مواردی چون مرگ دانشجو آموز سیستانی و نابینا شدن دانش آموز یاسوجی نمونه ای از موارد بسیار زیاد تنبیه های بدنی است که همه روزه در مدارس اتفاق می افتد و کسی از آن مطلع نمی شود.
به گزارش «جوان»، این اتفاقات تلنگری را در ذهن رسانه ها ایجاد می کند که با بازنگری به رفتار معلمان در کلاس به این پرسش پاسخ دهند که دانش آموزان مدارس ما با چه مصائبی روبرو هستند.
دکتر مصطفی اقلیما متخصص مسائل و آسیب های اجتماعی گفت: با توجه به فرمایشات رهبر معظم انقلاب مبنی بر شایسته سالاری و پاسخگویی، اگر افراد بر اساس تخصص در مشاغلی که آگاهی لازم دارند به کار گرفته شوند و در مقابل اعمال خود پاسخگو باشند دیگر چنین مشکلاتی در چارچوب نظام آموزشی ما ایجاد نمی شود. در شرایطی که افراد غیرمتخصص که توانایی تدریس ندارند در منصب معلمی مشغول به کار می شوند، چنین فجایعی نیز رخ می دهد.
به گفته اقلیما، زمانی که اولیای دانش آموزی که توسط معلم مورد تنبیه بدنی واقع شده است برای اعتراض به مدرسه مراجعه می کنند، مسئولان مدرسه به هیچ وجه به شکایت والدین رسیدگی نمی کنند و در صورت اصرار والدین، دانش آموز از مدرسه اخراج خواهد شد. در صورت مراجعه والدین کودک تنبیه شده به ناحیه آموزش و پرورش مربوطه، خود دانش آموز به دلیل توهین به معلم! متهم شده و از ثبت نام او در سایر مدارس نیز جلوگیری می شود. گاه والدین به دلیل رسیدگی نکردن مسئولین و طولانی شدن زمان پیگیری به دنبال شکایت نمی روند. مصونیتی که معلمان در برابر اعمال تنبیه بدنی احساس می کنند باعث تکرار خشونت علیه دانش آموزان است.
رئیس انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران معتقد است، قوانین مربوط به مقابله با معلم های تنبیه کننده در قالب اخراج، جریمه و زندان وجود دارد ولی نبود ضمانت اجرایی باعث مسکوت ماندن روند شکایت علیه این معلمان خاطی است. در حال حاضر اعتراض در مقابل معلم تنبیه گر توسط خود اولیای مدرسه خنثی می شود و هیچ کس معلم را مقصر نمی داند و در پایان پروسه شکایت علیه معلم، این دانش آموز تنبیه شده است که مجددا متهم می شود. به گفته وی، اگر قوانین در این خصوص به درستی انجام گیرد و آموزگاری که دانش آموزان را مورد خشونت جسمانی قرار می دهد مطابق قانون اخراج، جریمه و زندانی شود دیگر هیچ کس به خودش اجازه نمی دهد که با مشت و لگد به جان آینده سازان این مرز و بوم بیافتد.
