هنگامه عزیمت به هیأت عزاداری امام حسین (ع) در میان ده ها هزار هیأتی که هر ساله در چنین روزهایی برقرار می‌شود، انتخابی می‌کنید یا هر جا صدای عشاق حسین را می‌شنوید، به جمع محبین ثارالله می پیوندید و به مجلس دل می‌دهید و توسل می جویید؟
آیا سابقه برقراری هیأت مذکور برایتان اهمیت دارد؟ آیا کیفیت سخنرانان و مباحث مطروحه بر منبر در هر سال و مداحی ها و طول زمان مداحی برایتان بااهمیت است؟ برگزاری هیأت در مساجد یا تکیه ها، معیار گزینش هیأت برایتان تلقی می‌شود؟ طیف سنی و فکری حاضر در یک مجلس عزا تا چه میزان در این انتخاب برایتان اهمیت دارد؟
هیأت‌های پرسابقه تهران نه علم و دسته کشی دارند، نه ریتم‌های تند، اما هنوز گروهی از جوانان مشتری این هیأت‌ها هستند؛ هیأت‌هایی که معدودی از آن‌ها در دهه‌ها از هم جدا نشده و هیأت‌های دیگری را تشکیل نداده و یکپارچه مانده و برخی از آن‌ها عمری بیش از یک قرن دارد. در میان سیل هیأت‌هایی که در پنجاه سال اخیر شکل گرفت، کمتر نامی از این هیأت‌های پرسابقه به گوش می‌رسد، ولی این هیأت‌ها همچنان سینه زنان خود را دارد.
هیأت خراز‌ها که در دهه اول محرم در مسجد ملک بازار قدیم تهران برقرار است، از جمله این هیأت هاست که از دولت پنج ساله تا پیرغلام هشتاد و چند ساله امام حسین (ع) زیر پرچمش برای حسین (ع) سینه می‌زند. عمر هیأت خراز‌ها به بیش از ۱۲۰ سال می‌رسد و چندمین نسل جوانان این هیأت، ریش سپیدانی هستند که سال هاست در پی جوان گرایی در سطوح مختلف این هیأت برآمده اند.
حفظ شکل سنتی برگزاری این هیأت باعث شد تا در ظهر تاسوعا، میهمان عزادارانشان باشیم و هرچند مدیران هیأت تأکید داشتند در وقت عزاداری و نماز ظهر، دوربین در صحنه نباشد و توجه سینه زنان را جلب نکند و از پوشش هیأت اکراه داشتند، در نهایت همراه شدند تا مردم با سنت‌ها بیشتر آشنا شوند. بنا بر سنت عزاداری‌های عاشورا، اینجا سخنرانی در متن عزاداری است و چندین سخنران بر منبر می‌نشینند و شاید کمتر از چهل دقیقه از کل مراسم ظهر تاسوعا به سینه زنی می‌پردازند.
سخنرانان در عوض طرحِ مطالب مکرر بیان شده، درباره امر به معروف و نهی از منکر به عنوان مأموریت حسین (ع) سخن می‌گویند و از مصادیق امروز صحبت می‌شود و اینکه برخی نهی از منکر‌ها در این دوره، به جز جری شدن فرد تذکر گیرنده و حتی ایجاد منکری دیگر در زمان نهی از منکر، حاصل دیگری ندارد و دیگر سخنانشان نیز با مصادیق روز است. اینجا منش حسینی در ترازوی اعمالمان گذاشته می‌شود و به ذکر مصیبت اکتفا نمی‌شود. مجلس نیز با نماز ظهر به پایان می‌رسد تا پرداختن به مستحبی، منجر به ترک واجبی نشود.
در صدر بودن سخنرانان حتی در زمان تقسیم غذا در سفره‌ها نیز مشخص است و غذا دادن با یک یا اباالفضل و چند صلوات و قرار دادن ظرف غذای مخصوص سخنران مجلس، آغاز می‌شود. مجمع‌ها یا همان سینی‌ها که در قدیم غذای مجالس امام حسین در آن‌ها توزیع می‌شد، دست به دست به عزاداران می‌رسد تا با پر و خالی شدن نهصد و اندی مجمع که هر سه عزادار گرد یکی از آن‌ها می‌نشستند، عزای حسین با نوع رفتار همراه با وحدت به نقطه سرانجام رسد.
فیلم کوتاه «تابناک» از این هیأت گیرا را ببینید؛ فیلمی که بسیاری از خادمین امام حسین (ع) در وقت ثبتش از حضور مقابل لنز دوربین، پرهیز می‌کردند.
لبیک یا حسین