تیم ملی عراق اصلی ترین رقیب ایران در مرحله گروهی جام ملت های آسیا در امارات است. تیمی که در دوره قبل جام ملت ها در استرالیا و در مرحله یک هشتم نهایی در آن بازی کذایی توانست تیم ملی ایران را با کارلوس کی روش و تمام ستاره هایش را از جام ملت های آسیا کنار بگذارد.
به گزارش تابناک ورزشی، این تیم در سال 2007 و در دورانی که کشور عراق هنوز از مشکلات داخلی رنج می برد با ستاره هایی چون یونس محمود و نشاط اکرم توانست به مقام قهرمانی در جام ملت های برسد. در سال 2011 عراق در یک چهارم نهایی و در وقت های اضافه مغلوب استرالیا شد و در سال 2015 نیز بعد از شکست ایران تا مرحله نیمه نهایی بالا رفت اما مغلوب کره جنوبی شد.
عراق بی شک در جام ملت های 2019 امارات هم یکی از سرسخت ترین و دشوارترین حریفان ایران و دیگر مدعیان قهرمانی است اما آنچه تیم ملی عراق در فاصله نزدیک به دو هفته مانده به آغاز مسابقات ، باردیگر در کانون اخبار قرار داده است پخش یک برنامه مستند در شبکه abc درباره اتفاقات تیم ملی عراق در زمان صدام حسین است.
عدی حسین؛ فرزند شرارت
درباره عدی حسین پسر صدام حسین داستان ها و شایعه های زیادی وجود دارد. درباره او حتی فیلمی هالیوودی نیز ساخته شده و داستان های بعضا عجیبی از جنایاتش به گوش می رسد. با این وجود کشف برخی از اسناد و مدارک دوران عدی حسین نشان از قساوت و سطح بالای شرارت فرزند بزرگ صدام حسین دیکتاتور سابق عراق دارد. شبکه abc اقدام به بازپخش برخی از مستند ها کرده که یکی از مهم ترین آن ها در آستانه رقابت های جام ملت های آسیا مستندی است که در آن به ماجرای شکنجه ورزشکاران و به خصوص بازیکنان تیم ملی فوتبال عراق پرداخته می شود.
آن دوره کذایی
موضوعی که در این مستند به آن پرداخته می شود ماجرای شکنجه بازیکنان تیم ملی عراق بعد از ناکامی در رقابت های جام جهانی 1994 آمریکا است. در این مستند بازیکنان تیم ملی عراق اعتراف می کنند که بازیکنان این تیم بعد از اینکه نتوانستند به جام جهانی صعود کنند توسط عدی شکنجه شده اند. آن ها طبق معمول به سیاه چاله ها و زندان های رعب آور عدی فرستاده شده و در آن جا مجبور شده اند که با توپی که از بتن ساخته شده فوتبال بازی کنند. تیم ملی عراق در روزهایی که درگیر جنگ بود پا به مسابقات مقدماتی گذاشت آن هم در حالی که در دور اول مقدماتی بالاتر از تیم هایی چون چین و یمن و اردن قرار گرفته بود. این تیم در اولین بازی مرحله گروهی به مصاف تیم ملی کره شمالی رفت اما با نتیجه سه بر 2 برابر حریف شکست خورد. نتیجه ای که شاید حتی اگر مساوی شده بود آن وقت هیچ وقت باعث شکنجه نمی شد. اما عراق بعد از این شکست با کره جنوبی دیدار کرد. بازی با کره جنوبی که آن زمان بی شک مدعی اصلی فوتبال آسیا بود به تساوی دو بر دو رسید تا در سومین بازی حساس ترین دیدار مرحله آخر مقدماتی جام جهانی 1994 میان عراق و ایران شکل بگیرد.
شکست تلخ در دوحه
بازی سوم دو تیم ایران و عراق یک بازی از باقیمانده جنگ هشت ساله دو کشور بود. بعد از آخرین بازی دوتیم که در سال 1976 و جام ملت های آسیا که ایران با دوگل عراق را شکست داده بود دوتیم در سال های دفاع مقدس با هم دیداری نداشتند تا اینکه جنگ به پایان رسید. در سال 1989 و در تورنمنتی به نام جام صلح و دوستی که در کشور کویت برگزار می شد تیم های ایران و عراق بعد از سیزده سال با هم مسابقه دادند که این بازی با تساوی بدون گل به پایان رسید و این دیداری که قرار بود در مقدماتی جام جهانی 1994 برگزار شود دومین آن ها بود. بازی در ورزشگاه خلیفه شهر دوحه و باحضور سی هزار تماشاگر برگزار شد اما آن تیم ملی ایران که عجیب ترین و شاید بدترین نتایج را می گرفت نتوانست عراق را شکست بدهد. بعد از گل دقیقه 20 حریف علی دایی یک دقیقه بعد روی پاس حمید درخشان دروازه عراق را با یک ضربه زیبا باز کرد اما عراقی ها یک گل دیگر در دقیقه 38 به ثمر رساندند تا برخلاف ایران شانس بیشتری برای صعود داشته باشند. عراق بعد از این برد با عربستان 1 بر یک و با ژاپن به تساوی دو بر 2 رسید اما در نهایت با 4 امتیاز و هم امتیاز با ایران و ژاپن پشت سر عربستان و کره جنوبی قرار گرفت و به جام جهانی نرفت. اتفاقی که بازیکنان تیم ملی عراق را راهی سیاه چاله ها و سلول های ترسناک عدی حسین کرد.
باخت ها و شکنجه ها
تیم ملی عراق بعد از سال 1993 در دوحه یک بار دیگر تیم ملی ایران را و این بار در اولین بازی ایران در جام ملت های 1996 امارات به پیروزی رسید. محمد مایلی کهن در اولین بازی تیم ملی ترکیبی متفاوت را به زمین فرستاد اما وقتی در نیمه اول دو گل خورد با تعویض هایش در صدد تغییر بازی بود که در نهایت تک گل علی دایی در دقیقه نود کارگشا نشد هرچند تیم ملی ایران بعد از بازی با عراق متحول شد و همه حریفانش را با گل های زیاد از سر راه برداشت. با این وجود تیم ملی ایران اولین بردش برابر عراق را در جام ملت های 2000 به دست آورد. دراین دوره هم تیم های ملی ایران و عراق مثل جام ملت های 2019 همگروه بودند و این بار ایران برای اولین بار و البته باز هم با گل علی دایی ، توانست به پیروزی برسد.
اما نکته جالب اینجا است که هر دوتیم ایران و عراق به عنوان تیم های اول و دوم گروه به مرحله بعدی رفته و ایران با کره جنوبی و عراق با ژاپن در مرحله یک چهارم نهایی دیدار کردند. ایران به کره جنوبی 2 بر یک و عراق به ژاپن با نتیجه 4 بر یک باختند و حذف شدند. اما در بازگشت به عراق سه بازیکن تیم ملی عراق بشدت توسط عدی که فکر می کرد آن سه نفر در این شکست نقش بیشتری داشتند مورد شکنجه قرار گرفتند. روزنامه تلگراف در سال 2000 مقاله ای را در همین زمینه منتشر کرد. در این مقاله نوشته شد که عدی یک بار پیش از این نیز تمام بازیکنان تیم ملی عراق را به خاطر حذف از دورمقدماتی جام جهانی فلک کرد. او بعد از شکست چهار بر یک برابر ژاپن براساس این گزارش او دروازه بان تیم هشیم حسن، مدافع عبدالجابر و مهاجم این تیم قحطان شیدر را مقصر این شکست دانست. براساس گزارشی که رئیس پیشین فدراسیون فوتبال عراق که آن زمان از دست عدی به لندن گریخته بود، با دستور مستقیم عدی به پایگاه او در مقر کمیته ملی المپیک عراق منتقل شده و مورد شکنجه قرار می گیرند. براساس این گزارش زندان عدی در زیرزمین ساختمان محل استقرار او در کمیته المپیک عراق بوده است و این سه بازیکن سه روز متوالی تحت شکنجه قرار داشته اند.
داستان های عجیب اما واقعی
درباره عدی حسین و ورزشکاران و بازیکنان فوتبال عراق داستان های ناراحت کننده دیگری هم وجود دارد. شرار حیدر بازیکن تیم ملی عراق در دهه نود در اولین گفت و گوهایش بعد از رفتن صدام در گفت و گو با روزنامه گاردین گفته بود که هنوز زخم هایی که شکنجه های افراد عدی حسین را بر بدن و پاهایش دارد که بعد از باخت 2 بر صفر برابر اردن در سال 1992 به دست آمد. او ادعا کرده است که به دستور عدی حسین در استخری از فاضلاب پریده و شکنجه های سختی را متحمل شده به طوری که خودش را زودتر از موعد بازنشسته کرد و به لندن گریخت. جالب است که بعد از سرنگونی صدام 200 ورزشکار عراقی در رشته های مختلف و از سراسر جهان که تحت شکنجه های عدی حسین و افرادش قرار گرفته اند اعلام موجودیت و اقدام به تاسیس گروهی متشکل از ورزشکاران شکنجه شده کردند.
نکته مهم اینجا است که در همان روزهای اول سرنگونی صدام این خبر نیز منتشر شد که به احتمال زیاد 50 ورزشکار در زندان های عدی کشته یا ناپدید شده اند.
لعنت بر صدام و عدی حسین خائن. باد.