به گزارش تابناک؛ پویش #دو_درجه_کمتر به اضافه تعطیلی گاز مراکز تفریحی، قطع گاز ویلاهای خالی از سکنه، دورکاری ادارات دولتی یک بخش کار است. با درک ضعف بزرگ زیرساخت‌های انرژی صرفه‌جویی می‌تواند یک مسئولیت اجتماعی شهروندی باشد. اما به نظرم این مسئولیت دوسویه است.
زیرساخت‌ها به گونه‌ایست که وضعیت هر سال بدتر از سال قبل خواهد شد. سیاست دولت‌های اخیر صرفا با ذخیره کردن، قطع گاز صنایع، مازوت‌سوزی، قطع صادرات گاز، افزایش قیمت حامل‌ها و … بیشتر به مسکن‌هایی می‌ماند که مقطعی است.
مسئله انرژی در ایران هم به حکمرانی انرژی باز می‌گردد، که مسئولین بدان بسیار علاقمندند هم به حل مشکلات زیرساختی عدیده این حوزه. ما از حفاری پیشرفته تا پایش هوشمند مراحل انتقال گاز، تا امکانات بهینه برای رسوب‌زدایی و ایستگاه‌های پایش افت فشار گاز مشکل داریم. سالیان سال است که مسائل سرچاهی اعم از گوگردزدایی و شیرین‌کن و … حل نمی‌شود.
آنقدر هست که کشور دارای دومین مخازن گاز دنیا نمی‌تواند مدیریت درست انرژی داشته باشد. نمی‌تواند تعادل بین برق و گاز را مانند هرکجای دنیا از طریق به روز نگهداری تکنولوژیکی و فناورانه صنایع (بخاطر تحریم و روابط غیرهوشمندانه با دنیا) برقرار سازد. فراموش نکنیم ما مخزن مشترک عسلویه را قوی‌تر و سریع‌تر و با بهترین امکان‌های فناوری در دنیا آغاز کرده بودیم. اما در این امور به روز نشدیم.
طبیعی است که در این شرایط خواست مهم این است که وزرای مرتبط پویشی برگزار کنند از ارائه برنامه بلندمدت و سنجیده با سال‌شمار و روزشمار دقیق. به نوعی که قابلیت رصد شهروندان را داشته باشد.
درواقع اگر رصد مسئولیت اجتماعی شهروندی را دولت بر عهده گرفته این امکان وجود داشته باشد که برنامه‌های بلند مدت و زیرساختی قابل رصد برای متخصصان هم فراهم آورد. و البته امیدوارم در ارائه برنامه گیر چرخه بی‌پایان ناتوانی هم نیفتند. وزارت نفت و نیرو، در کنار وزارت خارجه و شعام و… همه باهم به این برنامه راهبردی پایبند باشند.
باور کنیم که ضعف‌های زیرساختی در این مملکت هر مسئولی را با هر نوع باور سیاسی زمین‌گیر می‌کند و هیچ دولتی نمی‌تواند اسب زین‌شده به دولت بعدی تحویل دهد. فقط مردم قرار نیست مسئول باشند
