آیا ایران حریف عراق و ستاره سوئدی اش می شود؟

تیم امید ایران در سال های گذشته با ترکیب های به مراتب قوی تر و پر مدعا تر از این نتوانست درهای المپیک را به روی خودش باز شده ببیند اما امسال زلاتکو کرانچار قصد دارد با تیمی بدون ستاره، کار نا تمام مربیان بی شماری را که در این ۴ دهه آمدند و و رفتند و هیچ راهی به جایی نبردند به اتمام برساند . گویا قسمت این تیم همین است که بدون ستاره بماند چرا که در آستانه این مسابقات تمام کسانی که می توانستیم به آن ها به عنوان  یک بازیکن شاخص تکیه کنیم  دچار مصدومیت شدند . از اللهیار گرفته تا سلطانی مهر و دلفی و ساکی  اخیرا با مصدومیت روبرو شدند تا شرایط صعود سخت تر از همیشه گردد خصوصا  اینکه در گروهی قرارگرفته ایم که المپیک عراق، یکی از تیم های راه یافته به دور قبل بازی های المپیک ریو در آن حضور دارد  و اتفاقا در المپیک هم بازی های خوبی را به نمایش گذاشته اند و همین موضوع باعث شده است  این تیم با اعتماد به نفس زیادی درمقابل حریفانش روبرو شود.

روز گذشته شاگردان عبدالغنی شهد با وجود اینکه در مقابل یمن یه میدان رفتند اما توانستند با ارائه یک بازی روان وکلا با برنامه تیم حریف را از دقیقه یک تا نود تحت تاثیر قرار دهند و با پنج گل این تیم را شکست دهند . این در حالی است که این تیم  از طارق همام، بشار رسن، صفا هادی، مهند علی در ترکیب تیمش بهره نبرده است و بدون این بازیکنان پا به این تورنمنت گذاشته است که نشان از وجود استعداد های فراونی است که در عراق وجود دارد. اما اگر بخواهیم با نگاهی موشکافانه تر دیدار این تیم را مقابل یمن بررسی کنیم  باید ابتدا بپردازیم به شماره دوازده  این تیم، علی خدیم سنگربان این تیم که در غیاب بشاررسن وظیفه کاپیتانی این تیم را برعهده دارد اما  دروازه او چندان به خطر نیفتاد و نمی توان در مورد کیفیت این دروازبان اظهار نظر کرد اما بازوبند در دستانش نشان می دهد بازیکن با تجربه ای محسوب می شود .

در خط دفاع می توان به شماره ۴ این تیم “نجم شوان” اشاره کرد که بی شباهت به داوید لوییزمدافع ارزنده چلسی هم نیست .وی با  قد بلندش در نبرد های هوایی بسیار مسلط عمل می کند ، ضمن اینکه ازخط دفاع بازی سازی را به خوبی انجام می دهد.او   که با شماره ۱۴ عضو باشگاه الزورائ عراق به شمار می رود در جام باشگاه های آسیا نیز در این فصل به میدان رفته است .

اما در خط میانی و نقطه قوت این تیم  باید به دو بازیکن بسیار خطرناک اشاره کنیم  . اولین بازیکن  شماره  ۶ این تیم “امیر العماری” است که در این بازی توانست دو گل را هم به ثمربرساند . او آنقدر برای عبدالغنی شهد با ارزش است که  برای حفظ او تصمیم گرفت دردقیقه ۷۰ وی را از زمین بازی بیرون بیاورد . العماری متولد سوئد است و فوتبالش را در همین کشور پیگیری کرده است. وی که به عنوان یکی از هافبک های وسط عراق به شمار می رود سابقه بازی برای باشگاه بروندبی دانمارک را دارد و  در حال حاضر در باشگاه Jönköpings Södra سوئد بازی کند و تا کنون ۲۸ بازی برای این تیم انجام داده است . ضمن این که ۴ بازی برای تیم جوانان سوئد هم به میدان رفته است .او علاوه بر توان  رهبری بالا از قدرت شوتزنی بسیارخوبی  بهره می برد که بچه های ایران نباید به او فضایی برای شوتزنی  بدهند.

اما نفر بعدی  شمار  ۸ این تیم “لؤی العانی” است وی علی رغم اینکه سهمی در ۵ گل به ثمر رسیده نداشت به نظر بسیار از حاضرین در ورزشگاه بهترین  بازیکن میدان بود. وی درمیانه میدان با قدرت حفظ توپ بسیار بالا و دید عالی همه کار برای عراق می کند وتا حدی مرکز ثقل این  تیم به شمارمی آید. بچه های امید ایران اگر می خواهند  بر حریفشان مسلط شوند باید وی را ازکار بیندازند چرا که وی در صورتی که آزاد باشد خط دفاع ما را آزار می دهد . لؤی العانی درحال حاضر در  باشگاه القنیطری مراکش بازی می کند.اما در خط حمله آنها در غیاب “مهند علی” مهاجم سرشناسشان از “مراد محمد” بهره خواهند برد. او که توانست دو گل را به ثمر برساند بازیکنی با فیزیکی مناسب برای یک مهاجم است وسرعت بسیار بالایی دارد ضمن اینکه او بسیارماهرانه در محوطه  هیجده قدم جاگیری می کند اما مهاجمی نیست که نتوان او را مهار کرد . وی در حال عضو باشگاه الکهرباء عراق است .