وقتی خبر آمد ایران میزبانی بازی‌های انتخابی جام جهانی را هم مثل بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا باخته است، شهاب الدین عزیزی خادم به این موضوع واکنش نشان داده و اعلام کرد کم کاری مدیران قبلی باعث این اتفاق شده است و به قول معروف تقصیر‌ها را به گردن مدیران قبلی انداخت.
به گزارش تابناک ورزشی، مدیران سابق فدراسیون فوتبال وقتی شرایط فعلی را دیدند، در جواب اظهارات رییس فدراسیون فوتبال نامه ۵ مارس AFC را در اختیار رسانه‌ها قرار دادند، نامه‌ای که در آن در خصوص میزبانی مسابقات متمرکز لیگ قهرمانان آسیا، مقدماتی جام جهانی، مقدماتی مشترک مرحله ۲ جام جهانی و جام ملت ها، انتخابی فوتسال آسیا و جام ملت‌های زیر ۲۳ سال آسیا نوشته شده بود.
مدیران قبلی به نوعی با دادن این نامه به رسانه‌ها خواستند بگویند در این زمینه کوتاهی نکردند و مدیران جدید فدراسیون فوتبال هیچ راه حل و پیشنهادی برای کنفدراسیون فوتبال ارائه نکرده و کوتاهی کرده اند. به نوشته طرفداری؛ مدیران قبلی با انتشار این نامه قصد دارند به مردم بگویند دبیرکل کنفدراسیون فوتبال آسیا هم شاهد است که برای میزبانی اقدام کرده بودیم، اما آن‌ها از ما تضمین‌هایی خواستند و خواهان ارائه راه حل شدند و این کار را دیگر باید فدراسیون جدید انجام می‌داد!
حالا بد نیست اگر مدیران جدید فدراسیون فوتبال پاسخی به نامه ۵ مارس AFC داده اند، آن را منتشر کنند تا اهالی فوتبال هم متوجه راه حل و پیشنهاداتی که آن‌ها ارائه کردند بشوند.
تحریم‌ها جلوی رایزنی و پیگیری هم گرفته بودند؟
مساله مهم‌تر این است که ما نمی‌گوییم نامه نگاری انجام نشده بلکه می‌گوییم با توجه به این موضوع که می‌دانستیم شانس عربستان و بحرین در گرفتن میزبانی بسیار بالاست، چرا هیچ پیگیری و رایزنی انجام ندادیم؟ آیا تحریم‌ها بهانه خوبی برای فرار رو به جلو است؟ تحریم‌ها مدت هاست با ماست، یعنی نباید پیگیری کنیم و هر چه شد باید بگوییم تحریم هستیم و از تمام حق و حقوق فوتبال مان بگذریم؟
کسی نمی‌گوید فدراسیون قبلی نامه نگاری نکرده، همه می‌گویند چرا پیگیری نکردیم؟ چرا وقتی می‌دانستیم زورمان به بحرین نمی‌رسد، با کشور‌های همگروه مثل کامبوج، هنگ کنگ و حتی عراق رایزنی نکردیم؟ مگر می‌شود همیشه همه چیز را گردن تحریم‌ها بندازیم و کاری انجام ندهیم؟
قطر و عربستان در حاشیه جام باشگاه‌های جهان با هم به توافق رسیدند و عربستانی‌ها در مسیر گرفتن میزبانی بازی‌های گروهی لیگ قهرمانان آسیا حتی قطری که به بهترین شکل میزبان رقابت‌های فصل گذشته بود را هم همراه خود کردند، اما مسئولان وقت فدراسیون فوتبال فقط تماشاگر بودند.
مدیران فعلی می‌گویند مدیران قبلی، مدیران قبلی می‌گویند مدیران فعلی، در این بین تحریم‌ها را هم چاشنی کار می‌کنند تا نگاه‌ها به سمت دیگری برود، ولی واقعیت این است خودمان خودزنی می‌کنیم. قرار نبود مدیران جدید هم همان مسیر قبلی‌ها را بروند. حال فدراسیون ما خوب نیست و در روزگاری که نیازمند تغییر و تحول عظیم هستیم، گویی مدیران جدید هم می‌خواهند همان راه مدیران قبلی را بروند.
می‌گویند می‌خواهیم میزبان جام ملت‌ها شویم، اصلا ما می‌توانیم برای میزبانی جام جهانی ۲۰۳۰ هم اعلام آمادگی کنیم و نامه بزنیم (البته همه ما می‌دانیم که رد می‌شود)، کاری که خوب انجام می‌دهیم و اتفاقا مصرف داخلی خوبی دارد، یا بهتر است بگوییم فقط مصرف داخلی دارد.
به قول قدیمی‌ها جلوی ضرر را از هرجا بگیری منفعت است، امیدواریم مدیران فوتبالی ما مسیری که سال‌ها عده‌ای رفتند و فوتبال ایران را به این حال و روز انداختند، تغییر داده و به جای رو کردن مدرک و سند علیه یکدیگر و خودزنی، به فکر محکم کردن جای پای فوتبال ایران در محافل بین المللی باشند. میزبانی را از تیم ملی ما گرفته اند و آنچه این میزبانی را برمی گرداند که البته احتمالش هم بسیار اندک است، این نامه نگاری‌ها علیه یکدیگر نیست! رسیدن به یک تدبیر مشترک برای عبور از این بحران است.
فقط این وسط از مقام مسئولی که امروز نامه ۵ مارس را با ۱۱ روز تاخیر به رسانه‌ها سپرده، یک سئوال داریم؛ چرا همان ۵ مارس راستش را به مردم نگفتید؟ چرا همیشه تا روز آخر تمام تلاش تان این است که حقیقت را از افکار عمومی پنهان کنید؟
