بانوی نیکوکار کهریزک آسمانی شد.
به گزارش روزنامه ایران، «اشرف قندهاری بهادر زاده» را همه به‌عنوان یکی از بنیانگذاران آسایشگاه «کهریزک»می شناسند. همان زنی که اگر دچار کسالتی می‌شد، مددجوهایش تا چند روز برای بهبود سلامتی‌اش روزه می‌گرفتند.
او دیروز صبح، دعوت حق را لبیک گفت تا فریاد «مامان جون»، «مامان جون»های مددجویانش بی‌جواب بماند.
«معلولان یکی خواب، یکی بیدار، یکی نالان، یکی گریان و همه به محض اینکه چشمشان به ما می‌افتاد، فریاد می‌زدند: «آب، آب، آب.» نزدیک شدن به بیماران، فوق‌العاده مشکل بود، چون بوی تعفن همه جا را پر کرده بود. وقتی ملافه‌ها را کنار می‌زدیم به کثافت هفتگی و شاید چندهفتگی برمی خوردیم. تمام بدن بیماران آلوده و زخم بود. منظره شپش‌ها، قابل توصیف نبود و امکانات در آسایشگاه زیرصفر بود. تخت‌ها مناسب نبودند و انباشت زباله‌های هفتگی همه جا را آلوده کرده بود.»
اینها حرف‌های سال‌ها پیش بهادرزاده، درباره شرایط سال‌های نخست راه‌اندازی کهریزک است اما حالا به لطف او و خیرین سال هاست که مددجوها از شرایط جسمی و روحی مناسبی برخوردارند تا جایی که خیلی هایشان می‌گویند:«در کهریزک آنقدر به ما رسیدگی می‌شود که نمی‌خواهیم به خانه برگردیم.»
بهادرزاده، در سال 1304 در شهر مشهد به دنیا آمد و در سن 8 سالگی به تهران مهاجرت کرد. او فعالیت‌های خیرخواهانه‌اش را در سن 17 سالگی آغاز کرد و در سال 1351 عهده دار ریاست هیأت مدیره کهریزک شد. این بانوی نیکوکار، تمام دارایی‌اش را به کهریزک بخشید تا کیفیت زندگی معلولان و سالمندان را ارتقا بخشد.
هرچند که فعالیت‌هایش به کهریزک ختم نشد و به تأسیس گروه «بانوان نیکوکار»و«خانه مادر و کودک» رسید. او نه تنها همیشه در کار خیر پیشقدم بود، بلکه توانست با تشکیل یک حسینیه آن هم در منزل خود، شرح حال رنج‌های مددجویان کهریزک را برای دیگران بازگو کند تا دست‌های دیگری هم برای کمک به آنها بالا برود و هسته اولیه گروه«بانوان نیکوکار»شکل بگیرد.
روح این بانوی بزرگوار شاد. 