به گزارش تابناک و به نقل از دیلی‌میل، کشف آمینو اسیدهای خاص می‌تواند نشانه بالقوه موجودات فرازمینی باشد زیرا حیات روی زمین به طور گسترده از آنها به‌عنوان جزئی برای ساخت پروتئین استفاده می‌کند.
پروتئین‌ها برای زندگی ضروری هستند، زیرا از آنها برای ساخت آنزیم‌هایی استفاده می‌شود که واکنش‌های شیمیایی را تسریع یا تنظیم و ساختارها را ایجاد می‌کنند.
با این حال، تحقیقات جدید آژانس فضایی ایالات متحده نشان داده است که اسیدهای آمینه در سطح مریخ بسیار سریع‌تر از آنچه قبلا تصور می‌شد توسط پرتوهای کیهانی از بین می‌روند.
در آن اعماق، تنها ۲۰ میلیون سال طول می کشد تا اسیدهای آمینه به طور کامل از بین بروند.
افزودن پرکلرات‌ها و آب، سرعت تخریب اسیدهای آمینه را حتی بیشتر می‌کند.
بیست میلیون سال زمان نسبتا کوتاهی است، زیرا دانشمندان به دنبال شواهدی از حیات باستانی بر روی سطح هستند که میلیاردها سال پیش، زمانی که مریخ بیشتر شبیه زمین بود، وجود داشت.
کارشناسان می‌گویند این بدان معناست که مریخ‌نوردها ممکن است مجبور شوند حدود ۲ متر یا بیشتر در زیر سطح مریخ حفاری کنند تا نشانه‌هایی از حیات باستانی پیدا کنند.
این می‌تواند با خطر تخریب مولکول‌های کوچک مانند آمینو اسیدها در اثر تشعشعات یونیزه‌کننده فضا مقابله کند.
پرتوهای کیهانی ذرات پرانرژی هستند (عمدتا پروتون‌ها و یون‌های هلیوم) که توسط رویدادهای قدرتمند در خورشید و در اعماق فضا، مانند شعله‌های خورشیدی و ستارگان در حال انفجار، تولید می‌شوند.
آنها می‌توانند مولکول‌های آلی را هنگامی که مترها به درون یک سنگ جامد نفوذ می‌کنند، تخریب کرده یا از بین ببرند و همه چیز را در مسیر خود یونیزه کنند و از بین ببرند.
جو غلیظ زمین و میدان مغناطیسی جهانی از سطح در برابر بیشتر پرتوهای کیهانی محافظت می‌کند، چیزی که مریخ نیز در دوران جوانی خود داشته، اما با افزایش سن این حفاظت را از دست داده است.
با این حال، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد میلیاردها سال پیش، این جو غلیظ‌تر اجازه می‌داد تا آب مایع روی سطح سیاره سرخ باقی بماند.
از آنجایی که آب مایع برای حیات ضروری است، دانشمندان می‌خواهند با بررسی سنگ‌ها برای یافتن مولکول‌های آلی مانند اسیدهای آمینه بدانند که آیا چنین چیزی در مریخ پدیدار شده است یا خیر.
تیم تحقیقاتی چندین نوع اسید آمینه را در سیلیس، سیلیس هیدراته، یا سیلیس و پرکلرات برای شبیه‌سازی شرایط در خاک مریخ مخلوط و نمونه‌ها را در لوله‌های آزمایشی تحت شرایط خلأ مهر و موم کرد تا هوای رقیق مریخ را شبیه‌سازی کند.
برخی از نمونه‌ها در دمای اتاق نگهداری شدند، تقریبا گرم‌ترین دمایی که تاکنون در سطح مریخ وجود داشته است؛ در حالی که برخی دیگر تا دمای معمولی منفی ۵۵ درجه سانتیگراد سرد شدند.
نمونه‌ها با سطوح مختلف تابش گاما (نوعی نور بسیار پرانرژی) برای شبیه‌سازی دوزهای پرتوهای کیهانی تا میزان دریافتی از حدود ۸۰ میلیون سال قرار گرفتن در صخره‌های سطح مریخ منفجر شدند. این آزمایش اولین آزمایشی است که اسیدهای آمینه را با خاک شبیه‌سازی شده مریخ مخلوط می‌کند.
در موردهای قبلی، تابش گاما را روی نمونه‌های اسید آمینه خالص آزمایش شد، اما بعید است که خوشه بزرگی از یک اسید آمینه منفرد را در یک سنگ میلیارد ساله پیدا کنیم.
الکساندر پاولوف از مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در گرین‌بلت مریلند می‌گوید: «کار ما اولین مطالعه جامعی است که در آن تخریب (رادیولیز) طیف وسیعی از اسیدهای آمینه تحت عوامل مختلف مرتبط با مریخ (دما، محتوای آب، فراوانی پرکلرات) مورد مطالعه قرار گرفت و نرخ‌های رادیولیز در آن مقایسه شد. در این میان، معلوم شد که افزودن سیلیکات‌ها و به‌ویژه سیلیکات‌ها با پرکلرات‌ها، سرعت تخریب اسیدهای آمینه را تا حد زیادی افزایش می‌دهد.»
در حالی که اسیدهای آمینه هنوز در مریخ یافت نشده‌اند، اما در شهاب سنگ‌ها، از جمله یکی در مریخ، کشف شده‌اند.
دنی گلاوین، یکی از نویسندگان مقاله در ناسا گودارد گفت: «ما چندین آمینو اسید زنجیره مستقیم را در شهاب سنگ مریخی قطب جنوب RBT ۰۴۲۶۲ در آزمایشگاه تحلیلی اخترشناسی در گدارد شناسایی کردیم که معتقدیم منشا آنها در مریخ است، اگرچه مکانیسم تشکیل این اسیدهای آمینه در RBT ۰۴۲۶۲ هنوز مشخص نیست.»
او افزود: «از آنجایی که شهاب‌سنگ‌های مریخ معمولا از اعماق یک متری یا بیشتر پرتاب می‌شوند، ممکن است اسیدهای آمینه موجود در RBT ۰۴۲۶۲ در برابر تشعشعات کیهانی محافظت‌شده باشند.»
ماده آلی توسط مریخ‌نوردهای کنجکاوی و استقامت ناسا در مریخ یافت شده است، اما این نشانه قطعی از حیات نیست، زیرا کارشناسان می‌گویند که ممکن است توسط شیمی غیر یولوژیکی ایجاد شده باشد.
نتایج این آزمایش اخیر همچنین نشان می‌دهد که به احتمال زیاد مواد آلی مشاهده شده توسط این مریخ‌نوردها در طول زمان توسط تشعشعات تغییر کرده است و بنابراین مانند زمان شکل‌گیری نیست.
