شفر: از سبک گواردیولا متنفرم، کلوپ را تحسین می کنم

وینفرد شفر در بخشی از یک مصاحبه بلند به علاقه هایش به سبک های مربیان بزرگ دنیا صحبت کرد که مطالعه اش جالب است.

به گزارش تابناک ورزشی، این پیرمرد آلمانی گفته است که شیوه و روش گواردیولا را دوست ندارد!

گواردیولا و منچستر سیتی از لیگ قهرمانان اروپا کنار رفتند. مربی که شما او را دوست ندارید.

نه. من سبک بازی آن‌ها را دوست ندارم. گرد مولر، زیلر، کلاس فیشر و مهاجمان شماره ۹ افرادی هستند که حالا در فوتبال آلمان حضور ندارند. گواردیولا در بایرن مونیخ فوتبال اسپانیایی با شماره ۹ کاذب را بازی کرد و مربیان در آلمان به این موضوع رای مثبت دادند و ما حالا پست شماره ۹ را نداریم. در جام جهانی در روسیه دیدیم که نمی‌توانیم گل بزنیم و حالا همه چیز در حال تغییر است و البته به زمان نیاز داریم. من این فوتبال را دوست ندارم و ما در آلمان همیشه قوی بودیم. اگر کسی مثل مسی داشته باشید، بازی ساده است، اما بارسلونا نیز حالا ترکیب خود را با سوارز تغییر داده است. بزرگترین موفقیت‌ها را زمانی گواردیولا داشت که لواندوفسکی به ترکیب اضافه شد. آیا داستان مانزوکیچ را می‌دانید که کنار رفت و لواندوفسکی جانشین او شد؟ نمی‌خواهم بگویم همه چیز غلط و اشتباه است. گواردیولا ۵ مرتبه از لیگ قهرمانان با سیتی و بایرن مونیخ حذف شد و هر مرتبه نیز گل‌های زیادی را دریافت کرده است. گوندوگان می‌گوید که پپ در مهم‌ترین لحظه عصبی می‌شود و او یک وسواس دارد. من البته نقل قول دارم و از خودم چیزی نمی‌گویم. ساختار بازی او در جهان تک است، اما بازیکنی ندارد که با سانتر گل بزند. بلژیک، فرانسه و هلند در حال حاضر مانند کرواسی بهترین تیم‌های جهان هستند، زیرا این سیستم را کنار گذاشتند و فوتبال جذابی را بازی می‌کنند. آلمان در جام جهانی از سانتر استفاده کرد، اما نوک حمله این تیم قد کوتاهی داشت.

آلمان در جام‌های جهانی همیشه مهاجمان مانند کلینزمن، فولر، رومینیگه، آلوفس و دیگران را داشت، اما در ۲۰۱۸ یک مهاجم فیزیکی مانند آن‌ها نداشت و آلمان از ذات خود فاصله گرفته، اما حالا در حال بازگشت به سبک اصلی خود است.

صحیح می‌گویید و دقیقا درست است. آلمان در حال بازگشت به شکل قدیم است. تربیت کننده مربیان عوض شده و افرادی در حال مربی شدن هستند که قبلا بازیکن بودند.

با توجه به شرایطی که گفتید، کلوب را تحسین می‌کنید؟

بله، بسیار زیاد. یادم می‌آید فکر می‌کنم در سال ۲۰۱۱ در تایلند سرمربی تیم ملی بودم. او با تیم ماینتس ۰۵ رشد کرده بود و درباره بازیکنی با من تماس گرفت او می‌خواست بداند من آن بازیکن را می‌شناسم یا خیر، من به او گفتم یورگن! در تیمی که در حال بالا رفتن و پیشرفت است اینقدر بازیکن جدید وارد نکن. چرا که این‌ها بازیکنانی هستند که اگر شرایط خوب پیش نرود چگونه می‌توانند اینجا را ترک کنند و به جای دیگری بروند. به او گفتم تیم تو با بازیکنانی رشد کرده که توانسته تا اینجا بالا بیاید بنابراین به آن‌ها افتخار کن و بگذار در تیم بمانند، او هم به حرف من گوش کرد و بازیکنان تغییر نداد. در واقع در تیمی که خوب پیشرفته نباید بازیکنان زیادی را وارد کرد. باید هویتی نسبت به باشگاه حس شود که خیلی مهم است.

از آنچه در دوران مربیگری خود تجربه کردید راضی هستید؟ یا دوست داشتید که الان جایی باشید مثل کلوب با آن همه چالش که حول کار او وجود دارد؟

آدم هیچوقت نمی‌داند چه اتفاقی برایش خواهد افتاد. من در سال ۱۹۹۴ پیشنهادی از باشگاه بایرن مونیخ داشتم. اولیور کان آن روز‌ها به بایرن مونیخ نقل مکان کرده بود. این درست همان زمانی بود که من هم چمدانم را می‌بستم برای حضور در رقابت‌های یوفا و او از من پرسید ما اینجا به مربی نیاز داریم می‌آیی؟ که من گفتم دقیقا الان نمی‌توانم جواب بدهم چرا که پس فردا بازی داریم. آن بازی در وین بود، اما کان به من گفت: باید همین الان به من جواب بدهی چرا که اینجا به دنبال مربی هستند و همین اتفاق هم افتاد و آن‌ها چند روز بعد مربی جدید را آوردند. من اگر در همان زمان جواب مثبت داده بودم می‌توانستم سرمربی بایرن مونیخ شوم. اما من هم اصول خودم را دارم. ما آن موقع تیمی بسیار عالی بودیم و به همین دلیل من نمی‌توانستم در آن زمان بگویم من می‌روم. من از زندگی خودم راضی هستم و خانواده خوبی دارم و مشکلی هم در کنار خودم نمی‌بینم.