعِبِینَ ﴿٣٨﴾ مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلا بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ ﴿٣٩﴾ إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ مِیقَاتُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٤٠﴾ یَوْمَ لا یُغْنِی مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَیْئًا وَلا هُمْ یُنْصَرُونَ ﴿٤١﴾ إِلّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿٤٢﴾ إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ ﴿٤٣﴾ طَعَامُ الأثِیمِ ﴿٤٤﴾ کَالْمُهْلِ یَغْلِی فِی الْبُطُونِ ﴿٤٥﴾ کَغَلْیِ الْحَمِیمِ ﴿٤٦﴾ خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاءِ الْجَحِیمِ ﴿٤٧﴾ ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِیمِ ﴿٤٨﴾ ذُقْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْکَرِیمُ ﴿٤٩﴾ إِنَّ هَذَا مَا کُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ ﴿٥٠﴾ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی مَقَامٍ أَمِینٍ ﴿٥١﴾ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿٥٢﴾ یَلْبَسُونَ مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿٥٣﴾ کَذَلِکَ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِینٍ ﴿٥٤﴾ یَدْعُونَ فِیهَا بِکُلِّ فَاکِهَةٍ آمِنِینَ ﴿٥٥﴾ لا یَذُوقُونَ فِیهَا الْمَوْتَ إِلّا الْمَوْتَةَ الأولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿٥٦﴾ فَضْلا مِنْ رَبِّکَ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿٥٧﴾ فَإِنَّمَا یَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِکَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿٥٨﴾ فَارْتَقِبْ إِنَّهُمْ مُرْتَقِبُونَ ﴿٥٩﴾

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حم (1)

سوگند به این كتاب روشنگر، (2)

كه ما آن را در شبى پر بركت نازل كردیم; ما همواره انذاركننده بوده‏ایم! (3)

در آن شب هر امرى بر اساس حكمت (الهى) تدبیر و جدا مى‏گردد. (4)

(آرى، نزول قرآن) فرمانى بود از سوى ما; ما (محمد (ص) را) فرستادیم! (5)

اینها همه بخاطر رحمتى است از سوى پروردگارت، كه شنونده و داناست! (6)

(همان) پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست، اگر اهل یقین هستید! (7)

هیچ معبودى جز او نیست; زنده مى‏كند و مى‏میراند; او پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شماست! (8)

ولى آنها در شكند و (با حقایق) بازى مى‏كنند. (9)

پس منتظر روزى باش كه آسمان دود آشكارى پدید آورد... (10)

كه همه مردم را فرامى‏گیرد; این عذاب دردناكى است! (11)

(مى‏گویند:) پروردگارا! عذاب را از ما برطرف كن كه ایمان مى‏آوریم. (12)

چگونه: و از كجا متذكر مى‏شوند با اینكه رسول روشنگر (با معجزات و منطق روشن) به سراغشان آمد! (13)

سپس از او روى گردان شدند و گفتند: «او تعلیم یافته‏اى دیوانه است!» (14)

ما عذاب را كمى برطرف مى‏سازیم، ولى باز به كارهاى خود بازمى‏گردید! (15)

(ما از آنها انتقام مى‏گیریم) در آن روز كه آنها را با قدرت خواهیم گرفت; آرى ما انتقام گیرنده‏ایم! (16)

ما پیش از اینها قوم فرعون را آزمودیم و رسول بزرگوارى به سراغشان آمد، (17)

(و به آنان گفت: امور) بندگان خدا را به من واگذارید كه من فرستاده امینى براى شما هستم! (18)

و در برابر خداوند تكبر نورزید كه من براى شما دلیل روشنى آورده‏ام! (19)

و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مى‏برم از اینكه مرا متهم كنید! (20)

و اگر به من ایمان نمى‏آورید، از من كناره‏گیرى كنید (و مانع ایمان آوردن مردم نشوید)! (21)

(آنها هیچ یك از این پندها را نپذیرفتند، و موسى) به پیشگاه پروردگارش عرضه داشت: اینها قومى مجرمند! (22)

(به او دستور داده شد:) بندگان مرا شبانه حركت ده كه شما تعقیب مى‏شوید! (23)

(هنگامى كه از دریا گذشتید) دریا را آرام و گشاده بگذار (و بگذر) كه آنها لشكرى غرق‏شده خواهند بود! (24)

(سرانجام همگى نابود شدند و) چه بسیار باغها و چشمه‏ها كه از خود به جاى گذاشتند، (25)

و زراعتهاو قصرهاى زیبا و گرانقیمت، (26)

و نعمتهاى فراوان دیگر كه در آن (غرق) بودند! (27)

اینچنین بود ماجراى آنان! و ما (اموال و حكومت) اینها را میراث براى اقوام دیگرى قرار دادیم! (28)

نه آسمان بر آنان گریست و نه زمین، و نه به آنها مهلتى داده شد! (29)

ما بنى اسرائیل را از عذاب ذلت‏بار رهایى بخشیدیم; (30)

از فرعون كه مردى متكبر و از اسرافكاران بود! (31)

ما آنها را با علم (خویش) بر جهانیان برگزیدیم و برترى دادیم، (32)

و آیاتى (از قدرت خویش) را به آنها دادیم كه آزمایش آشكارى در آن بود (ولى آنان كفران كردند و مجازات شدند)! (33)

اینها ( مشركان) مى‏گویند: (34)

«مرگ ما جز همان مرگ اول نیست و هرگز برانگیخته نخواهیم شد! (35)

اگر راست مى‏گویید پدران ما را (زنده كنید و) بیاورید (تا گواهى دهند)!» (36)

آیا آنان بهترند یا قوم «تبع‏» و كسانى كه پیش از آنها بودند؟! ما آنان را هلاك كردیم، چرا كه مجرم بودند! (37)

ما آسمانها و زمین و آنچه را كه در میان این دو است به بازى (و بى‏هدف) نیافریدیم! (38)

ما آن دو را جز بحق نیافریدیم; ولى بیشتر آنان نمى‏دانند! (39)

روز جدایى (حق از باطل) وعده‏گاه همه آنهاست! (40)

روزى كه هیچ دوستى كمترین كمكى به دوستش نمى‏كند، و از هیچ‏سو یارى نمى‏شوند; (41)

مگر كسى كه خدا او را مورد رحمت قرار داده، چرا كه او عزیز و رحیم است! (42)

مسلما درخت زقوم... (43)

غذاى گنهكاران است، (44)

همانند فلز گداخته در شكمها مى‏ جوشد; (45)

جوششى همچون آب سوزان! (46)

(آنگاه به ماموران دوزخ خطاب مى‏شود:) این كافر مجرم را بگیرید و به میان دوزخ پرتابش كنید! (47)

سپس بر سر او از عذاب جوشان بریزید! (48)

(به او گفته مى‏شود:) بچش كه (به پندار خود) بسیار قدرتمند و محترم بودى! (49)

این همان چیزى است كه پیوسته در آن تردید مى‏كردید! (50)

(ولى) پرهیزگاران در جایگاه امنى قرار دارند، (51)

در میان باغها و چشمه‏ ها; (52)

آنها لباسهایى از حریر نازك و ضخیم مى‏پوشند و در مقابل یكدیگر مى‏نشینند; (53)

اینچنین‏اند بهشتیان; و آنها را با «حور العین‏» تزویج مى‏كنیم! (54)

آنها در آنجا هر نوع میوه‏اى را بخواهند در اختیارشان قرارمى‏گیرد، و در نهایت امنیت به سر مى‏برند! (55)

هرگز مرگى جز همان مرگ اول (كه در دنیا چشیده‏اند) نخواهند چشید، و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ مى‏كند; (56)

این فضل و بخششى است از سوى پروردگارت، این همان رستگارى بزرگ است! (57)

ما آن ( قرآن) را بر زبان تو آسان ساختیم، شاید آنان متذكر شوند! (58)

(اما اگر نپذیرفتند) منتظر باش، آنها نیز منتظرند (تو منتظر پیروزى الهى و آنها منتظر عذاب و شكست)! (59)