شناسایی استهلاک منابع طبیعی یک روش حسابداری تعهدی است که شرکتها از آن استفاده می‌کنند تا هزینه استخراج منابع طبیعی مثل الوار، مواد معدنی و نفت از زمین را تخصیص دهند. استـهلاک منابع طبیعی با هدف کسر مالیات و ساماندهی (دفترداری) مورداستفاده قرار می‌گیرد. بر خلاف استهلاک فیزیکی و استهلاک دارایی‌های نامشهود که اساساً باعث کاهش هزینه‌ها به خاطر بالا رفتن سن تجهیزات و املاک می‌شوند، استهلاک منابع طبیعی، نوعی کاهش و از بین رفتن منابع طبیعی به‌وسیله شرکت‌هاست.
نهادهایی که بر طبق تعریف قانون‌گذار دارای سود اقتصادی از منابع طبیعی بوده این مشروعیت را دارند که به خاطر استهلاک منابع طبیعی، مالیات کمتری پرداخت کنند؛ بنابراین استـهلاک منابع طبیعی برای اهداف حسابداری و گزارش‌های مالی ایجاد شده تا به صورت درستی به تشخیص ارزش دارایی ها در ترازنامه کمک نماید.
دو نوع از استهلاک منابع طبیعی وجود دارد: استهلاک منابع طبیعی درصدی و استهلاک منابع طبیعی مقداری. قانون‌گذار شرکتها را ملزم کرده تا در مورد الوار از روش مقداری استفاده شود. این تعریف همچنین شرکتها را ملزم کرده تا در روش‌هایی که باعث تولید بیشترین استهلاک می‌شود از روش درصدی برای نشان دادن استهلاک استفاده کنند که شامل چاه‌های نفت و گاز، معادن و سایر سپرده های طبیعی ازجمله سپرده های زمین گرمایی می‌شود.
استهلاک منابع طبیعی مقداری با گرفتن کل واحدهای قابل بازیابی و تعداد واحدهای فروخته‌شده محاسبه می‌گردد؛ اما نگاه استـهلاک منابع طبیعی درصدی به درآمد ناخالص و حد درآمد مالیات پذیر است.
معادل انگلیسی استهلاک منابع طبیعی عبارت است از:
Depletion
تهیه‌شده در: مدیر مالی
