جلال برزگر در روزنامه ملت ما نوشت:
ترور دانشمندان نوع جدیدی از دسیسه‌های خون‌بار علیه ملت‌ما و انقلاب اسلامی است. سال گذشته که دکتر مسعود علی‌محمدی دانشمند ایرانی در انفجاری تروریستی در تهران به شهادت رسید، آگاهان امور از آغاز دور تازه‌یی از تهاجم به ملت ایران که همان هدف قرار دادن سرهای علمی و نخبگان و دانشمندان ایرانی به قصد انشقاق و ایجاد تردید در مسیر رو به پیشرفت توسعه علمی کشور بود، خبر دادند ، هرچند در آن مقطع گمانه‌زنی‌های دیگر نیز مطرح شد و حتی از سوی برخی سعی بر آن شد که نقش دشمنان خارجی در موضوع کمرنگ شود.
با این وجود وقوع دو حادثه تروریستی دیگر در صبح دیروز که باز هم دانشمندان هسته‌یی ایران را در کانون خود داشت و منجر به شهادت یکی از عزیزترین و شریف‌ترین دانشمندان این کشور شد، نشان از آن داد که توطئه کثیف دانشمندکشی یک خط و دستورالعمل معین است که از سوی مخالفان پیشرفت و توسعه ایران طراحی شده و اجرا می‌شود.
در این خصوص باید به نکاتی توجه دوچندان داشت؛ اول اینکه دشمنان ایران و ملت در آستانه مذاکرات هسته‌یی ایران و غرب و همچنین روز دانشجو، سعی کرده‌اند با این انفجارها چند هدف را تامین کنند، اول ایجاد ضعف و انشقاق در چرخه تصمیم‌سازی خارجی و دیگری ایجاد تشنج در عرصه داخل با ناامن کردن فضا.نکته مهم دیگر آن است که مکر دشمنان ایران این‌بار نیز موثر واقع نخواهد شد چرا که ملت ایران ثابت کرده است به خون‌های به ناحق ریخته فرزندانش بسیار حساس است و این ترورها نیز قطعا تحکیم پیوندهای مردمی و اجماع داخلی برسر آرمان‌های انقلاب و دستاوردهای علمی آن از جمله در زمینه فناوری صلح‌آمیز هسته‌یی را دوچندان خواهد ساخت.
با این وجود توجه به این مهم بیش از پیش ضروری است که دشمنان کمین کرده حالا که نتوانسته‌اند با تحریم و مذاکره و تهدید و دیگر راه‌ها ملت ایران را از دست‌یابی به تراز بالا در زمینه انرژی و فناوری صلح‌آمیز هسته‌یی باز دارند، با بمب و ترور به جان دانشمندان و در واقع به جان مردم و دانشگاهیان ما افتاده‌اند. هوشیاری و تقویت همبستگی ملی در این مقطع و ایستادگی در برابر تحریم و ترور توامان، ضرورتی است که همه آگاهان امور و دست‌اندرکاران باید در جهت آن تلاش کنند تا در جنگ تحمیلی نوین فرصت ترک‌تازی از دشمنان سلب شود.
کنار گذاشتن رقابت‌های کاذب در مقطع فعلی و تجمیع نیروها و توان سیاسی - اعتقادی ملت و مسوولان برای شکست توطئه‌های عریان و خشن دشمنان، نه یک توصیه اخلاقی که تنها چاره کار برای بازگرداندن موج وقاحت و دانشمندکشی به دامان طراحان، آمران و عاملان آن است.
این موج جلوه‌یی از کین و عداوت طراحی شده و سازمان‌یافته دشمن با ملت ایران است که امروز از رده مسوولان هم گذشته و از میان و بطن مردم کشته می‌ستاند. هوشیاری و انسجام ملی در همه سطوح در کشور، سنگر امنی است که در پناه آن علاوه بر جان فرزندان فرهیخته خویش، آرمان عدالت و پیشرفت را می‌توان پاسداری کرد و چراغ و بیرق علم و ایمان را در مشرق‌زمین و قلب تپنده آن ایران همچنان روشن و در اهتزاز نگاه داشت که جز این هر حرف و حدیث دیگری، حرف امروز و زمان خویش نیست.
