بعد از کسر امتیاز از گل گهر، امیر قلعه نویی بیشتر از همیشه برای اثبات خودش انگیزه دارد. هافبک خلاق و خوش فکر دهه 60 و 70 و در ادامه سرمربی بی رحم در فتح عناوین مختلف، فردا یک بار دیگر با پرسپولیس مواجه خواهد شد. در این 33 سال، روزهای تلخ و شیرینی برای امیر اردشیر مقابل قرمزپوشان رقم خورده و او نه در قامت بازیکن و نه سرمربی هرگز رقیب آسانی برای پرسپولیس نبوده است. علیرغم تمامی حساسیت های طبیعی، تلاش امیر قلعه نویی برای حفظ احترام رقیب، از او چهره ای قابل احترام برای بخش قابل توجهی از هواداران پرسپولیس ساخته است. اما چه کسی است که نداند سلول به سلول مغز ژنرال در تقلا برای پیروزی دوباره مقابل رقیب قدیمی است.
19 اسفند 67؛ شروع به بدترین شکل ممکن
محبوب شدن خیلی دشوار می شود وقتی در اولین بازی با لباس استقلال مقابل پرسپولیس به میدان بروی و در ضربات پنالتی ناکام بمانی. این اتفاق در تاریخ 19 اسفند 67 برای امیر قلعه نویی رخ داد تا دوران حضور او در استقلال به بدترین شکل ممکن آغاز شد. ژنرال بعد از حضور در شاهین و البته دوران کوتاه بازی در قطر در زمستان 67 به استقلال ملحق شد و در اولین حضور خود در میدان شاهد شکست تیمش در ضربات پنالتی مقابل پرسپولیس بود؛ روزی که امیر اردشیر یک پنالتی هم خراب کرد.
چهار خرداد 69- خط کشی از یک نقطه مشخص
رنسانس شاید بهترین استقلال تاریخ از چنین روزی آغاز شد. تیم پرستاره مرحوم منصور پورحیدری در فینال لیگ قدس برابر پرسپولیس، قهرمان بلامنازع پنج سال گذشته به میدان رفته و در نیمه اول بازنده به رختکن رفت. اما در نیمه دوم ارسال از روی ضربات ایستگاهی دقیقا از روی یک نقطه و با سانترهای بی نظیر و خط کشی شده امیر قلعه نویی باعث شد استقلال با ضربات سر عباس سرخاب و صمد مرفاوی 1-2 به برتری رسیده و عنوان قهرمانی را از آن خود کند. در ادامه نیز فتح آسیا و بیش از 60 بازی بدون شکست برای تیم رویایی پورحیدری؛ امیر به معنای واقعی معمار دوران درخشان استقلال بود.
30 دی 73؛ کتک کاری با رفیق قدیمی
در جنجالی ترین دربی تاریخ فوتبال ایران امیر قلعه نویی نقش مهمی ایفا کرد. هافبک باتجربه استقلال در اواخر نیمه دوم و در آماج حملات این تیم، در میانه میدان با مجتبی محرمی درگیر شده و شاید خشن ترین جنجال تاریخ دربی را رقم زد. در سه دهه اخیر ادعاهایی که از هر دو طرف در مورد شروع کننده درگیری عنوان شده که صحت هیچکدام مشخص نیست. اما به هر حال درگیری با رفیق و همبازی قدیمی شش ماه محرومیت برای امیر قلعه نویی در پی داشت.
27 مهر 75- پایان تلخ برای ژنرال
آخرین دربی امیر قلعه نویی برای او به تلخ ترین شکل رقم خورد. منصور پورحیدی تمایلی به استفاده از این هافبک باتجربه در ترکیب ثابت نشان نداد و ستاره های جوان پرسپولیس به رهبری کریم باقری دمار از روزگار یاران امیر درآورند. علیرغم سه بار زدن توپ به دیرک در نیمه اول، دو تیم با قبول تساوی بدون گل راهی رختکن شدند. امیر قلعه نویی در اواخر مسابقه به جای ادموند اختر وارد زمین شده و در نهایت در دقیقه 87 بود که ادموند بزیک با چرخشی تماشایی دروازه بهزاد غلامپور را باز کرد تا طلسم هفت سال نبردن پرسپولیس شکسته شود. امیر قلعه نویی کمتر از یک سال بعد از فوتبال خداحافظی کرد.
22 آبان 77؛ طعم تلخ شکست کنار ناصر حجازی
اگرچه در اواخر دوران عمر ناصر حجازی رابطه خوبی بین او و امیر قلعه نویی برقرار نبود، اما سرمربی سابق استقلال در اواسط دهه 70 به‌قدری به ژنرال اعتماد داشت که او را به عنوان دستیار اول خود منصوب کرد. بعد از کسب عنوان قهرمانی در لیگ 76، بازگشت علی پروین به پرسپولیس اوضاع را برای آبی پوشان دشوار کرد. نقش امیر اردشیر روی نیمکت استقلال فراتر از یک دستیار ساده بود و در بسیاری از مسابقات او تیم را کنار خط رهبری می کرد. اما تک گل مهدی هاشمی نسب در اواخر نیمه اول باعث شد امیر قلعه نویی در کنار ناصر حجازی شکست برابر رقیب دیرینه را تجربه کند و اولین تجربه مربی جوان استقلال روی نیمکت اصلا دلچسب نباشد.
25 مهر 82؛ معجزه برابر کهکشانی‌ها
امیر قلعه نویی با توپ پر هدایت استقلال را به عهده گرفت و بسیاری از بازیکنان باتجربه مثل هادی طباطبایی، مهدی هاشمی نسب، سهراب، پاشازاده، دین محمدی و ... را از ترکیب کنار گذاشت. از سوی دیگر قرمزپوشان با علی دایی، کریم باقری، کاویانپور، کاظمیان، یحیی، میناوند ... بی تردید یکی از بهترین تیم های تاریخ خود را در اختیار داشتند. در روزی که هواداران استقلال شاید به شکست با اختلاف یک گل نیز راضی بودند، امیر جسور و جوان دست به کاری شبیه به معجزه زده و 1-2 پرسپولیس را در اولین تجربه سرمربیگری شکست داد؛ آغاز دوران باشکوه ژنرال روی نیمکت آبی پوشان.
12 مهر 88؛ عصبانیت به مرز جنون
باز هم بازگشت به استقلال برای پیاده کردن عملیات نجات و به زیر کشیدن رقیب. امیر قلعه نویی، استقلال را این بار برابر پرسپولیس پرستاره و آماده افشین قطبی رهبری می کرد. فرصت سوزی های قرمزپوشان و البته کمک دیرک دروازه باعث شد استقلال در ابتدای نیمه دوم با تک گل آرش برهانی پیش افتد. در اواخر بازی و در کوران حملات بی نتیجه و احساسی پرسپولیس، امیر قلعه نویی بیژن کوشکی را برای مهار علی کریمی تازه بازگشته و سرحال سرخ‌ها روانه میدان کرد. اما جادوگر همانند یک دهه قبل دوباره پرسپولیس را در ثانیه های پایانی از شکست نجات داد و پایان داستان؛ بیژن کوشکی فقط در زمین فرار می کرد که دم دست امیر قلعه نویی نباشد، ژنرال بیش از اندازه عصبانی و برافروخته شده بود.
8 آذر 1389؛ له کردن رقیب در آزادی
سپاهان پرستاره امیر قلعه نویی هر حریف ریز و درشتی را قلع و قمع می کرد. پرسپولیس تحت هدایت علی دایی اگرچه ابتدا با پنالتی تیاگو پیش افتاد، اما ستاره های ژنرال به سختی این تیم را در تهران مجازات کردند. به ثمر رساندن چهار گل و از دست دادن فرصت های مسلم گلزنی شاید یکی از بهترین روزهای مربیگری امیر را برابر رقیب دیرینه رقم زد. البته او یک سال و با تراکتور نیز برتری با چهار گل را در مقابل پرسپولیس تجربه کرد؛ فصولی که امیر قلعه نویی در لیگ برتر رقیب نداشت.
17 بهمن 1395؛ پایان رویای قهرمانی
بعد از چند فصل دوباره امیر قلعه نویی صاحب تیمی شده بود که سودای قهرمانی در سر داشت. نبرد پرسپولیس و تراکتور تا نیم فصل پایاپای دنبال شد و اگر قرمزها سروش رفیعی را از رقیب گرفتند، احمد نوراللهی و امید عالیشاه نیز برای سپری کردن خدمت لباس تراکتور را به تن کردند. اما بسته شدن پنجره و عدم توانایی در استفاده از خریدهای جدید باعث شد تراکتور در همان دقایق ابتدایی رسما مقابل تیم بی رحم برانکو تسلیم شود. آرزوی قهرمانی یک بار دیگر برای امیر قلعه نویی و تیمش رنگ باخت و تراکتور در ادامه فصل دیگر نشانی از یک تیم مدعی نداشت؛ شکست سنگین مقابل رقیب همیشگی و پایان رویاپردازی.
6 اردیبهشت 98؛ جنگ تک نفره با 100 هزار هوادار
هفته بیست و هفتم لیگ و تقابل پرسپولیس و سپاهان؛ دو مدعی اصلی قهرمانی لیگ در استادیوم آزادی. حساسیت های مسابقه به حدی بود که شاید یک موقعیت مسلم گلزنی نیز روی دروازه دو تیم ایجاد نشد و سپاهان حتی یک ضربه هم به سمت دروازه حریف نزد. اما در اواسط نیمه دوم حدود 90 هزار هوادار پرسپولیس یک صدا علیه امیر قلعه نویی شعار دادند و او که دیگر تحملش تمام شده بود، به طعنه و به نشانه تایید شعار هواداران پرسپولیس با مشت به سینه خود کوبید؛ یک تنه ایستادن در مقابل یک استادیوم مملو از جمعیت.
8 خرداد 98؛ تسلیم شدن در آخرین ثانیه
سپاهان پرستاره ژنرال چند روز بعد از قبول شکست در کورس قهرمانی لیگ برتر، این بار در نیمه نهایی جام حذفی به مصاف تیم برانکو رفت. حساسیت های غیرقابل تصور این دیدار باعث شد در 90 دقیقه دروازه دو تیم بسته بماند. وقتی پنالتی مهدی کیانی به آسمان رفت مشخص شد شب شبِ امیر قلعه نویی نیست و در نهایت احمد نوراللهی با ضربه ای نه چندان محکم و تاثیرگذاری سیاوش یزدانی، کار سپاهان را در اصفهان تمام کرد.
4 اسفند 98؛ از امیر اردشیر بعید بود
باز هم تقابل سپاهان و پرسپولیس احتمالا برای تعیین نام تیم قهرمان و البته غیرقابل انتظارترین واکنش ممکن از امیر اردشیر. در روزهای ابتدایی شیوع ویروس کرونا و در شرایطی‌که ورود هواداران سپاهان به نقش جهان ممنوع شده بود، امیر قلعه نویی و باشگاه سپاهان به یکباره و در تصمیمی غیرمنتظره تمایلی به ورود به میدان نشان ندادند تا در نهایت این دیدار با نتیجه 0-3 به سود پرسپولیس اعلام شود. امیر قلعه نویی این بار و بر خلاف سه دهه مبارزه طاقت فرسا با قرمزپوشان و همیشه مبارزه تا آخرین نفس، این بار خیلی راحت و بی دردسر قافیه را به رقیب دیرینه واگذار کرد.
به امید پیروزی تیم گل گهر بر تیم پیروزی .