دو میلیارد تومان هزینه دعوت سه مهمان برای کارشناسی بازی های تیم ملی ایران / پس از اتوئو، پویول و مانیش به برنامه فردوسی پور می‌آیند / هنوز هزینه حق پخش جام جهانی پرداخت نشده است!

با وجود آنکه هنوز خبر حق پخش بازی های جام جهانی روسیه از سوی صداوسیما به صاحب حق پخش بازی ها پرداخت نشده و این نگرانی وجود دارد که پخش کننده این بازیها در میانه جام جهانی از ارائه سگینال کلین بازی ها استنکاف ورزد، اطلاعات دریافتی خبرنگار «تابناک» حکایت از آن دارد که برای برخی بخش‌های حاشیه‌ای برنامه به نسبت حق پخش، رقمی میلیاردی هزینه شده از اسپانسرینگ برنامه کسر شده است.

به گزارش «تابناک»؛ ویژه برنامه جام جهانی 2018 با تهیه کنندگی و اجرای عادل فردوسی پور توانسته توقعات را برآورده کند، ولی باعث نشده حاشیه‌های مدیریت پخش مسابقات جام جهانی در شبکه سوم سیما به چشم نیاید. چالش اصلی در فاصله اندک تا بازی ایران – اسپانیا همچنان عدم پرداخت هزینه حق پخش بازی هاست. هرچند مسئولان امر در صداوسیما تأکید کرده‌اند که رقم 20 میلیون دلار حق پخش آماده است و در پی راهکار انتقال این رقم هستند بعید به نظر می‌رسد اگر رقمی وجود داشت، انتقالش به این میزان زمان نیاز داشت؛ هرچند نمی‌توان با قطعیت در این زمینه موضع گرفت.

در این شرایط، برخی اتفاقاتی که در ویژه برنامه جام جهانی رخ داد، قابل تأمل است. حضور ساموئل اتوئو بازیکن بازنشسته تیم ملی فوتبال کامرون برای کارشناسی بازی تیم ملی فوتبال ایران مقابل مراکش در برنامه شبکه سوم سیما، اتفاق جالبی بود. بر اساس اطلاعات خبرنگار «تابناک»، برای بازی ایران و اسپانیا کارلوس پویول بازیکن بازنشسته تیم ملی اسپانیا میهمان فردوسی پور خواهد بود و برای بازی ایران و پرتغال نیز مانیش بازیکن بازنشسته تیم ملی فوتبال پرتغال به تهران خواهد آمد و در این برنامه حضور می‌یابد.

کارلوس پویول و مانیش، مهمان‌های بعدی تلویزیون برای دو بازی بعد تیم فوتبال ایران

اینکه چهره‌های خارجی برای چنین برنامه‌هایی دعوت کرد، اتفاق قابل توجهی است اما باید در نظر داشت که این اتفاق جالب به چه قیمتی تمام می شود؟ شنیده‌های «تابناک» حکایت از آن دارد که هزینه دعوت این سه مهمان برای صداوسیما 2 میلیارد تومان بوده که توسط اسپانسر برنامه به عنوان بخشی از تعهد مالی به صداوسیما پرداخت شده است. این رقم که با دلار آزاد حدود 300 هزار دلار است، برای بازیکنان بازنشسته که شاید برای دهه هفتاد و هشتادی‌ها نیز شناخته شده نباشند، رقم قابل توجهی است.

بالا بودن این رقم را با در نظر گرفتن رقم تولید کل برنامه که معادل 2 میلیارد تومان بوده، می‌توان درک کرد و در واقع در شرایطی که چنین برنامه‌ای دو میلیارد تومان هزینه داشت، واقعاً قابل درک نیست که چرا در این شرایط به اندازه برآورد برنامه برای سه مهمان ساعتی هزینه شده است. این هزینه می‌توانست بخشی از منابع مالی مورد نیاز برای حق پخش یا اعتبارات صداوسیما برای تولید برنامه‌های مرتبط باشد و با استفاده از بازیکنان ایرانی که تجربه بازی اروپایی داشتند، نظیر مهدوی کیا و نکونام می‌توانست علاوه بر حفظ منابع، جذابیت برنامه نیز حفظ می‌شد.

در عین حال در شرایطی که مسئولان صداوسیما هر از چند گاهی از نبود منابع مالی گلایه می‌کنند، این نوع هزینه کرد که با کلیت پوشش جام جهانی روسیه نیز قابل تطبیق نیست، رویکردی لوکس ـ آن هم در سازمانی نیست که گاهی در پرداخت هزینه‌ها با چالش روبه روست ـ محسوب می‌شود؟

به نظر می‌رسد باید در جریان جام جهانی به ویژه در تزریق منابع، مدیریت جدی تری اعمال می‌شد، چون طبیعتاً امکان حضور خبرنگاران صداوسیما در جایگاه خبرنگاران و پوشش نزدیک بازی ها به جای گزارش از خیابان‌های مسکو، سن پترزبورگ و کازان، به مراتب پراهمیت تر از دعوت از چنین مهمانانی بود؛ اتفاقی که با پرداخت بموقع حق پخش و صدور آی دی کارت خبرنگاری برای خبرنگاران اعزامی صداوسیما تحقق می‌یافت و بدون تردید این اتفاق خوبی نیست که تا این لحظه خبرنگاران صداوسیما آی دی کارت مخصوص عوامل تصویری را ندارند و فرصت‌های پوشش اختصاصی این رویداد را از دست می‌دهند.