فوتبال ورزشی دیوانه وار، با بازیکنان وهوادارانی دیوانه است. دیده ایم که بازیکنان فوتبال با ضربات کاراته هواداران را کتک بزنند، حریف را گاز بگیرند و حتی به خاطر گرفتن یک پنالتی با گلوله کشته شوند. مربی ها با مشت همدیگر را زده اند، دروغ گفته اند و در کنفرانس خبری صحبت‌هایی انجام داده اند که می‌توان به سلامت عقل آنها شک کرد (بله، کوین کیگان منظورم تو هستی!).
همچنین اخیرا ، تقریبا تمامی اعضای رسمی فیفا در مقیاسی بسیار بزرگ دچار فساد مالی شده اند که البته این موضوع دیوانه وار نیست بلکه بسیار بسیار بد است ولی تنها چندین اتفاق از اخراج مورینیو، بهترین مربی فوتبال روی کره زمین و شاید بهترین در تاریخ، دیوانه وارتر بوده است. وقتی خبر را ساعت 2 ظهر شنیدم، روی کاناپه دراز کشیده بودم و خودم را برای برنامه تلویزیونی شب آماده می‌کردم. درعرض چند ثانیه، خبرگزاری ها بی خیال اخبار اتحادیه اروپا، جنگ با داعش و حتی دونالد ترامپ شدند. خبر مثل خود مورینیو، بسیار حساس و بزرگ بود.
هر کسی نظری درباره سقوط مرد کاریزماتیک پرتغالی با موهایی نقره ای و زبان سرخ دارد. تمامی نظرها افراطی بود. هیچ واکنشی آرام، حساب شده و منطقی نبود.حتی مرد‌های سن و سالدار هم گریه کردند، عزاداری کردند، خندیدند یا در دفترشان رقصیدند. حتی خانم هایی که هیچ علاقه ای به فوتبال ندارند هم از اخراج مورینیو ناراحت شدند.
واکنش من؟ خوب به عنوان یک هوادار آرسنال باید از ناکامی مردی که لقب مربی من، آرسن ونگر را "متخصص ناکامی" گذاشته خوشحال می‌شدم ولی نبودم. به جایش مبهوت بودم. این شاید بدترین تصمیم در تاریخ ورزش باشد. مورینیو یک برنده در دنیای فوتبال نیست. او برنده اصلی فوتبال مدرن است. در طول 12 سال، او 21 جام را کسب کرده است.
ارزشش را دارد به خودمان یادآوری کنیم: 6 جام در پورتو، یک تیم متوسط پرتغالی که در سال 2004 به قهرمان اروپا تبدیل شد و دو قهرمانی لیگ و یک قهرمانی یوفا نیز با آنها کسب کرد.سپس او به چلسی رفت و در عرض 3 سال، 5 جام به همراه این تیم فتح کرد که شامل دو قهرمانی لیگ ، یک قهرمانی جام حذفی و یک قهرمانی جام اتحادیه است.
8 سال قبل، او پس از درگیری با رومن آبراموویچ، درعین ناباوری اخراج شد و به اینترمیلان رفت و در عرض 3 سال، 5 جام به همراه این تیم بالای سر برد که شامل دو قهرمانی لیگ،2 قهرمانی جام حذفی و یک قهرمانی چمپیونزلیگ بود. برای یک چالش جدید، به اسپانیا و رئال مادرید رفت و 3 جام در دو سال به دست آورد که شامل یک قهرمانی لیگ و دو جام حذفی است. در پایان به چلسی بازگشت و یک قهرمانی لیگ برتر و یک قهرمانی جام اتحادیه دیگر به دست آورد.
امروز، پاداش او برای چنین رزومه فوق‌العاده ای، اخراج ناگهانی برای 4 ماه ضعیف بود. در حالی که بسیاری به اخراج مغرور ترین، گستاخ ترین و خاص‌ترین چهره فوتبال خندیدند، من خبر را کاملا مضحک دانستم.
بله، چلسی فصل بدی را سپری کرد. بله، چلسی در 16 بازی لیگ، 9 شکست متحمل شد. بله، چلسی در حال حاضر در رده شانزدهم قرار گرفته و نزدیکی منطقه سقوط است. بله، یک انسان که پس از داد و بیداد بر سر یک زن روانی (اوا کارنیرو)، از جامعه طرد شده در کنار زمین ایستاده... ولی خدای من! او همچنان مربی چلسی بود که شش ماه قبل قهرمان لیگ شده بود.چه حد از جنون می‌تواند مردی با چنین موفقیتی که هدایت مدافع عنوان قهرمانی را در دست دارد را اخراج کند؟
برای اینکه دید بهتری نسبت به این موضوع داشته باشید، آن را در کنار آرسن ونگر فوق الذکر قرار دهید که 11 سال است قهرمان لیگ نشده و هیچگاه قهرمان چمپیونزلیگ نشده ولی به عنوان یک مربی غیرقابل اخراج شناخته می‌شود. نمی‌دانم چرا شرایط برای چلسی اینگونه پیش رفت ولی این را می‌دانم: ژوزه مورینیو ناگهان از بهترین مربی جهان به بدترین مربی جهان تبدیل نشد.
اگر می‌خواهید کسی را مقصر بدانید، چرا سراغ بازیکنان نمی‌روید؟ یک مشت متکبر مغرور که بیش از حد حقوق می‌گیرند و پیدا کردن مثل آنها در تاریخ فوتبال کار بسیار سختی خواهد بود. هر هفته، پس از هر شکست، اخباری از این‌ها منتشر می‌شد که همگی تقصیر را بر گردن مورینیو می‌انداخت. او رختکن را از دست داده بود. واقعا؟ یا شاید خیلی از این سوپراستارهای نام برده، قلب‌شان ، عطش‌شان، انگیزه شان و تعهدشان را از دست داده بودند؟
به خاطر داشته باشید که این افراد، هفته ای 200 هزار پوند (حدود یک میلیارد تومان) دریافت می‌کنند که فوتبال بازی کنند. حداقل انتظار هواداران از آنها این است که صد در صد تلاششان را در زمین انجام دهند. ولی نه، حتی شنیدیم که بازیکنان اصلی خود را به مصدومیت می‌زنند تا تحت هدایت مورینیو بازی نکنند. فقط گستاخی محض این رفتار را تصور کنید. عجیب نیست که او در رسانه ها از وجود یک خبرچین در تیمش بگوید.
مربیان فوتبال که برای مدت طولانی جامی کسب نمی‌کنند، مستحق اخراج شدن هستند ولی مربیانی مثل مورینیو، که درصد پیروزی‌هایش به حدی بالاست که هیچ رقیبی در حد و اندازه‌هایش نیست، شایسته زمان و وفاداری بیشتری هستند. گفته می شود گاس هیدینک، مربی هلندی که اخیرا به خاطر نتایج افتضاحش با هلند از این تیم اخراج شده، هدایت چلسی را تا پایان فصل بر عهده خواهد داشت. اگر او از مورینیو برای احیای چلسی بهتر است، پس من دارت ویدیر (شخصیت فیلم جنگ ستارگان) هستم.
فوتبال به پرتگاه حرص و طمع، فساد، خودخواهی و بی طاقتی تبدیل شده است. ولی تا به امروز، انقدر سرم را به خاطر حجم حماقت آن تکان نداده بودم. شرم بر تو چلسی به خاطر کاری که امروز با مورینیو انجام دادی و شرم بر هواداران فوتبالی که با این تصمیم جشن گرفتند. این تصمیم یک ضرر و فقدان بزرگ به لیگ ما هست و خواهد بود، چه این را ابراز کنیم و چه نه.
همینطور برای بازیکنان چلسی که شک ندارم امشب خیلی از آنها جشن خواهند گرفت، یک صحبت با آنها دارم:به نظرتان مربیان حق نداشتند شما را اخراج کنند در حالی که هفته به هفته نتوانستید در حد انتظارات ظاهر شوید؟ این شاید یک خنده احمقانه روی صورت از خودراضی نازپرورده فراری سوار آنها بیاورد.
*دیلی میل/ترجمه: روزبه مهری
