به گزارش تابناک اقتصادی، بررسی آمارهای حوزه مسکن در سال 1397 نشان می دهد که 26 درصد از خانوارهای شهری و 5 درصد از خانوارهای روستایی اجاره نشین بوده اند و این در حالی است که در سال 1396، این درصدها به ترتیب 25 درصد و 4.7 درصد بوده است. این نشان می دهد طی یک سال در شهرها و روستاها اجاره نشینی بیشتر شده است.
همچنین در حالی که در سال 1396 حدود 33 درصد از کل هزینه های خانوارها مربوط به هزینه های مسکن بوده است این درصد در سال 1397 به 34 درصد رشد پیدا کرده است.
این آمارها نشان می دهند که وضعیت اجاره بها حداقل برای 26 درصد شهرنشینان و 5 درصد روستاییان اهمیت دارد. به تازگی مرکز آمار ایران گزارش شاخص قیمت اجاره بها و واحدهای مسکونی خانوارهای شهری در پاییز 1398 را منتشر کرد.
این گزارش نشان می دهد که در فصل پاییز 1398، شاخص قيمت اجاره بهاي واحدهاي مسكوني در مناطق شهري، به عدد 162.8 رسيده است كه این رقم نسبت به فصل قبل (151.9) 7.2 درصد افزايش را نشان می دهد. در اين فصل بيشترين نرخ تورم فصلي مربوط به استان همدان با 13.7 درصد افزايش بوده است و كمترين نرخ تورم فصلي نیز به استان آذربايجان غربي با 1.7 درصد تعلق گرفته است. درصد تغييرات شاخص قيمت اجاره بها در فصل پاييز 1398 نسبت به فصل مشابه سال قبل (تورم نقطه به نقطه)، 21.6 درصدگزارش شده است كه این عدد نسبت به فصل تابستان 1398 (23.1 درصد)، 1.5 واحد درصد كاهش را نشان مي دهد. بيشترين نرخ تورم نقطه به نقطه مربوط به استان لرستان با 34.8 درصد افزايش و كمترين آن نیز مربوط به استان آذربايجان غربي با 10 درصد افزايش بوده است. به عبارتي خانوارهاي استان لرستان به طور متوسط 13.2 واحد درصد بيشتر از ميانگين كل كشور و خانوارهاي استان آذربايجان غربي 11.6 واحد درصد كمتر از ميانگين كل كشور در بخش اجاره بها هزينه كرده اند.
نرخ تورم چهار فصل منتهي به فصل پاييز 1398 نسبت به دوره مشابه سال قبل در بخش اجاره بها، برابر 23.5 درصد گزارش شده است. آمارها نشان می دهند نرخ تورم اجاره بها منتهی به فصل پاییز 1398 در استان لرستان (32.5 درصد) بيشترين عدد و در استان آذربايجان غربي (9.9 درصد) كمترين عدد بوده است.
آمارهای بالا برای خانوارهایی بود که قراردادهای اجاره بهای خود را تمدید نکرده بودند. برای خانوارهایی که توانستند با صاحب خانه قبلی خود در فصل پاییز امسال به توافق برسند، رشد اجاره بها بیشتر و در حد 31.2 درصد بوده است. احتمالاً این صاحبخانه ها به دلیل اینکه مستاجران تمایل کمتری برای جابه جایی داشته اند، از قدرت چانه زنی بالاتری برای رشد اجاره بها در قراردادهای جدید برخوردار بوده اند و از همین فرصت برای افزایش اجاره بها استفاده کرده اند.
مستأجر همیشه بازنده ست