روز گذشته عملیات آواربرداری ساختمان پلاسکو بعد از نه روز به پایان رسید. پیکر ۱۵ آتش‌نشان و ۴ شهروند از زیر آوار بیرون آمد. حفره‌ای که این روزها در چهار‌راه استانبول و از پس فروریختن ساختمان پلاسکو باقی مانده در دل و جان میلیون‌ها ایرانی هم که این چند روز داغ‌دار بودند همچنان باقی است. اما پرسش مهم این جاست که امروز، اولین روز بعد از پایان آواربرداری پلاسکو چه باید بکنیم؟
در این چند روز، بسیاری افراد از وضعیت قرمز چندین و چند برج و پاساژ و ساختمان در تهران سخن گفتند. به نظر نباید دایره مسأله را فقط به تهران محدود کرد، چه اینکه در یک سال گذشته حادثه آتش‌سوزی در مشهد و انزلی هم با اینکه به این گستردگی نبود، زنگ خطر را به صدا درآورده است؛ اما تنها مشخص کردن ساختمان‌های ناایمن کافی است؟
نهادها و سازمان‌هایی که بنا به بخشنامه‌ها و آیین‌نامه‌های قانونی مسئولیت تعطیلی بناهای ناایمن را دارند، چه‌کاری باید بکنند؟ آیا هزینه سنگینی که در پی سیاست سکوت و سهل‌انگاری در ماجرای پلاسکو پرداخت کردند، برایشان درس عبرتی ساخته؟
وظیفه مالکان، ساکنان و کسبه چیست؟ هم اکنون اگر نهادهای مربوطه، پنج برج ناایمن تهران را که از مراکز خرید مهم پایتخت هستند، تعطیل کنند، آیا مردم و کسبه همراهی می‌کنند؟ تأمین تجهیزات آتش‌نشانی هم از دیگر موضوعاتی بود که این روزها از آن زیاد نام برده شد. این موضوع در کجای این سناریو جای دارد و اولویت بندی می‌شود؟
داغ پلاسکو هنوز تازه است؛ بنابراین، تا به دست فراموشی سپرده نشده و تا حافظه کوتاه مدت ما آن را از یاد نبرده کاری کنیم.
دیدگاه خود را در این باره با ما در میان بگذارید.
فقط دعا كردن 
تجربه نشان داده که ما ایرانی ها از یک سوراخ همیشه چند بار گزیده می شویم یقین بدانید این حادثه اولین و آخرین نخواهد بود زیرا ما مدیریت نداریم تمامی مسایل در کشور ما با سیاست آغشته شده لذا این قصه سر دراز دارد