دکتر پریسا قیاسی، روان‌شناس کودک در مطلبی در جام جم نوشت:
ابتدا باید بگویم که بهترین روش فرزند پروری این است که از سنین پایین با فرزندان طوری رفتار کنیم که آنها براحتی و بدون ترس از سرزنش شدن یا مجازات درباره هر موضوعی با ما صحبت کنند. پدر و مادرها باید گوش شنوا داشته باشند و بدون جبهه گیری و پرخاش به صحبت‌های فرزندان گوش دهند و این حس را به آنها منتقل کنند امن‌ترین جای دنیا آغوش پدر و مادر است.
علاوه بر گوش دادن، پدر و مادرها باید نقش آموزشی و آگاهی‌دهی را نیز بخوبی ایفا کنند. به طور مشخص درباره مواد مخدر و اعتیاد، والدین به جای ترس از باز شدن چشم و گوش فرزندان بهتر است تا دیر نشده نسبت به خطرات مواد و عواقب مصرف آن اطلاع‌رسانی کنند آن هم با نگاهی کاملا علمی و مطمئن باشند اگر آنها این اطلاعات را به فرزندان ندهند، آنها خود این اطلاعات را از منابع نادرست دریافت خواهند کرد.
اگر با وجود همه این تلاش‌ها فرزندی در خانواده درگیر مصرف مواد شد برخورد والدین بازهم باید منطقی و علمی باشد به این معنی که از هرگونه جنجال، سرزنش و توهین اجتناب کنند و در عوض درباره وضعیت فرزندشان از یک مشاور راهنمایی بخواهند. بعد از آن می‌توانند موضوع را با وی در میان بگذارند و بگویند از سوء‌مصرف او باخبرند، ولی چون این راه عواقب بدی به همراه دارد نگران‌اند و می‌خواهند به او کمک کنند.
در این شرایط والدین بازهم باید گوش شنوا داشته باشند و خود را آماده شنیدن دلایل گرایش فرزند به موادمخدر کنند. حتی فرزند ممکن است انتقاداتی را متوجه والدین کند که پدر و مادر باید صبورانه گوش دهند. بعد از این لازم است همگی نزد مشاور رفته و مشاوره‌ها را در قالب خانواده دریافت کنند و راهکارهای تجویزی را همراه با هم اجرا کنند.
این مراحل اما در بسیاری از خانواده‌ها اجرا نمی‌شود و به محض اطلاع از اعتیاد کودک و نوجوان، موج سرزنش‌ها و پرخاش‌ها، حتی طردها آغاز می‌شود یا نظراتی مستمر که ما به آن روش فرزند‌پروری هلی‌کوپتری می‌گوییم اعمال می‌شود حال آن که نتیجه همه این واکنش‌ها فقط طغیان فرزند و دوری او از خانواده است در حالی که هیچ مشکلی نیز حل نشده است.
